82 mm moździerz wz. 1937
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja seryjna |
1936–1945 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
82 mm (3,2") |
| Donośność |
min. 84 m |
| Prędkość pocz. pocisku |
min. 70 m/sek. |
| Kąt ostrzału |
pionowy 45° - 85° poziomy 6°[1] |
| Szybkostrzelność |
do 30 strz./min[1] |
82 mm moździerz wz. 1937 (ros. 82-мм миномёты семейства БМ) – radziecki, średni (batalionowy) moździerz kalibru 82 mm z okresu II wojny światowej, używany również przez Wojsko Polskie[1].
Konstruktorem moździerza był Borys Iwanowicz Szawyrin[1]. Moździerz wz. 1937 ma konstrukcję klasyczną, składa się z czterech podzespołów: lufy, podstawy, płyty oporowej o kształcie kołowym i celownika. Lufa jest gładkościenna z zamkiem i bezpiecznikiem, który zabezpiecza przed podwójnym załadowaniem, a zamocowany jest na zgrubieniu wylotowym lufy[1]. Posiadał zamek wyposażony w iglicę, której grot wystawał na stałe. Miał dwójnóg z mechanizmem kierunkowym, podniesieniowym, poziomującym, dźwigar i osłabiacz odrzutu[1]. Do moździerza był najczęściej stosowany celownik MPM-44. Podczas transportu był rozkładany na trzy części (lufa, podstawa i płyta oporowa) i przenoszony przez obsługę w trzech jukach[1].
Użytkownicy[edytuj | edytuj kod]
Obecni:
Byli:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 149. ISBN 83-86028-01-7.