52 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczych
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1939 | |
Tradycje | ||
Rodowód | Sformowana przez 5 Batalion Pancerny | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | kpt. Paweł Dubicki | |
Działania zbrojne | ||
kampania wrześniowa | ||
Organizacja | ||
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | Broń pancerna | |
Podległość | Armia „Kraków” |

czołg TK-3- czołg podstawowy kompanii

Znaki taktyczne malowane na czołgach lekkich i rozpoznawczych[a]
52 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczych – pancerny pododdział rozpoznawczy Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
Kompania nie występowała w pokojowej organizacji wojska. Została sformowana w alarmie 24 sierpnia 1939 roku w Krakowie w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym[1] z przeznaczeniem dla Armii „Kraków” – GO „Śląsk”[2]. Jednostką mobilizującą był 5 batalion pancerny[3].
Na wyposażeniu posiadała 13 czołgów rozpoznawczych TK-3 uzbrojonych w 7,92 mm ckm[4].
Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
Obsada w dniu 1 września 1939 roku[5][6]:
- dowódca kompanii - kpt. Paweł Dubicki (w 1940 rozstrzelany przez Niemców)
- dowódca 1 plutonu - por. Marian Herman
- dowódca 2 plutonu - por. Marian Rudnicki
- dowódca plutonu techniczno-gospodarczego - por. Władysław Rauppe († 11 IX 1939)
Skład kompanii[edytuj | edytuj kod]
Poczet dowódcy
- gońcy motocyklowi
- drużyna łączności
- patrole:
- radiotelegraficzny
- łączności z lotnictwem
- sekcja pionierów
Razem w dowództwie
- 1 oficer, 7 podoficerów, 21 szeregowców;
- 1 czołg, 1 samochód osobowo-terenowy, 2 samochody z radiostacjami N.2, furgonetka, 4 motocykle.
2 x pluton czołgów
- 1 oficer, 7 podoficerów, 7 szeregowców
- 6 czołgów, 1 motocykl, przyczepa towarzysząca
pluton techniczno - gospodarczy
- drużyna techniczna
- drużyna gospodarcza
- załogi zapasowe
- tabor
Razem w plutonie
- 1 oficer, 13 podoficerów, 18 szeregowców
- 5 samochodów ciężarowych, samochód-warsztat, cysterna, 1 motocykl, transporter czołgów, 2 przyczepy na paliwo, kuchnia polowa
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 1 - czołg dowódcy kompanii; 2 - czołg dowódcy 1 plutonu; 3 - czołg dowódcy 2 plutonu; 4 - czołg dowódcy 3 plutonu; 5 - czołgi z 1 plutonu; 6 - czołgi z 2 plutonu; 7 - czołgi z 3 plutonu
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Żebrowski 1971 ↓, s. 273 i 319.
- ↑ Gaj 2014 ↓, s. 217.
- ↑ Żebrowski 1971 ↓, s. 309.
- ↑ Gaj 2014 ↓, s. 219.
- ↑ Szubański 2011 ↓, s. 300.
- ↑ Żebrowski 1971 ↓, s. 319.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof M. Gaj: Polska broń pancerna w 1939 roku - organizacja wojenna i pokojowa jednostek. Oświęcim: NapoleonV, 2014. ISBN 978-83-7889-122-2.
- Jońca: Wrzesień 1939: pojazdy Wojska Polskiego: barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990.
- Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939. Warszawa: Bellona, 2011. ISBN 978-83-11-12106-5.
- Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim = Polish Army vehicles: 1918-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks"; Londyn: Komisja Historyczna b. Sztabu Głównego PSZ, 1995. ISBN 83-85621-57-1.
- Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918 - 1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernych, 1971.
|