58 Pułk Piechoty (II RP)

58 Pułk Piechoty Wielkopolskiej

4 pułk strzelców Wielkopolskich

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1919
Rozformowanie	1939
Nazwa wyróżniająca	Wielkopolskiej
Patron	Bolesław I Chrobry
Tradycje
Święto	13 listopada
Nadanie sztandaru	1929
Rodowód	4 Pułk Strzelców Wielkopolskich
Dowódcy
Ostatni	ppłk Stanisław Tomiak
Działania zbrojne
powstanie wielkopolskie wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Bobrujskiem (28 VIII–3 IX 1919) bitwa pod Szaciłkami (9–22 IV 1920) kontruderzenie znad Wieprza (16–26 VIII 1920) bitwa pod Żabinem (14 IX 1920) kampania wrześniowa bój pod Piątkiem (9–10 IX 1939) bój pod Emilianowem (16 IX 1939)
Organizacja
Dyslokacja	Poznań
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	14 Dywizja Piechoty
Odznaczenia

Sztab 58 pp nad Świsłoczą; 1920 r. Pierwszy z lewej por. Aleksander Kurowski

58 Pułk Piechoty Wielkopolskiej (58 pp) – oddział piechoty Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego II RP.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Rozkazem Dowództwa Głównego z dnia 6 marca 1919 sformowany został na froncie północnym 4 pułk strzelców Wielkopolskich. Powstał z oddziałów walczących z okolic Gniezna, Wągrowca i Wrześni. W styczniu 1920 przemianowany na 58 pułk piechoty Wielkopolskiej. W grudniu 1919 batalion zapasowy pułku stacjonował w Wolsztynie.

Od nazwy z okresu powstania wielkopolskiego – 4 pułk strzelców wielkopolskich oraz odznaki specjalnej noszonej na kołnierzu w postaci arabskiej „4” pułk i żołnierze pułku byli powszechnie zwani „czwartakami”. Nieoficjalnym patronem pułku był Bolesław Chrobry. Stąd często posługiwano się nazwą 58 pułk Piechoty Wielkopolskiej Króla Bolesława Chrobrego.

Pułk w walkach o granice

28 sierpnia Grupa Wielkopolska gen. Daniela Konarzewskiego rozpoczęła natarcie na Bobrujsk. Jako pierwszy maszerował 4 pułk strzelców wielkopolskich mjr. Oskara Brezanego, wspierany przez 2 kompanię czołgów Renault FT kpt. Dufoura. Dowódca pułku przyjął ugrupowanie w trzy kolumny, a oddziały maszerowały w pasie między linią kolejową Osipowicze - Bobrujsk, a szosą Słuck - Bobrujsk.

Pierwsza kolumna pod osobistym dowództwem mjr. Brezanego w składzie I batalion, 2 i 3 bateria 1 pułku artylerii polowej Wielkopolskiej i pluton saperów, łamiąc słaby opór nieprzyjaciela pod Gorbacewiczami, Pobokowiczami i Bałczynem, dotarła do skrzyżowania szosy z torem kolejowym. Tutaj została zatrzymana ogniem pociągu pancernego. Po wymianie ognia z polską baterią, pociąg wycofał się i jeszcze przed południem kolumna, nie napotykając przeciwnika, zajęła twierdzę i miasto. W tym czasie druga kolumna pod dowództwem ppor. Nowaka w składzie 5 i 7 kompania, kompania czołgów, 1 bateria 1 pap Wlkp. uderzyła na pozycje sowieckie nad Wołczanką. Pojawienie się czołgów było dużym zaskoczeniem dla czerwonoarmistów, którzy nie podjęli walki i wycofali się. Po krótkiej walce pod Siemkowem, a potem z pociągiem pancernym, kolumna zdobyła dworzec w Bobrujsku i około 15:00 wkroczyła do miasta zajętego już przez I batalion. Trzecia kolumna pod dowództwem ppor. Wiktora Skotarczaka, w składzie 6 i 8 kompania oraz 4 kompania ckm i oddział miotaczy min, przełamując sowiecką obronę pod Bybkowszczyzną, po południu wkroczyła do miasta. Ostatecznie I batalion stanął w koszarach w twierdzy, II w centrum miasta, III na południe od dworca kolejowego, a czołgi w pobliżu stacji kolejowej. Do godziny 20:00 3 i 4 kompania ubezpieczały Bobrujsk patrolując brzeg rzeki.

