Przejdź do zawartości

60 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
60 pułk piechoty
Infanterie-Regiment Nr. 60
Ilustracja
Historia
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Sformowanie

1860

Rozformowanie

1919

Patron

margrabia Carl

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Wissembourg

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

XXI Korpus Armijny

60 Pułk Piechoty im. Margrabiego Carla (7 Brandenburski) (niem. Infanterie-Regiment „Markgraf Karl“ (7. Brandenburgisches) Nr. 60) – pułk piechoty niemieckiej okresu Cesarstwa Niemieckiego.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Pułk został sformowany 5 maja 1860. Stacjonował w Wissembourg[1]. Wchodził w skład XXI Korpusu Armijnego[1]. Wiosną 1914 był w strukturze 31 Dywizji Piechoty[2].

W wyniku mobilizacji, w sierpniu 1914 pułk osiągnął gotowość bojową i w składzie 62 Brygady Piechoty[3] został wysłany na front zachodni[4]. Na stopie wojennej pułk liczył początkowo 3287 żołnierzy i dysponował 53-osobowym sztabem. Jego trzon stanowiły trzy bataliony piechoty liczące etatowo po 1079 żołnierzy. Te dzieliły się na cztery trzyplutonowe kompanie. Ponadto pułk posiadał organiczną kompanię karabinów maszynowych[5]. W kolejnych latach w armii cesarskiej następowała restrukturyzacje wojsk. Wprowadzono nowy model „dywizji wz. 1915”. Zgodnie z jej etatem, pozostawiono w pułku 97-osobową kompanię karabinów maszynowych z 15 kaemami, ale liczebność batalionu piechoty zmniejszono do 650 żołnierzy[6]. Słabszym liczebnie batalionom dodano jednak kompanię karabinów maszynowych, a w 1917 pluton granatników i pluton moździerzy[7].

Koszary pułku

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]