438R
| cysterna | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy |
1986—1989 |
| Wymiary | |
| Długość całkowita |
13040 mm |
| Wysokość całkowita |
4210 mm |
| Masa własna |
23000 kg |
| Podwozie | |
| Typ wózka | |
| Rozstaw czopów skrętu |
8000 mm |
| Nadwozie i załadunek | |
| Długość zbiornika |
10600 mm |
| Średnica zbiornika |
2600 mm |
| Pojemność zbiornika |
53,3 m³ |
| Granica obciążenia |
57 t |
| Rozładunek |
górny |
| Konstrukcja | |
| Hamulec |
O-GP SAB + pomost |
| Minimalny promień łuku |
35 m |
| Prędkość maksymalna |
100 km/h |
438R – czteroosiowy wagon cysterna do przewozu kwasu solnego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Tło historyczne[edytuj | edytuj kod]
Kwasy są bardzo ważnym surowcem używanym w przemyśle, jednakże ze względu na swoje właściwości są kłopotliwe w transporcie. Ze względu na bezpieczeństwo przewóz drogowy jest niemożliwy. Do lat 70. kwasy były przewożone w wagonach garnkowych, jednakże naczynia te były podatne na uszkodzenia. Dodatkowo przelewanie kwasu wymagało syfonowania. W latach 70. powstała pierwsza w Polsce cysterna do przewozu stężonego kwasu. Cysterna ta powstała przez przebudowanie wagonu 408R poprzez dodanie okładziny gumowej odpornej na działanie kwasu. Nowa cysterna otrzymała oznaczenie 408Rc[1].
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
W 1984 roku w ramach pracy nad nowymi wagonami zgodnymi z wymaganiami UIC i RID zaprojektowano cysterny 438R. Wagony te posiadały wiele części zunifikowanych z innymi cysternami, co ułatwiało ich eksploatację. Prototyp nowej cysterny wykonano w 1985 roku. Testy odbyły się w Zakładach Azotowych w Tarnowie[1].
Produkcja seryjna rozpoczęła się w 1986 roku i trwała do 1989 roku. W sumie wyprodukowano 233 wagony tego typu. Dodatkowo powstały dwie odmiany 438Ra do oleju rzepakowego oraz 438Rb do polioctanu winylu, których wyprodukowano łącznie 91[1].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Wagon jest typową cysterną jednozbiornikową osadzoną na ostoi, opierającą się na dwóch dwuosiowych wózkach. Większość elementów jest zunifikowanych w stosunku do innych wagonów. Wagon jest wyposażony w hamulec zespolony Oerlikona oraz hamulec ręczny postojowy indywidualny. Długość całkowita wagonu wynosi 13040 mm, szerokość 3100 mm, wysokość 4210 mm od główki szyny[1]. Masa własna wagonu to 23 tony[2], natomiast granica obciążenia 57,5 t[1].
Zbiornik[edytuj | edytuj kod]
Zbiornik ma pojemność 53,3 m³[2], jest wykonany z blach 8 mm ze stali węglanowej. Armatura ze względu na rodzaj przewożonego ładunku została wykonana z wykładziny gumowej. Zbiornik został usztywniony 4 pierścieniami z ceownika[1]. Na środku zbiornika na górze znajduje się zawór wlewowy 150 mm oraz wylewowy 80 mm[2]. Wagon został wyposażony również w dwa wejścia służące do oczyszczania zbiornika[1].
Układ jezdny[edytuj | edytuj kod]
Wagon opiera się na dwóch dwuosiowych wózkach 26TNa. Konstrukcja ostoi pozwala na jazdę z prędkością maksymalną 120 km/h przy pustym zbiorniku oraz 100 km/h przy pełnym. Wagon może bezpiecznie się poruszać po łukach o promieniu nie mniejszym niż 35 m. Rozstaw czopów skrętu wynosi 8 m[1].
Oznaczenie literowe[edytuj | edytuj kod]
Wagon ma oznaczenie Zacs:
- Z – wagon cysterna
- a – wagon 4-osiowy
- c – rozładunek pod ciśnieniem
- s – wagon dostosowany do poruszania się z prędkością 100 km/h