13 września 1920 58 pułk piechoty mjr. Pawła Chrobaka zajmował pozycje obronne na lewym skrzydle 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty w rejonie Poddubna. Następnego dnia dowódca dywizji gen. Daniel Konarzewski postawił zadanie, by 58 pp osiągnął linię bagien Koziegobrodu i tym samym wyszedł na tyły walczącej pod Tewlami sowieckiej 170 Brygady Strzelców.

Przed południem pułk wyruszył z Poddubna w stronę Żabina. W tym samym czasie z Prużany na Żabin maszerowała kolumna sowieckiej 165 Brygady Strzelców. Na wschód od Żabina doszło do boju spotkaniowego. Walkę awangard rozstrzygnęło brawurowe natarcie Il batalionu por. Darnowskiego. Czoło sowieckiej brygady zostało odrzucone, a podjęta przez nią próba kontrataku załamała się w ogniu batalionu. Kolejne kontrataki wykonywane metodą linii tyralier zagroziły oskrzydleniem pułku. Major Chrobok wysłał na pierwszą linię wszystkie swoje odwody. W czterogodzinnym boju obie strony poniosły znaczne straty.

Fakt stacjonowania 170 Brygady Strzelców w pobliskich Szawlach spowodował, że dowódca polskiego pułku zdecydował się atakować i jak najszybciej zakończyć bój. Początkowo ataki polskiej piechoty załamywały się na twardej obronie przeważającego liczebnie przeciwnika. Dopiero zdecydowane uderzenie 3 kompanii w lewe skrzydło nieprzyjacielskiej brygady przeważyło szalę zwycięstwa. Sowieci zaczęli wycofywać się na północ. Wykorzystując sukces 3 kompanii, mjr Chrobok obsadził wojskiem szosę prużańską, która stanowiła jedyną drogę odwrotu przeciwnika. Okoliczne bagna uniemożliwiły oddziałom 165 BS wykonywanie jakichkolwiek manewrów. Uderzyła ona zatem czołowo na blokujące drogę pododdziały polskie i przełamała blokadę. Tutaj jednak, stłoczona na grobli, poniosła olbrzymie straty od ognia polskiej broni maszynowej. Resztki czerwonoarmistów skapitulowały.

W październiku 1920 wziął udział w walkach o Kojdanów, przy czym uzyskał wsparcie 61 pułku piechoty.

Do 21 listopada 1920 roku pułk obsadzał linię demarkacyjną na odcinku Borowce–Ostrów–Nowinki–Kuciec, a następnie przeszedł do rejonu Dereczyna. 21 grudnia odjechał do swego stałego garnizonu w Poznaniu.

Mapy walk pułku

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari

Order Virtuti Militari

Żołnierze pułku odznaczeni za wojnę 1918-1920 Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari
plut. Michał Adamski	sierż. Antoni Balbiński	por. Maksymilian Bartsch*
ppor. Adam Biedrzyński*	ppor. Teofil Bojanowski*	ppor. Michał Cieślewicz
kpr. Stanisław Czyż	por. Jan Darnowski (2317)	kpr. Michał Gawałkiewicz
st. szer. Władysław Górniak	ppor. Aleksy Hamling	sierż. Józef Hansz
plut. Bolesław Januchowski	ppor. Kazimierz Kapella	ppor. Paweł Kolańczyk
sierż. Maksymilian Kozłowski	ppor. Leonard Krukowski*	por. Aleksander Kurowski*
sierż. Czesław Lewandowski	ppor. Mieczysław Łażewski*	plut. Wacław Machnicki
ppor. Wincenty Mendoszewski*	ppor. Tadeusz Mindak	sierż. Hieronim Modrak
ppor. Karol Nalaskowski	sierż. Leon Napiecek (4742)	ppor. Alojzy Nowak
plut. Bolesław Panin	sierż. Franciszek Perl	st. szer. Wincenty Piskulski
plut. Leon Prus	st. sierż. Antoni Przybylski	ppor. Michał Przybysz*
plut. Stanisław Rugowski	ppor. Bronisław Sempiński*	ppor. Antoni Skotarczak* (1081)
st. sierż. Maksymilian Skibiński	ppor. Wiktor Skotarczak*	sierż. Jakub Sławiński
por. Stanisław Szaliński	ppor. Stefan Tomaszewski	kpr. Szczepan Walkowiak
plut. Mikołaj Waloszewski	kpr. Wojciech Wypijewski	ppor. dr Henryk Zborowski*
ppor. Stefan Trzebiatowski-Żmuda

