56 Pułk Artylerii Przeciwpancernej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
56 Pułk Artylerii Przeciwpancernej
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1945

Dowódcy
Pierwszy

mjr Jan Popow

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

9 Brygada Artylerii Przeciwpancernej[1]

Armata przeciwpancerna wz. 1943 ZIS-2
Armata dywizyjna wz. 1942 ZIS-3

56 Pułk Artylerii Przeciwpancernej (56 pappanc) – oddział artylerii przeciwpancernej ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Pułk został sformowany pod Chełmem na podstawie rozkazu nr 8 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego z 20 sierpnia 1944 roku, w składzie 9 Brygady Artylerii Przeciwpancernej, według sowieckiego etatu nr 08/597. 31 października 1944 roku, w Chełmie, żołnierze pułku złożyli przysięgę[2].

Dowództwo pułku[edytuj | edytuj kod]

  • dowódca – mjr Jan Popow
  • zastępca do spraw polityczno-wychowawczych – ppor. Jan Ludowski
  • zastępca do spraw liniowych – ppłk Owczynnikiow
  • szef sztabu – mjr Blauszynow

Działania bojowe[edytuj | edytuj kod]

Wiosną 1945 roku pułk wziął udział w operacji łużyckiej, a następnie w operacji praskiej. Działania bojowe rozpoczął podczas forsowania Nysy Łużyckiej wspierając 34 pułk piechoty. Walczył pod Odernitz, Diehsą oraz Grosseohrsdorfem. Szlak bojowy pułk zakończył 10 maja 1945 roku pod Rumburgiem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń ;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.