6 Batalion Powietrznodesantowy
 Oznaka rozpoznawcza | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1957 |
| Patron |
gen. dyw. Edwin Rozłubirski |
| Tradycje | |
| Święto |
27 maja |
| Rodowód |
Kurs Instruktorsko-Metodyczny Instruktorów Spadochronowych |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Obecny |
ppłk Szymon Noworyta |
| Działania zbrojne | |
| PKW Bośnia i Hercegowina, PKW Irak, PKW Afganistan, PKW Kosowo | |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
6 Batalion Powietrznodesantowy im. gen. dyw. Edwina Rozłubirskiego – pododdział wojsk powietrznodesantowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
27 maja 1957 r. dla nowo formowanej dywizji zorganizowano Kurs Instruktorsko-Metodyczny Instruktorów Spadochronowych. Wraz z oficjalnym powstaniem 6 Dywizji Powietrznodesantowej, Kurs został przeformowany 15 czerwca 1957 w 9 Szkolny batalion powietrznodesantowy. Jednocześnie przy batalionie szkolnym pozostawiono dywizyjny Ośrodek Szkolenia Spadochronowego.
5 listopada 1957 do batalionu przybyli pierwsi poborowi. W styczniu 1958 batalion dyslokowano z Krakowa do koszar w Niepołomicach. 8 stycznia 1958 r. kadra Ośrodka Szkolenia Spadochronowego została wyłączona ze składu batalionu i weszła w skład sztabu dywizji. 5 maja 1958 utworzono szkołę podoficerską.
W roku 1964 na podstawie zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP nr 03/Org. z dnia 3 stycznia 1964 roku batalion przeformowano na 6 Ośrodek Szkoleniowo-Mobilizacyjny.
Na podstawie zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP nr 0158/Org. z dnia 26 października 1967 roku 6 Ośrodek Szkoleniowo-Mobilizacyjny przeformowano w 6 Szkolny batalion powietrznodesantowy (6 szbpd). W tym czasie jednostka nie podlegała pod 6 Pomorską Dywizję Powietrznodesantową.
W grudniu 1976 w związku z reorganizacją struktury organizacyjnej przeformowano go na podstawie zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP nr 047/Org. z dnia 24 lipca 1976 roku na 6 Batalion Powietrznodesantowy i włączono go w skład 6 Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej[1].
W ramach działalności w latach 90 XX w. jednostka ta odpowiedzialna była za szkolenie podoficerów, którzy po zakończeniu szkolenia zasilali pozostałe liniowe jednostki powietrznodesantowe.
W dniu 15 czerwca 1996 r. jednostka otrzymała nazwę: 6 Batalion desantowo-szturmowy (6 bdsz).
W lutym 2000 r. JW 4115 jest dyslokowana z Niepołomic do garnizonu Gliwice.
We wrześniu 2003 roku 6 bdsz wstąpił w struktury Wielonarodowej Brygady Czesko-Polsko-Słowackiej[2]. Brygada została rozformowana 22 czerwca 2005[3].
W dniu 4 listopada 2003 roku 6 Batalion Desantowo-Szturmowy w Gliwicach otrzymał imię generała dywizji Edwina Rozłubirskiego[4][5].
1 lipca 2010 r. nazwa jednostki została zmieniona na 6 Batalion Powietrznodesantowy (6 bpd)[6].
W roku 2012 żołnierze 1 kompanii kapitana Marcina Zalewskiego wchodzący w skład Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie w ramach XI zmiany ISAF stanowili podstawową obsadę posterunku COP Waghez[7]. 24 października 2012 roku zakończyło działalność Zgrupowanie Bojowe Alfa pod dowództwem ppłk Mirosława Brysia. Zgrupowanie liczyło ok. 700 żołnierzy, w tym 295 spadochroniarzy z 6 bpd[8].
31 maja 2017 żołnierze 6 Batalionu Powietrznodesantowego rozpoczęli działania w ramach XXXVI zmiany PKW KFOR[9]. Działania zakończyli 29 listopada 2017 roku przekazaniem obowiązków XXXVII zmianie, której trzon tworzą żołnierze 16 bpd[10].