Pułk w okresie pokoju

W czasie zamachu Piłsudskiego w 1926 pułk został wysłany na odsiecz wojskom rządowym. W czasie działań w Warszawie, jednostki pułku pod dowództwem ppłk dypl. Lucjana Ruszczewskiego, weszły w skład tzw. Grupy płk. Mariana Kukiela. W trakcie walk zginęło 13 podoficerów i szeregowych pułku w tym: st. sierż Józef Węglewski, sierż. Jan Suchocki oraz plut. Zygmunt Kufel.

Na podstawie rozkazu wykonawczego Ministerstwa Spraw Wojskowych do Departamentu Piechoty o wprowadzeniu organizacji piechoty na stopie pokojowej PS 10-50 z 1930 roku, w Wojsku Polskim wprowadzono trzy typy pułków piechoty. 58 pułk piechoty zaliczony został do typu II pułków piechoty (tzw. wzmocnionych). W każdym roku otrzymywał około 845 rekrutów. Stan osobowy pułku wynosił 68 oficerów oraz 1900 podoficerów i szeregowców. Na czas wojny przewidywany był do pierwszego rzutu mobilizacyjnego. W okresie zimowym posiadał dwa bataliony starszego rocznika i batalion szkolny, w okresie letnim zaś trzy bataliony strzeleckie. Jego stany były wyższe od pułku „normalnego” (typ I) o ok. 400-700 żołnierzy.

Wręczenie proporca 58 pp za zdobycie I miejsca w strzeleckich zawodach dywizyjnych; marzec 1932

Przysięga żołnierzy 58 pp na Placu Sapieżyńskim w Poznaniu - odbiera ks. kapelan Franciszek Dymarski; maj 1936

14 DP w 1938

Obsada personalna i struktura organizacyjna w marcu 1939
Stanowisko	Stopień, imię i nazwisko
Dowództwo pułku
dowódca pułku	ppłk Stanisław Tomiak
I zastępca dowódcy	ppłk Józef Kokoszka
adiutant	kpt. Norbert Bartoszewicz
starszy lekarz	mjr dr Zygmunt Marian Łepkowski
młodszy lekarz	ppor. lek. Zygmunt Łukasz Chojecki
II zastępca dowódcy (kwatermistrz)	mjr Marian Kwiatkowski
oficer mobilizacyjny	kpt. Wilhelm Konieczkowski
zastępca oficera mobilizacyjnego	por Henryk Witold Zawadzki
oficer administracyjno-materiałowy	kpt. adm. (piech.) Wawrzyniec Mazany
oficer gospodarczy	kpt. int. Antoni II Górny
oficer żywnościowy	por. Paweł Jasiński
oficer taborowy	por. Stanisław Maksymilian Cybulski
kapelmistrz	kpt. adm. Władysław Sadowski
dowódca plutonu łączności	por. Stefan Fiedorow
dowódca plutonu pionierów	por. Witold Stanisław Siciński
dowódca plutonu artylerii piechoty	por. art. Fdward Surowiec-Surowińskl
dowódca plutonu ppanc.	por. Walerian Żelaźniewicz
dowódca oddziału zwiadu	por. Stanisław Jakiel
I batalion
dowódca batalionu	mjr Albin Marian Michalewski
dowódca 1 kompanii	kpt. Jan Sułkowski
dowódca plutonu	ppor. Mieczysław Piędel
dowódca 2 kompanii	kpt. Ksawery Aleksander Masiak
dowódca 3 kompanii	kpt. Mieczysław Kącki
dowódca plutonu	por. Stanisław Sobiś
dowódca plutonu	por. Stanisław Żurawek
dowódca plutonu	ppor. Antoni Piotr Lubowiecki
dowódca 1 kompanii km	kpt. Józef Chyliński
dowódca plutonu	por. Andrzej Bielicki
dowódca plutonu	por. Antoni Jakub Opala
dowódca plutonu	ppor. Władysław Chmiel
II batalion
dowódca batalionu	mjr Jan II Chrzanowski
dowódca 4 kompanii	kpt. Zdzisław Tadeusz Stęślicki
dowódca plutonu	por. Jan Dynowski
dowódca plutonu	ppor. Marian Frąckowiak
dowódca plutonu	ppor. Adam Tadeusz Kleszcz
dowódca 5 kompanii	vacat
dowódca plutonu	chor. Leon Napiecek
dowódca 6 kompanii	kpt. Jan II Sochacki
dowódca plutonu	chor. Stanisław Przymowski
dowódca 2 kompanii km	kpt. Wilhelm Kazimierz Weber
dowódca plutonu	por. Zenon Henryk Kubski
III batalion
dowódca batalionu	mjr dypl. Ernest Buchta
dowódca 7 kompanii	kpt. Stanisław Lucjan Abramczyk
dowódca plutonu	por. Jan Andrzej Gracz
dowódca plutonu	ppor. Jan Frączak
dowódca plutonu	ppor. Bernard Hupka
dowódca 8 kompanii	kpt. Stanisław Maciej Lewiński
dowódca plutonu	ppor. Maksymilian Dziedzic
dowódca plutonu	ppor. Tadeusz Stanisław Rypiński
dowódca plutonu	ppor. Józef Bernardyn Suwalski
dowódca 9 kompanii	por. Ludwik Gawrych
dowódca plutonu	chor. Stanisław Przybylski
dowódca 3 kompanii km	kpt. Stanisław Jaroszewicz
dowódca plutonu	por Paweł August Leński
dowódca plutonu	ppor. Henryk Marian Stańczuk
dowódca plutonu	chor. Leon Prauss
Inne
dowódca 10 kompanii wartowniczej	kpt. Stanisław II Mielcarski
dowódca plutonu	ppor. Józef Grzesiak
dowódca plutonu	chor. Antoni Bendziecha
na kursie	kpt. Stanisław Serafin
obwodowy komendant PW nr 58	kpt. adm. (piech.) Ignacy Sęk
miejski komendant PW Poznań I	kpt. piech. Edward Bankiewicz

