5 guldenów gdańskich wzór 1923

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
5 guldenów gdańskich wzór 1923
Ilustracja
Dane podstawowe
Emitent

Wolne Miasto Gdańsk

Nominał

5 guldenów

Rocznik

1923, 1927

Emisja
Mennica

Utrecht (1923)
Berlin (1927)

Nakład

860 500 sztuk

Data emisji

18 grudnia 1923

Data wycofania

1 kwietnia 1932

Projektant

F.Fischer

Opis fizyczny
Masa

24,9 g

Średnica

35 mm

Materiał

srebro Ag750

Rant

z wklęsłym napisem

Stempel

odwrócony

Uwagi

moneta obiegowa

5 guldenów gdańskich wzór 1923 – moneta pięcioguldenowa, wprowadzona do obiegu 18 grudnia 1923 r., po ustanowieniu 20 listopada 1923 r. przez sejm i senat Wolnego Miasta Gdańska nowej waluty – guldena gdańskiego, równego stu fenigom gdańskim. Moneta została wycofana z obiegu 1 kwietnia 1932, w wyniku rozporządzenia senatu z 18 grudnia 1931 r.[1]

Awers[edytuj | edytuj kod]

W centralnej części umieszczono na tarczy herb Gdańska, podtrzymywany z obydwu stron przez lwy, nad herbem gwiazda, pod herbem i lwami linia łamana, a pod nią napis „5 Gulden”[1].

Rewers[edytuj | edytuj kod]

Na tej stronie umieszczono gdański kościół Marii Panny, dookoła otokowo napis „Freie Stadt Danzig * Fünf Gulden *”, a za nim rok 1923 lub 1927[1].

Rant[edytuj | edytuj kod]

Na rancie umieszczono wklęsły napis: „NEC * TEMERE * NEC * TIMIDE*”, tzn. ani lekkomyślnie, ani bojaźliwie[1].

Nakład[edytuj | edytuj kod]

Monetę bito stemplem odwróconym w mennicach w Utrechcie (1923) i Berlinie (1927), w srebrze próby 750, na krążku o średnicy 35 mm, masie 24,9 grama. Autorem projektu był F.Fischer. Nakłady monety w poszczególnych latach przedstawiały się następująco[1]:

Nakład Uwagi Zdjęcie
5 guldenów gdańskich 1923 700 500 sztuk istnieją monety bite stemplem lustrzanym
5 guldenów gdańskich 1927 160 000 sztuk istnieją monety bite stemplem lustrzanym

Opis[edytuj | edytuj kod]

Wersja lustrzana rocznika 1923

Moneta została zastąpiona w obiegu przez dwie srebrne pięcioguldenówki gdańskie z 1932 r. z kościołem Marii Panny i z żurawiem portowym.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Janusz Parchimowicz, Monety polskie, 2003, s. 139-145.