7 Dywizja Pancerna (III Rzesza)

7 Dywizja Pancerna

7. Panzer-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1939
Rozformowanie	1945
Dowódcy
Pierwszy	gen. por. Georg Stumme
Ostatni	płk Hans Christern
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska pancerne
Skład	patrz tekst

Znak taktyczny (różne warianty)

7 Dywizja Pancerna (niem. 7. Panzer-Division) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej, zwana Dywizją Duchów (niem. Gespensterdivision) ze względu na szybkość przemieszczania się i nieprzewidywalność, przez którą często nawet niemieckie dowództwo nie wiedziało, gdzie obecnie znajduje się oddział.

Historia

Dywizja została sformowana w Gerze na podstawie rozkazu z dnia 18 października 1939 roku po przeformowaniu 2 Dywizji Lekkiej.

Pod koniec 1939 roku została przerzucona na zachód Niemiec, gdzie początkowo znajdowała się w odwodzie. W maju 1940 roku weszła w skład Grupy Pancernej Kleista i w składzie tej grupy wzięła udział w walkach we Francji. Po zakończeniu działań bojowych pozostała na terenie Francji do lutego 1941 roku. Następnie została przerzucona do Niemiec.

PzKpfw 38(t) w barwach 7 Dywizji Pancernej

Sd.Kfz.251 ze znakami 7 Dywizji Pancernej we Francji

W maju 1941 roku weszła w skład 3 Grupy Pancernej i wraz z nią w czerwcu 1941 roku wzięła udział w ataku na Związek Radziecki w składzie Grupy Armii „Środek”. Wzięła udział w walkach pod Smoleńskiem, Wiaźmą, Rżewem. W czasie tych walk poniosła znaczne straty w ludziach i sprzęcie.

W lipcu 1942 roku została wycofana z frontu wschodniego i przerzucona do Francji, gdzie została uzupełniona. W tym czasie uczestniczyła w zajęciu nieokupowanej części Francji.

W grudniu 1942 roku ponownie skierowana na front wschodni, gdzie weszła w skład 1 Armii Pancernej Grupy Armii „Don”. Wzięła udział w walkach pod Biełgorodem oraz pod Charkowem. Następnie walczyła na Ukrainie. W sierpniu 1944 roku została skierowana do Kurlandii, gdzie walczyła do stycznia 1945 roku, ponosząc znaczne straty.

W lutym 1945 roku po przerzuceniu do Prus Wschodnich weszła w skład Grupy Armii „Wisła”. Została rozbita w walkach na Pomorzu, część jednostek ewakuowano na Hel, a część wycofała się do wschodnich Niemiec, gdzie skapitulowała niedaleko Schwerina w maju 1945 roku.

Oficerowie dowództwa dywizji

Dowódcy dywizji

Erwin Rommel w 1942

• gen. por. Georg Stumme (1939 – 1940)
• gen. mjr Erwin Rommel (1940 – 1941)
• gen. por. Hans von Funck (1941 – 1943)
• gen. mjr Hasso von Manteuffel (1943 – 1944)
• gen. mjr Adelbert Schulz (1944)
• gen. mjr Karl Mauss (1944)
• płk Gerhard Schmidhuber (1944)
• gen. mjr Karl Mauss (1944 – 1945)
• płk Hans Christern (1945)

Skład

1940

• 25 pułk pancerny (Panzer-Regiment 25)
• 66 batalion pancerny (Panzer-Abteilung 66)
• 7 Brygada Strzelców (Schützen-Brigade 7)
  • 6 pułk strzelców (Schützen-Regiment 6)
  • 7 pułk strzelców (Schützen-Regiment 7)
  • 7 batalion motocyklowy (Kradschützen-Bataillon 7)
  • 705 ciężka kompania broni wsparcia (Schwere Infanterie-Geschütz-Kompanie 705)
• 78 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 78)
• 37 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 37)
• 42 batalion przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 42)
• 58 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 58)
• 83 batalion łączności (Nachrichten-Abteilung 83)

1943

• 25 pułk pancerny (Panzer-Regiment 25)
• 6 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 6)
• 7 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 7)
• 78 pułk artylerii pancernej (Panzer-Artillerie-Regiment 78)
• 7 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 7)
• 296 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (Heeres-Flak-Artillerie-Abteilung 296)
• 42 dywizjon niszczycieli czołgów (Panzerjäger-Abteilung 42)
• 58 pancerny batalion pionierów (Panzer-Pionier-Bataillon 58)
• 83 pancerny batalion łączności (Panzer-Nachrichten-Abteilung 83)

Bibliografia

• Marcin Bryja: Panzerwaffe. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1996. ISBN 83-86209-67-4.
• Chris Bishop: Niemieckie wojska pancerne w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2009. ISBN 978-83-11-11391-6.
• Dariusz Jędrzejewski, Zbigniew Lalak: Niemiecka broń pancerna 1939-1945. Warszawa: Wyd. Lampart, 1998. ISBN 83-867-7636-6.
• Jorge Rosado, Chris Bishop: Dywizje pancerne Wehrmachtu 1939–1945. Poznań: Wydawnictwo Vesper, 2012. ISBN 978-83-7731-130-1.
• Tadeusz Sawicki: Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim. Warszawa: PWN, 1987. ISBN 83-01-06556-7.
• Leksykon Wehrmachtu – 7 Dywizja Pancerna