Mobilizacja w 1939

58 pułk piechoty był jednostką mobilizującą. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” sformował:
w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem brązowym

• kompanię karabinów maszynowych przeciwlotniczych typ B nr 72

w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym

• baon strzelców nr 6

w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim

• 58 pułk piechoty
• samodzielną kompanię karabinów maszynowych i broni towarzyszącej nr 71
• kolumnę taborową parokonną nr 703
• baon marszowy 58 pp
• uzupełnienie marszowe samodzielnej kompanii karabinów maszynowych i broni towarzyszącej nr 71

w II rzucie mobilizacji powszechnej

• Ośrodek Zapasowy 14 Dywizji Piechoty w Kutnie i Łęczycy („Z”)

Mapy walk pułku

• 

Struktura organizacyjna i obsada personalna we wrześniu 1939
Stanowisko	Stopień, imię i nazwisko
Dowództwo
dowódca pułku	ppłk piech. Stanisław Tomiak
I adiutant	kpt. Wilhelm Kazimierz Weber
II adiutant	por. Ludwik Gawrych
oficer informacyjny	ppor. rez. Stefan Urbaniak
oficer łączności	por. Stefan Fiedorow
kwatermistrz	kpt. Edward Stanisław Bankiewicz
oficer płatnik	N.N.
oficer żywnościowy	chor. Stanisław Rusinowski
naczelny lekarz	mjr dr Zygmunt Marian Łepkowski
kapelan	ks. ppor. Kazimierz Biegański
dowódca kompanii gospodarczej	por. rez. Albin Stańko
I batalion
dowódca I batalionu	mjr Albin Marian Michalewski
adiutant batalionu	ppor. rez. Bogdan Andrzejewski
dowódca 1 kompanii strzeleckiej	ppor. rez. Edward Liczbański
dowódca 2 kompanii strzeleckiej	por. rez. inż. Zygmunt Różański
dowódca 3 kompanii strzeleckiej	kpt. Mieczysław Kącki
dowódca 1 kompanii ckm	por. Andrzej Bielicki
II batalion
dowódca II batalionu	mjr Paweł Kołyszko
adiutant batalionu	ppor. rez. Henryk Nikodem Janus
dowódca 4 kompanii strzeleckiej	por.. Henryk Witold Zawadzki
dowódca 5 kompanii strzeleckiej	kpt. Jan II Sochacki †11 IX Pludwiny
dowódca 6 kompanii strzeleckiej	por. rez. Witold Boleszczyc-Dalski
dowódca 2 kompanii ckm	kpt. Ksawery Aleksander Masiak
III batalion
dowódca III batalionu	mjr Franciszek II Zajączkowski
dowódca 7 kompanii strzeleckiej	ppor. rez. mgr Eugeniusz Kaczorowski
dowódca 8 kompanii strzeleckiej	por. Jan Andrzej Gracz
dowódca 9 kompanii strzeleckiej	N.N.
dowódca 3 kompanii ckm	kpt. Stanisław Jaroszewicz
dowódca 10 kompanii (nadetatowa)	por. Marian Sobiś
Pododdziały specjalne
dowódca kompanii przeciwpancernej	por. Walerian Żelaźniewicz
dowódca plutonu artylerii piechoty	por. art. Edward Surowiec-Surowiński
dowódca kompanii zwiadowców	por. Stanisław Jakiel
dowódca plutonu pionierów	por. Witold Stanisław Siciński
Dowódca plutonu łączności pułku	por. Stefan Fiedorów
dowódca plutonu przeciwgazowego	N.N.

