7 Pułk Strzelców Pieszych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
7 Pułk Strzelców Pieszych
Historia
Państwo

 Królestwo Polskie

Sformowanie

1831

Dowódcy
Pierwszy

mjr Jan Pruszyński

Organizacja
Rodzaj wojsk

Piechota

7 Pułk Strzelców Pieszych – polski pułk piechoty okresu Królestwa Polskiego.

Sformowany w początkach 26 maja 1831 z gwardzistów Gwardii Ruchomej województwa sandomierskiego[1].

5 czerwca 1831 dowódcą pułku został mjr Jan Pruszyński (dostał się później do niewoli)[1].

Bitwy i potyczki w 1831[edytuj | edytuj kod]

Pułk brał udział w walkach w czasie powstania listopadowego[2].

  • Odrowąż (12 sierpnia)
  • Michałów (24 września).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Gembarzewski 1925 ↓, s. 76.
  2. Miejsca bitew i potyczek oraz daty podano za: Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925, s. 76.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]