93 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
93 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1952

Rozformowanie

1967

Tradycje
Kontynuacja

66 paplot

Organizacja
Numer

JW 4147

Dyslokacja

Wrocław-Leśnica

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska OPL

Podległość

11 DAPlot

93 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej (93 paplot) – oddział artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Pułk został sformowany na podstawie rozkazu Nr 0045/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 maja 1951 roku i rozkazu Nr 0026/Org. dowódcy OW IV z dnia 22 kwietnia 1952 roku, w terminie do 1 grudnia 1952 roku, w składzie 11 Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej, według etatu Nr 4/67 pułku artylerii przeciwlotniczej średniego kalibru. Oddział miał być organizowany w Głogowie, lecz 19 maja 1952 roku miejsce formowania i postoju zmienione zostało na Wrocław-Leśnicę.

Na przełomie 1962 i 1963 roku pułk przeformowano na strukturę dywizjonową[1].

Zarządzeniem Nr 0133/Org. szefa Sztabu Generalnego WP z 13 września 1963 roku Dowództwo 11 DAPlot. zostało rozformowane, a 93 paplot usamodzielniony i podporządkowany bezpośrednio dowódcy okręgu. W 1967 roku jednostka przyjęła tradycje i historyczną nazwę 66 pułku artylerii przeciwlotniczej.

Dowódcy pułku[edytuj | edytuj kod]

  • mjr Mieczysław Kordas (1952–1955)
  • mjr dypl. Henryk Chmieluk (1955–1956)
  • mjr dypl. Kazimierz Pundyk (1957–1958)
  • mjr dypl. Stanisław Kościuk (1958–1959)
  • mjr dypl. Henryk Sołtysiak (1959–1963)
  • ppłk Tadeusz Semenowicz (1963–1970)

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

według etatu Nr 4/67 z 22 marca 1951 roku

  • dowództwo
  • pluton dowodzenia
  • 4 baterie artylerii przeciwlotniczej 85 mm
  • bateria szkolna
  • pluton remontowy
  • pluton gospodarczy

Każda z czterech baterii ogniowych składała się z plutonu dowodzenia, plutonu przyrządów i plutonu ogniowego.

Na uzbrojeniu i wyposażeniu pułku znajdowało się osiemnaście 85 mm armat przeciwlotniczych wzór 1939, pięć przyrządów centralnych PAUZO-3 i pięć dalmierzy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Gołębiewski. Wojska Obrony Przeciwlotniczej Śląskiego Okręgu Wojskowego. „Przegląd Wojsk Lądowych”. 9/2000. s. 89–94. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wyd. TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
  • Marian Kopczewski: Obrona Przeciwlotnicza Wojska polskiego w latach 1919–1994. Koszalin: Wydawnictwo naukowe WSOWOPlot, 1994. ISBN 83-901489-0-0.
  • Andrzej Gołębiewski. Wojska Obrony Przeciwlotniczej Śląskiego Okręgu Wojskowego. „Przegląd Wojsk Lądowych”. 9, s. 89–94, 2000. Warszawa.