Symbole pułkowe

Święto 14 DP w Biedrusku – defilada 58 pp; maj 1929. Na trybunie m.in. prezydent RP Ignacy Mościcki, na koniu gen. Daniel Konarzewski.

Sztandar

6 grudnia 1920 roku na polach pod Zelwą Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz, Józef Piłsudski udekorował sztandary pułków piechoty 14 DP, w tym także sztandar 58 pułku piechoty Wielkopolskiej, Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Nowy sztandar, dar społeczeństw Poznania, Szubina, Wągrowca i Budzynia, wręczył pułkowi Ignacy Mościcki w Biedrusku 19 maja 1929 roku. Po 1939 roku sztandar zaginął.

Odznaka pamiątkowa

18 maja 1929 Minister Spraw Wojskowych, Marszałek Polski Józef Piłsudski zatwierdził wzór i regulamin odznaki pamiątkowej 58 pp. Odznaka o wymiarach 39x39 mm ma kształt krzyża o ostro ściętych końcach ramion, emaliowanego w kolorze białym. Na środku krzyża, w kole, podobizna patrona pułku Bolesława Chrobrego, w otoku złotego wieńca laurowego. Na ramionach krzyża wpisano dawne i aktualne numery i inicjały 4 P.S. WLKP 58 P.P. Przestrzenie między ramionami krzyża pokryte są emalią granatową i żółtą. Jednoczęściowa – oficerska, wykonana w srebrze, emaliowana, żołnierska bita w tombaku i patynowana. Autorem projektu odznaki był por. Marian Liskowiak. Wykonanie: Wiktor Gontarczyk – Warszawa.

Strzelcy wielkopolscy

Dyplom Odznaki honorowej Stowarzyszenia Członków 58 pułku piechoty Wielkopolskiej dla Tadeusza Goetzendorf-Grabowskiego (ze zbiorów Archiwum Państwowego w Poznaniu)

Kpt. piech. Stanisław Maciej Lewiński (1903–1940 Charków), dowódca 8. kompanii

Dowódcy pułku

• mjr Oskar Brezany (6 III 1919 – 26 VII 1920)
• p.o. kpt. Ludwik Stankiewicz (26 VII 1919 – 27 VIII 1920)
• mjr Paweł Chrobok (27 VIII 1920 – 13 IX 1920)
• p.o. ppłk Franciszek Goliński (13 IX 1920-2 VII 1921)
• płk piech. Bronisław Sikorski (3 VII 1921 – 31 V 1928 → stan spoczynku)
• ppłk / płk piech. Marian Chilewski (24 VII 1928 - 1935)
• ppłk / płk piech. Józef Pecka (1935-1938 → dowódca Pułku KOP „Zdołbunów”)
• ppłk piech. Edmund Śmidowicz (11 VI – †29 IX 1938)
• ppłk piech. Stanisław Tomiak (1938 – IX 1939)

Zastępcy dowódcy pułku

• ppłk piech. Zygmunt Wciślak (10 VII 1922 – 1925)
• ppłk SG (piech.) Lucjan Władysław Ruszczewski (od XII 1925)
• ppłk piech. Jan Chodźko-Zajko (1928)
• ppłk dypl. Zygmunt Bohusz-Szyszko (I – X 1931 → dowódca pułku KOP „Głębokie”)
• ppłk dypl. Henryk Gorgoń (do 4 VII 1935 → dowódca 11 pp)
• ppłk piech. Bronisław Laliczyński (4 VII 1935 – 20 IV 1937 → zastępca dowódcy 72 pp)
• ppłk piech. Józef Kokoszka (IV 1937 – VIII 1939 → dowódca OZ 14 DP)

Żołnierze 58 pułku piechoty – ofiary zbrodni katyńskiej

Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej znajdują się między innymi w bazach udostępnionych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Muzeum Katyńskie.