W związku z rozszerzaniem się epidemii COVID-19 21 marca 2020 r. żołnierze 6 bpd zostali skierowani do Pietrowic Wielkich. Działanie to miało na celu zabezpieczenie przejść granicznych, przeciwdziałanie przemieszczaniu się osób chcących ominąć kontrolę graniczną i sanitarną. Do zadań wojska należało prowadzenie działalności patrolowej, obserwacja oraz udział w pełnieniu służby na posterunkach[11][12]. 12 czerwca 2020 Minister Obrony Narodowej Mariusz Błaszczak uchylił decyzję z 14 marca 2020 w sprawie użycia oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych RP do pomocy oddziałom Straży Granicznej. Zakończenie współpracy z pogranicznikami nastąpiło 13 czerwca[13].
14 lutego 2022 żołnierze 6 Batalionu Powietrznodesantowego rozpoczęli działania w ramach XLV zmiany PKW KFOR[14][15]. Misja zakończyła się 6 sierpnia przekazaniem obowiązków XLVI zmianie, której trzon stanowili żołnierze 3 batalionu zmechanizowanego[16].
Symbole[edytuj | edytuj kod]
Beret[edytuj | edytuj kod]
Najbardziej znanym wyróżnikiem żołnierzy 6 Brygady Powietrznodesantowej jest bordowy beret. Na podstawie tego charakterystycznego nakrycia głowy na spadochroniarzy mówi się „Czerwone berety”.
Oznaka rozpoznawcza[edytuj | edytuj kod]
Żołnierze 6 Batalionu Powietrznodesantowego noszą charakterystyczną oznakę. Ona znajduje się na okrągłej tarczy w kolorze niebieskim. W centralnej części oznaki znajduje się rozwinięta czasza spadochronu z opuszczonymi linkami i z pikującym orłem lotników pośrodku. Kolejnym elementem oznaki jest półwieniec z liści laurowych i liści dębowych będących alegorią męstwa i chwały żołnierskiej. Autorem emblematu jest starszy sierżant sztabowy Zbigniew Ślusarczyk, który zaprojektował go dla 6 PDPD. W maju 1967 roku Ministerstwo Obrony Narodowej usankcjonowało tę oznakę stosownym zarządzeniem. W kwietniu 1972 roku omówiony emblemat został uznany za oznakę organizacyjną wojsk powietrznodesantowych[17][18].
Sztandar[edytuj | edytuj kod]
W październiku 1958 roku Dowódca Warszawskiego Okręgu Wojskowego gen. Józef Kuropieska wręczył jednostce sztandar wraz z aktem nadania. W dniu 15 czerwca 1996 r. Jednostka otrzymała nowy sztandar ufundowany przez społeczeństwo miasta i gminy Niepołomice. Rodzicami chrzestnymi zostali: były dowódca batalionu – Bolesław Bojdak oraz Maria Solarz[2].
Wygląd sztandaru jest zgodny z ustawą z 19 lutego 1993 o znakach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Na stronie głównej w środku wieńca umieszczony jest wizerunek orła białego z głową zwróconą do drzewca. Pomiędzy ramionami krzyża kawalerskiego, w rogach płatu, są umieszczone wieńce wawrzynu, a w ich polach liczba „6” będąca numerem batalionu. Na stronie odwrotnej, pośrodku wieńca umieszczony jest w trzech wierszach napis „Bóg Honor Ojczyzna”. Pomiędzy ramionami krzyża kawalerskiego, w rogach płata, są umieszczone następujące symbole:
- w prawym górnym wieńcu wawrzynu wizerunek odznaki skoczka spadochronowego
- w prawym dolnym wieńcu wawrzynu odwzorowanie znaku Stowarzyszenia „SOKÓŁ”
- w lewym dolnym wieńcu wawrzynu odwzorowanie herbu Niepołomic
- w lewym górnym wieńcu wawrzynu wizerunek oznaki rozpoznawczej wojsk powietrznodesantowych
Na puszce głowicy od strony czołowej umieszczono napis : „bdsz”, który stanowił skrót nazwy batalionu[19].
