7 Batalion Saperów (1939)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
7 Batalion Saperów
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 DP

Dowódcy
Pierwszy

mjr Jan Szymański

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

7 Dywizja Piechoty

Jednostki saperskie WP w 1939

7 Batalion Saperów (7 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP.

Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany 31 maja 1939 w alarmie dla 7 Dywizji Piechoty przez Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 DP[1].

Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 Dywizji Piechoty[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L. dz. 2127/tjn. z 22 maja 1937 roku o wydzieleniu kompanii saperów dla 7, 10, 11, 12, 13, 18, 25 i 27 DP oraz utworzeniu 12 ośrodków sapersko-pionierskich został sformowany Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 Dywizji Piechoty[2][a]. Ośrodek stacjonował w Częstochowie[3].

Organizacja i obsada personalna ośrodka

Organizacja i obsada personalna ośrodka w marcu 1939 roku[4][b]:

  • dowódca ośrodka – mjr Jan VI Szymański
  • zastępca dowódcy – kpt. Stych Franciszek (*)[c]
  • adiutant – por. Boros Ryszard
  • oficer materiałowy – kpt. Stych Franciszek (*)[c]
  • oficer mobilizacyjny – por. Boros Ryszard
  • dowódca kompanii saperów – kpt. Jeżowski Bolesław Antoni
  • dowódca plutonu – ppor. Rzeszowski Roman Marian
  • dowódca plutonu – ppor. Tomaszewski Konstanty
  • dowódca plutonu specjalnego – por. Józef Pszenny

Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 DP sformował w alarmie 7 batalion saperów dla 7 Dywizji Piechoty [1].

Struktura i obsada personalna 7 batalionu saperów[edytuj | edytuj kod]

Obsada personalna we wrześniu 1939[7]:

  • dowódca baonu – mjr Jan VI Szymański
  • zastępca dowódcy baonu – kpt. Franciszek Stych
  • dowódca 1 kompanii saperów – por. rez. Czesław Fijałkowski
  • dowódca 2 kompanii saperów – por. Józef Pszenny
  • dowódca 3 zmotoryzowanej kompanii saperów – kpt. Wilhelm Woźniak
  • dowódca kolumny saperskiej – ppor. rez. Zdzisław Skorupski

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Ośrodki sersko-pionierskie dla 16, 20, 23 i 29 Dywizji Piechoty zostały zorganizowane na bazie czterech istniejących od 1935 roku kompanii saperów nr: 16, 20, 23 i 29
  2. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[5].
  3. a b Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
  • Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
  • Eugeniusz Kozłowski: Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
  • Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3