Przejdź do zawartości

87 Pułk Piechoty (austro-węgierski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pułk Piechoty Nr 87
Steirisches Infanterieregiment Nr. 87
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Sformowanie

1883

Rozformowanie

1918

Nazwa wyróżniająca

Styryjski

Dowódcy
Pierwszy

płk Wilhelm Wannisch

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Graz, Pula

Rodzaj sił zbrojnych

c. i k. Armia

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

28 Dywizja Piechoty

Żołnierze IR. 87 w czasie transportu z Puli do Szkodry
Kapitan IR. 87 w mundurze służbowym
Kurtka munduru gefrajtra IR. 21

Styryjski Pułk Piechoty Nr 87 (niem. Infanterieregiment Freiherr von Succovaty Nr.87[1]) – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia pułku

[edytuj | edytuj kod]

Pułk został utworzony 1 stycznia 1883[2] w Grazu z trzech batalionów liniowych (Linieninfanterieregiment) wyłączonych ze składu Pułków Piechoty Nr 7, 27 i 47 oraz Batalionu Strzelców Polnych Nr 35[3]. Okręg uzupełnień – Celje (niem. Cilli)[3]. Kolory pułkowe: wyłogi i patki morskie, guziki srebrne[4].

Garnizony pułku

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1903–1914 komenda pułku i wszystkie bataliony (z wyjątkiem I) stacjonowały w Puli, natomiast I batalion do 1914 stacjonował w Cejle, po czym został przeniesiony do Szkodry (wł. Scutari) w Albanii.

Pułk w I wojnie światowej

[edytuj | edytuj kod]

W przededniu I wojny światowej pułk etatowo niewielki sztab, cztery bataliony po cztery kompanie. Kompania piechoty czasu wojny składała się z czterech plutonów i liczyła około 250 żołnierzy i 5 oficerów. Na szczeblu pułku występowały także cztery oddziały karabinów maszynowych (w każdym 1 oficer i 36 szeregowych) i pluton pionierów. W sumie pułk liczył około 4600 żołnierzy[5].
W tym czasie pułk wchodził w skład 55 Brygady należącej do 28 Dywizji Piechoty III Korpusu. Skład narodowościowy w 1914 roku 76% – Słoweńcy[6].
Wykorzystując doświadczenia wojenne, w cesarsko-królewskiej armii wspólnej rozpoczęto wprowadzać nowe rozwiązania organizacyjne. W nowej strukturze pułk miał posiadać trzy bataliony, kompanię karabinów maszynowych (8 ckm), kompanię techniczną i kompanię pionierów[7]. W ramach tak zwanej „reformy Conrada”, pułk przekazał swój jeden batalion nowo formowanemu 117 pułkowi piechoty[8][9].

W czasie wojny pułk walczył z Rosjanami w końcu 1914 i na początku 1915 roku w Galicji. Największe straty pułk poniósł w drugiej połowie lutego 1915 roku w walkach w okolicach Koniecznej w gminie Ujście Gorlickie. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzach: Cmentarz wojenny nr 46 – Konieczna, Cmentarz wojenny nr 49 – Blechnarka, Cmentarz wojenny nr 53 – Czarne, Cmentarz wojenny nr 57 – Uście Gorlickie, Cmentarz wojenny nr 6 – Krempna, Cmentarz wojenny nr 217 – Januszkowice.

IV batalion walczył na froncie bałkańskim. Wchodził w skład 9 Brygady Górskiej należącej do 1 Dywizji Piechoty (XV Korpus 6 Armii)[10].

Szefowie pułku

[edytuj | edytuj kod]

Kolejnymi szefami pułku byli: FML Konstantin zu Hohenlohe-Schillingsfürst w latach 1883-1896, Julian Roszkowski w latach 1896-1897[11] i Freiherr von Succovaty w latach 1897-1918.

Dowódcy pułku

[edytuj | edytuj kod]
  • płk Wilhelm Wannisch (1883[3])
  • płk Moritz Gherardini (1903–1906)
  • płk Othmar Panesch (1907–1909)
  • płk Theodor Gabriel (1910–1911)
  • płk Dionys Rabatsch (1912–1914)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]