Odznaka pamiątkowa[edytuj | edytuj kod]
7 marca 2022 roku decyzją nr 31/MON Ministra Obrony Narodowej została ustanowiona odzaka pamiątkowa 6. Batalionu Powietrznodesantowego im. gen. dyw. Edwina Rozłubirskiego w Gliwicach[20].
-
Oznaka rozpoznawcza 6 Szkolnego Batalionu Powietrznodesantowego -
Oznaka rozpoznawcza 6 Batalionu Desantowo-Szturmowego na mundur wyjściowy (nieoficjalna) -
Odznaka skoczka spadochronowego wojsk powietrznodesantowych -
Spadochroniarze 6 bpd w oporządzeniu podczas ćwiczeń NATO Rapid Trident 2013 na terytorium Ukrainy -
Wizerunek odznaki 6 Batalionu Desantowo-Szturmowego
Przeznaczenie[edytuj | edytuj kod]
Do głównych zadań batalionu należą:
- opanowywanie i utrzymywanie kluczowych obiektów terenowych pola walki
- wzmacnianie okrążonych sił
- osłabianie potencjału przeciwnika poprzez akcje na tyłach wroga
- niszczenie ważnych obiektów przeciwnika
- osłona własnych wojsk
- zwalczanie oddziałów desantowych i specjalnych przeciwnika[21]
Patrol rozminowania[edytuj | edytuj kod]
Żołnierze 6 bpd przejęli obowiązki wystawienia patroli rozminowania, które wcześniej spoczywały na 23 Śląskiej Brygadzie Obrony Terytorialnej[22].
Saperzy 6 Batalionu Powietrznodesantowego tworzą dwa patrole rozminowania. Zadaniem patroli jest usuwanie niewybuchów i niewypałów.
- 28 patrol rozminowania jest odpowiedzialny za:
- powiaty: głubczycki, kędzierzyńsko-kozielski, strzelecki, będziński, częstochowski, gliwicki, kłobucki, lubliniecki, myszkowski, tarnogórski, zawierciański
- miasta na prawie powiatu: Częstochowa, Dąbrowa Górnicza, Gliwice, Jaworzno, Mysłowice, Piekary Śląskie, Sosnowiec
- 29 patrol rozminowania jest odpowiedzialny za:
8 października 2019 roku w Kuźni Raciborskiej podczas niekontrolowanego wybuchu pocisku artyleryjskiego z okresu II wojny światowej zginęło dwóch saperów 29 patrolu rozminowania. W zdarzeniu zostało rannych jeszcze czterech innych członków patrolu[25][26]. 16 października zmarł trzeci żołnierz ciężko ranny podczas eksplozji[27]. Zdarzenie to zostało upamiętnione poprzez umieszczenie tablicy na Pomniku Zwycięstwa przy ulicy Kościelnej w Kuźni Raciborskiej[28].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- Dowództwo i sztab
- kompania dowodzenia
- 1 kompania szturmowa
- 2 kompania szturmowa
- 3 kompania szturmowa
- kompania moździerzy
- kompania logistyczna
- zespół zabezpieczenia medycznego[29]
Dowódcy batalionu[edytuj | edytuj kod]
- mjr Józef Kracz (1957–1957)
- mjr Romuald Dragun (1957–1957)
- kpt. Witold Górny (1957–1958)
- ppłk Józef Kracz (1958–1961)
- mjr dypl. Edward Jabłoniec (1961–1963)
- mjr Zbigniew Skoczylas (1964–1964)
- ppłk dypl. Czesław Miszczak (1964–1970)
- ppłk dypl. Bolesław Bojdak (1970–1973)
- ppłk Jerzy Sroka (1973–1977)
- mjr dypl. Ludomir Schab (1977–1981)
- ppłk dypl. Józef Wojtyna (1981–1984)
- mjr dypl. Mikołaj Jakimowicz (1984–1987)
- ppłk Bogdan Mirek (1987–1991)
- ppłk dypl. Mirosław Knapiński (1991–1994)
- mjr dypl. Marek Żerdecki (1994–1994)
- mjr dypl. Edward Nieżałowski (1994–1997)
- ppłk dypl. Krzysztof Boczkowski (1997–1998)
- mjr dypl. Roman Polko (1998–1999)
