50 Dywizja Piechoty (II RP)
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1939 | |
Rozformowanie | 1939 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | płk Ottokar Brzoza-Brzezina | |
Działania zbrojne | ||
kampania wrześniowa | ||
Organizacja | ||
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | Piechota | |
Podległość | SGO „Polesie” |
50 Dywizja Piechoty, Dywizja „Brzoza”, 50 DP (rez.) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego II RP improwizowana w kampanii wrześniowej 1939.
50 Dywizja Piechoty (Rezerwowa) pod dowództwem płk. w st. sp. Ottokara Brzozy-Brzeziny wchodziła w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” gen. Franciszka Kleeberga. Powstała ze zgrupowania „Brzoza”, sformowanego przez gen. Brzozę-Brzezinę w rejonie Małoryty, które 26 września weszło w skład "Grupy Poleskiej", oraz dołączonego do niego 28 września zgrupowania "Drohiczyn Poleski". Tego dnia rozkazem dowódcy SGO "Polesie" została dokonana jej reorganizacja i właśnie wtedy formalnie utworzono 50 DP. Uczestniczyła we wszystkich walkach SGO „Polesie”: 1 października obsadziła Kock oraz wsie Talczyn, Annopol i Posmugi, a następnie walczyła pod Serokomlą, 3 października uderzyła na Stoczek, jednak wskutek słabego wsparcia artylerii natarcie załamało się w silnym ogniu artylerii niemieckiej, dywizja otrzymała rozkaz przesunięcia się w nocy do rejonu Adamów – Burzec, 5 października brała udział w zaciętych walkach z niemiecką 13 DZmot. z rozkazem utrzymania Adamowa i Krzywdy. Następnego dnia skapitulowała wraz z resztą zgrupowania.
Organizacja i obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
Organizacja i obsada personalna[1][2]
Dowództwo 50 Dywizji Piechoty
- dowódca dywizji – płk w st. sp. Ottokar Brzoza-Brzezina
- dowódca piechoty dywizyjnej – ppłk Kazimierz Franciszek Gorzkowski
- dowódca artylerii dywizyjnej – ppłk Henryk Dudek (do 27 września)
- dowódca artylerii dywizyjnej – ppłk Stanisław Asłanowicz
- szef sztabu – ppłk dypl. Zenon Wiesław Adamowicz
- kwatermistrz – mjr dypl. Henryk Filip Bezeg (do 25 września)
- kwatermistrz – płk w st. sp. Tadeusz Łakociński
- 178 Pułk Piechoty
- dowódca – mjr Tadeusz Król (do 1 października)
- dowódca – ppłk Władysław Michał Dec
- 179 Pułk Piechoty
- dowódca – ppłk Michał Karol Gumkowski (do 24 września)
- dowódca – ppłk piech. Władysław Żabiński
- I adiutant – kpt. piech. st. spocz. Paweł Cyms
- 180 Pułk Piechoty
- dowódca – mjr Franciszek Pająk
- Dywizjon Artylerii Lekkiej – kpt. Marian Poraj-Jankowski
- Batalion Saperów – mjr Cyprian Ułaszyn
- Kompania Łączności – por. Rostkowski
- Kolumna Samochodowa – por. rez. Jakub Otto Fiński
- Pluton Pieszy Żandarmerii Nr 92 - kpt. Grzegorz Czeski
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wróblewski 1989 ↓, s. 197-201.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 378-381.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Jan Wróblewski: Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07659-6.
|