7 Flotylla U-Bootów Wegener

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
7 Flotylla U-Bootów „Wegener”
7. Unterseebootsflottille Wegener
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

czerwiec 1938

Rozformowanie

maj 1945

Patron

Bernd Wegener

Dowódcy
Pierwszy

Korvkpt. Ernst Sobe

Ostatni

Korvkpt. Adolf Piening

Działania zbrojne
1939–1945
Organizacja
Dyslokacja

Kilonia, Saint-Nazaire

Rodzaj sił zbrojnych

Kriegsmarine

Rodzaj wojsk

U-Bootwaffe

Podległość

FdU/BdU

Skład

111 okrętów typów VIIB, VIIC oraz VIIC41

7 Flotylla U-Bootów Wegener (7. Unterseebootsflottille Wegener) – niemiecka jednostka wojskowa w formie organizacyjnej flotylli okrętów, będąca jedną z operacyjnych flotylli U-Bootów niemieckiej floty podwodnej w okresie poprzedzającym oraz podczas II wojny światowej. 7. Flotylla została utworzona w czerwcu 1938 roku w Kilonii pod nazwą Unterseebootsflottille „Wegener” pod dowództwem korvettenkapitäna Ernsta Sobe. W 1939 roku nazwa uległa zmianie na 7. Unterseebootsflottille „Wegener”. Po zdobyciu Francji i uzyskaniu możliwości korzystania z baz atlantyckich, została przeniesiona do Saint-Nazaire. Kolejnymi dowódcami tej jednostki byli Hans Rösing, Herbert Sohler oraz Adolf Piening.

W ciągu siedmiu lat isntnienia jednostki w jej skład weszło 111 okrętów podwodnych typów VIIB, VIIC oraz VIIC/41, w tym wiele najskuteczniejszych niemieckich jednostek podwodnych, jak U-47, czy U-48. Wizerunek prychającego byka, został oficjalnym emblematem flotylli, po zatopieniu U-47 Günthera Priena, gdy za emblemat flotylli przyjęto wymalowany 14 października 1939 roku w drodze powrotnej ze Scapa Flow wizerunek byka na kiosku U-47, celem upamiętnienia „byka ze Scapa Flow”. Jeszcze przed oficjalnym ogłoszeniem informacji o stracie okrętu, we flotylli wydano pisemny rozkaz, zgodnie z którym każdy okręt 7. Flotylli miał mieć umieszczony na kiosku wizerunek prychającego byka[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. U47: The Snorting Bull, [on line]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]