42 Dywizjon Artylerii Lekkiej
42 Dywizjon Artylerii Lekkiej (42 dal) - pododdział artylerii lekkiej Wojska Polskiego II RP.
Dywizjon nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany przez 3 pal z Zamościa.
Formowanie i działania[edytuj | edytuj kod]
42 dywizjon artylerii lekkiej miał być sformowany zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, w I rzucie mobilizacji powszechnej [1].
Jednostką mobilizującą był 3 pułk artylerii lekkiej Legionów stacjonujący w garnizonie Zamość [2].
Organizacja wojenna pododdziału była identyczna z organizacją wojenną dywizjonu wchodzącego w skład pułku artylerii lekkiej i zakładała, że w jego składzie znajdzie się dowództwo, trzy baterie armat i kolumna amunicyjna. Do maja 1939 roku każda z baterii miała być uzbrojna w cztery 100 mm haubice wz. 1914/1919A z jaszczami wz. 1914/1919K [3]. W maju tego roku baterie dywizjonu zostały przezbrojone w 75 mm armaty wz. 1897 [4].
Dywizjon miał być jednostką Obszaru Warownego „Grodno”[5].
Dywizjon został sformowany w dniach 31 sierpnia - 6 września 1939, w Łabuńkach. 7 września dywizjon otrzymał rozkaz załadowania na transport kolejowy w Zamościu. 11 września 1939 został wyładowany na stacji kolejowej w Złoczowie. Następnego dnia po wykonaniu 60 km marszu dotarł do m. Laszki Królewskie (gmina Zadwórze). Przed świtem 14 września dywizjon dotarł do Lwowa [6]. W obronie miasta jednostka walczyła do 22 września 1939.
Obsada personalna 42 dal[edytuj | edytuj kod]
- dowódca dywizjonu - kpt. art. Stanisław VII Kowalski
- adiutant - ppor. rez. Bronisław Przysada
- oficer zwiadowczy - ppor. rez. Antoni Fedyk
- oficer obserwacyjny - ppor. rez. mgr Michał Bohdan Kowalewski († 1940 Katyń)
- oficer łączności - ppor. rez. Henryk Rojecki († 1940 Katyń)
- oficer płatnik - ppor. rez. Jakub Pomarański
- lekarz weterynarii - ppor. rez. lek. wet. Antoni Wiktor Rytel
1 bateria
- dowódca baterii - kpt. Bohdan Kosacki († 1940 Katyń)
- oficer ogniowy - ppor. Zbigniew Edward Specylak
2 bateria
- dowódca baterii - por. rez. Tomasz Małynicz
- oficer zwiadowczy - ppor. rez. Piotr Bronisław Tukiendorf
- oficer ogniowy - ppor. Kazimierz Emilian Miź
3 bateria
- dowódca 3 baterii - NN
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ... s. 257.
- ↑ Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W" ... s. 73.
- ↑ Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W" ... s. 74.
- ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ... s. 258.
- ↑ Zarzycki 2005 ↓, s. 39.
- ↑ Piotr Zarzycki, Artyleria w obronie Lwowa w roku 1939 s. 80, 82.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Dalecki, Armia "Karpaty" w wojnie obronnej 1939 r., Krajowa Agencja Wydawnicza, Rzeszów 1989, wyd. II, ISBN 83-03-02830-8
- Ryszard Rybka, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucja, Kamil Stepan, Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Adiutor", 2010, ISBN 978-83-86100-83-5, OCLC 674626774.
- Piotr Zarzycki, Artyleria w obronie Lwowa w roku 1939, Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 2 (207), Warszawa 2005
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W". Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
- Piotr Zarzycki: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. Zeszyt 121. 3 pułk artylerii lekkiej Legionów. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 2005. ISBN 83-88773-97-6.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
