500-tonowe lichtugi mazutowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

500-tonowe lichtugi mazutowe (500-ton Oil Fuel Lighter) – typ czterech lichtug do przechowywania i transportu mazutu zbudowanych dla Royal Australian Navy w czasie I wojny światowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Lichtugi zostały zbudowane w Sydney w stoczni Cockatoo Island Dockyard w 1916[1]. Jednostki liczyły 156 stóp długości, 30 stóp szerokości, ich zanurzenie wynosiło 14 stóp (48 × 9,1 x 4,3 metry)[2]. Pełna wyporność wynosiła 944 tony, mogły one pomieścić do 549,1 ton mazutu[2][3]. Załoga wynosiła pomiędzy pięć, a siedem osób[2].

Jednostki miały dziesięć zbiorników na paliwo, po pięć na burtę, wszystkie przedzielone koferdamami[4]. Jednostki nie posiadały napędu własnego, na ich pokładach znajdowały się tylko silniki do pompowania mazutu – silnik wysokoprężny Gardiner o mocy 40 KM i dwie pompy Mathher and Platt[4].

W służbie były najczęściej przycumowane do boi w pobliżu Garden Island[2]. Służyły w okresie I i II wojny światowej[2][3].

Lista jednostek[edytuj | edytuj kod]

  • OFL No. 1
  • OFL No. 2 – w późniejszym czasie na rufie jednostki zbudowano dodatkowe kabiny, zatopiona jako cel w 1978[4].
  • OFL No. 3 – przemianowana na AFL 501 i przystosowana do transportu paliwa lotniczego[4].
  • OFL No. 4 – wycofana ze służby w 1978, sprzedana za 4260 dolarów[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alphabetical list of vessels built or refitted at Cockatoo Island Dockyard 1912–91. naa.gov.au. [dostęp 2015-03-22]. (ang.).
  2. a b c d e Ross Gillett: Australian & New Zealand Warships. s. 62.
  3. a b Ross Gillett: Australian & New Zealand Warships. s. 213.
  4. a b c d e M. Wilson: Royal Australian Navy. s. 60.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Michael Wilson: Royal Australian Navy – 21st Century Warships – Naval Auxiliaries 1911 to 1999 (Including Defence Maritime Services). Profile No. 4. Marrickville: Topmill Pty Ltd, 2001. ISBN 1-876270-72-1.