Przejdź do zawartości

8 Pułk Huzarów (austro-węgierski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
8 pułk huzarów
Husarenregiment Nr. 8
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Sformowanie

1696

Rozformowanie

1918

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Osijek, Ruma, Vinkovci, Klagenfurt(1890)[1], Jarosław, Żuków, Subotica, Kecskemét (1914)[2]

Rodzaj sił zbrojnych

c. i k. Armia

Rodzaj wojsk

kawaleria

Podległość

13 Brygada Kawalerii
3 Brygada Kawalerii
5 Brygada Kawalerii
4 Brygada Kawaleria

Koszary pułku w Ceglédzie
Szefowie pułku
Ferdinand von Sachsen-Coburg
Fryderyk Wilhelm I
Alexander von Koller
Karl Tersztyánszky von Nádas
Zugsführer HR. 8

8 pułk huzarów (niem. Husarenregiment von Tersztyánszky Nr.8[3]) – pułk kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia pułku

[edytuj | edytuj kod]

Pułk został utworzony w 1696[3]. Żołnierze nosili attylę ciemnoniebieską, a guzy do pętlic („oliwki”) były złote; czako – czerwone[4].

Garnizony pułku

[edytuj | edytuj kod]

W 1889 pułk stacjonował na terytorium 13 Korpusu (komenda pułku razem z 1. dywizjonem w Rumie, 2. dywizjon w Vinkovci (węg. Vinkovce), natomiast kadra zapasowa stacjonowała w Osijeku (niem. Esseg) na terytorium 4 Korpusu, który był jego okręgiem uzupełnień. Pułk wchodził w skład 13 Brygady Kawalerii[5]. W 1890 pułk został przeniesiony na terytorium 3 Korpusu i włączony w skład 3 Brygady Kawalerii. Komenda pułku razem z I dywizjonem i kadrą zapasową stacjonowała w Klagenfurcie, natomiast II dywizjon w Seebach. Pułk nadal otrzymywał uzupełnienia z terenu 4 Korpusu[6]. W 1893 roku I dywizjon stacjonował w Seebach, a II dywizjon w Klagenfurcie[7].

W 1898 roku pułk został przeniesiony na terytorium 10 Korpusu i włączony w skład 5 Brygady Kawalerii. Komenda pułku razem z I dywizjonem stacjonowała w Jarosławiu, a II dywizjon w Żukowie. Natomiast kadra zapasowa została przeniesiona do Suboticy (niem. Maria-Theresiopel) na terytorium 4 Korpusu[8].

W 1914 roku komenda pułku razem z I dywizjonem stacjonowała w Kecskemét, II dywizjon w Ceglédzie, a kadra zapasowa w Suboticy (węg. Szabadka). Pułk wchodził w skład 4 Brygady Kawalerii[9].

Skład etatowy pułku

[edytuj | edytuj kod]

Rozporządzeniem z 1897 wprowadzało nowy etat pułku. Przewidywał on sztab liczący 11 oficerów oraz 23 szeregowych i 25 koni. Pododdziałami bojowymi były dwa dywizjony, w każdym 5-osobowy sztab i trzy szwadrony, każdy w sile 171 „szabel” i 149 koni. Ponadto pułk posiadał drużynę pionierów liczącą jednego oficera, 24 podoficerów i szeregowców, 25 koni oraz patrol telegraficzny. Pułk na stopie pokojowej dysponował też 27-osobową kadrą zapasową. Stan etatowy pułku wynosił 45 oficerów i urzędników wojskowych, 1095 podoficerów i szeregowców oraz 970 koni[10].

Po mobilizacji w 1914 pułk dysponował dwoma dywizjonami po trzy szwadrony. Szwadrony liczyły 117 żołnierzy i dzieliły się na trzy plutony. Ponadto w pułku znajdował się patrol telegraficzny i szwadron (kadra) zapasowy. Stan etatowy pułku (bez kadry zapasowej) wynosił 37 oficerów oraz 874 podoficerów i żołnierzy[11].

Szefowie pułku

[edytuj | edytuj kod]

Kolejnymi szefami pułku byli:

  • GdC Michael von Kienmayer (1802 - †28 X 1828)
  • GdC Ferdinand Georg August von Sachsen-Coburg-Saalfeld-Koháry, Graf von Sorbenberg (1828 – †27 VIII 1851),
  • elektor Hesji-Kassel Fryderyk Wilhelm I (1851 – †6 I 1875),
  • GdC Alexander von Koller (1875 – †29 V 1890),
  • FML Andreas Pálffy ab Erdöd (1890 – †14 IV 1902),
  • książę, generał kawalerii Alois Rudolf Esterházy von Galántha (1903 – †25 X 1912),
  • GO Karl Tersztyánszky von Nádas (od 1913).

Drugim szefem pułku był generał kawalerii Nikolaus von Liechtenberg-Schneeberg (1852 – †6 V 1871).

Dowódcy pułku

[edytuj | edytuj kod]
  • płk Gustav von Szakonyi (1899 – 1895 → komendant 11 Brygady Kawalerii[12])
  • płk Alexander Maria von Alexander (1895[13] – 1900 → dowódca 12 Brygady Kawalerii)
  • płk Emil Albrecht von Várkony (1901 – 1903)
  • płk Liborius Kunzl (1903 – 1906 → urlopowany)
  • płk Ferdinand Maria Anton von Bissingen und Nippenburg (1906 – 1911 → inspektor wojskowy królewsko-węgierskich zakładów hodowli koni)
  • ppłk / płk Adalbert Fluck von Raggamb (1911 – 1915 → 13 Brygady Kawalerii)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Michał Baczkowski: Kawaleria austriacka i austro-węgierska w latach 1792–1914. W: Aleksander Smoliński (red.): Do szarży marsz, marsz... Studia z dziejów kawalerii. T. 2. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2012. ISBN 978-83-231-2783-3.
  • Juliusz Bator: Wojna galicyjska. Działania armii austro-węgierskiej na froncie północnym (galicyjskim) w latach 1914–1915. Kraków: Wydawnictwo EGIS Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-7396-747-2. OCLC 316449958.
  • Glenn Jewison, Jörg C. Steiner: Austro-Hungarian Army – Cavalry Regiments 1914. [w:] Austro-Hungarian Land Forces 1848-1918 [on-line]. austro-hungarian-army.co.uk/. [dostęp 2025-10-27]. (ang.).
  • Peter Jung: Armia austro-węgierska w I wojnie światowej. T. 1. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2020. ISBN 978-83-8178-241-8.
  • Tomasz Nowakowski: Armia austro-węgierska 1908–1918. Warszawa: Fenix editions, 1992. ISBN 83-900217-4-9.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1890. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1889.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1896. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1895.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1899. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1898.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.