Nazwisko i imię	stopień	zawód	miejsce pracy przed mobilizacją	zamordowany
Andrzejewski Henryk	ppor. rez.	magister chemii		Katyń
Broszkiewicz Wacław	por. rez.	inżynier rolnik		Katyń
Durek Czesław Antoni	ppor. rez.	nauczyciel	Szkoła Powszechna nr 6 w Poznaniu	Katyń
Freudenreich Janusz	ppor. rez.	handlowiec	„Stomil” Warszawa	Katyń
Hannig Konrad Franciszek	ppor. rez.	urzędnik	Sąd Grodzki w Odolanowie	Katyń
Kowalski Włodzimierz	ppor. rez.		kmdt Związku Strzeleckiego Garnizonu Poznań	Katyń
Koźma Kazimierz	ppor. rez.	nauczyciel	Urząd Skarbowy w Czarnkowie	Katyń
Pociecha Władysław	ppor. rez.	nauczyciel	Szkoła Powszechna w Lipownie	Katyń
Gizella Aleksander	ppor. rez.			Charków
Jarosz Henryk	kpt. rez.	dr nauk medycznych	praktyka w Poznaniu	Charków
Kaźmierski Bronisław	ppor. rez.	nauczyciel	kier. szkoły w Zębowie	Charków
Krempa Władysław	ppor. rez.	urzędnik	Urząd skarbowy	Charków
Pixa Tadeusz Teodor	ppor. rez.	nauczyciel	szkoła powszechna	Charków
Słomiński Marian	ppor. rez.	chemik, mgr		Charków
Tokarski Czesław	ppor. rez.	urzędnik	Urząd Pocztowy w Zbąszyniu	Charków
Urban Edward	ppor. rez.			Charków
Wachal Jan	ppor. rez.	inżynier architekt	Zarząd Miasta Łodzi	Charków
Wolski Roman	ppor. rez.	nauczyciel	Szkoła w Kaszczorze	Charków
Zamek-Gliszczyński Jerzy	por. rez.	nauczyciel	Szkoła w Zawadzie	Charków
Hupka Bernard	ppor. rez.			ULK

Bibliografia

• 14 Dywizja Piechoty - 1-sza Dywizja Strzelców Wielkopolskich - w wojnie i pokoju. Poznań: 1937.
• Zdzisław Jagiełło: Piechota Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Bellona, 2007. ISBN 978-83-11-10206-4.
• Stanisław Jakiel: Wrzesień zwiadowców 58 Pułku Piechoty Wlkp. Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02810-3.
• Otton Laskowski (red.): Encyklopedia wojskowa. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego, 1931.
• Jerzy Łapiński: Zarys historji wojennej 58-go pułku piechoty wielkopolskiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
• Janusz Odziemkowski: Piechota polska w wojnie z Rosją bolszewicką 1919-1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adam”, 2010. ISBN 978-83-7072-650-8.
• Janusz Odziemkowski: Leksykon bitew polskich 1914 – 1920. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-85621-46-6.
• Bronisław Prugar-Ketling (red.): Księga chwały piechoty. Warszawa: Departament Piechoty MSWojsk., Warszawa 1937–1939. Reprint: Wydawnictwo Bellona, 1992.
• Waldemar Rezmer: Armia „Poznań” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07753-3.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
• Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1990. ISBN 83-211-1104-1.
• Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-204-3299-2.
• Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny „W”, Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3, s. 41.
• 14 Dywizja Piechoty. Warszawa: Edipresse Polska SA, 2017, seria: Wielka księga piechoty polskiej 1918–1939. ISBN 978-83-7945-606-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Maciej Wyrwa: Nieodnalezione ofiary Katynia? : lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940. Pruszków: Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, 2015. ISBN 978-83-64486-31-9.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.