- ppłk mgr inż. Jerzy Gut (1999–2004)
- ppłk dypl. Jarosław Grygierczyk (2004–2007)
- ppłk dypl. Marek Stec (2007–2009)
- p.o. mjr Krzysztof Tytko (2009–2010)
- ppłk dypl. Radosław Cyniak (2010–2011)
- ppłk mgr Mirosław Bryś (2011–2014)
- ppłk Robert Kruz (2014 – 2017)[30]
- ppłk Kamil Sworacki (2017 – 2020)
- ppłk Piotr Szołomicki (2020 – 2022)
- p.o. mjr Łukasz Bocheński (2022 – 2023)
- ppłk Szymon Noworyta (2023 – nadal)[31]
Dane adresowe[edytuj | edytuj kod]
Jednostka Wojskowa 4115
ul. gen. Władysława Andersa 47
44-121 Gliwice
Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
W 2013 r. Minister ON Tomasz Siemoniak odznaczył jednostkę Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”[32].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dowódca Kursu Instruktorsko-Metodycznego Instruktorów Spadochronowych
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kurs Instruktorsko-Metodyczny Instruktorów Spadochronowych (1957), 9 Szkolny Batalion Powietrznodesantowy (1957–1964), 6 Ośrodek Szkoleniowo-Mobilizacyjny (1964–1967), 6 Szkolny Batalion Powietrznodesantowy (1967–1976). jednostki-wojskowe.pl. [dostęp 2015-12-29].
- ↑ a b Historia. 6batalion.wp.mil.pl. [dostęp 2015-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)].
- ↑ Rozformowanie Czesko-Polsko-Słowackiej Brygady w Topolčanach. archiwalny.mon.gov.pl, 2005-06-22. [dostęp 2015-12-29].
- ↑ Decyzja nr 300/MON z 4 listopada 2003 roku.
- ↑ Patroni jednostek wojskowych. tradycje.wp.mil.pl, 2009-04-20. [dostęp 2015-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- ↑ Kalendarium wydarzeń 2010 – Zmiany organizacyjne. jednostki-wojskowe.pl. [dostęp 2015-12-29].
- ↑ Polacy na posterunku w Waghez. Jak sprawdzili się na ciężkiej służbie w Afganistanie?. wiadomosci.wp.pl, 2013-02-21. [dostęp 2015-12-29]. (pol.).
- ↑ Komandosi z Gliwic szczęśliwie zakończyli misję w Afganistanie. dziennikzachodni.pl, 2012-11-09. [dostęp 2015-12-30]. (pol.).
- ↑ Flaga na maszt. 6bpd.wp.mil.pl, 2017-06-03. [dostęp 2017-06-08]. (pol.).
- ↑ Misje. 16bpd.wp.mil.pl. [dostęp 2017-12-30]. (pol.).
- ↑ Żołnierze stacjonują w Pietrowicach Wielkich. nowiny.pl, 2020-03-22. [dostęp 2020-04-04]. (pol.).
- ↑ 6 Brygada Powietrznodesantowa w walce z koronawirusem. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2020-04-04]. (pol.).
- ↑ Wojsko kończy współpracę ze Strażą Graniczną. infosecurity24.pl, 2020-06-12. [dostęp 2020-09-22]. (pol.).
- ↑ GLIWICE: POŻEGNANIE XLV ZMIANY PKW KFOR UDAJĄCEJ SIĘ DO KOSOWA WYKONYWAĆ ZADANIA MANDATOWE. ordynariat.wp.mil.pl, 2022-01-14. [dostęp 2022-02-23]. (pol.).
- ↑ KOSOWO: INAUGURACJA XLV ZMIANY PKW KFOR. ordynariat.wp.mil.pl, 2022-02-14. [dostęp 2022-02-23]. (pol.).
- ↑ Kolejni polscy żołnierze rozpoczynają swoją służbę w Kosowie. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2023-07-04].
- ↑ Dumne tradycje spadochroniarskich emblematów. lotniczapolska.pl, 2009-07-23. [dostęp 2014-03-06].
- ↑ Oznaki Rozpoznawcze 6 Brygady Powietrznodesantowej. 6bpd.mil.pl, 2007-12-09. [dostęp 2014-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-29)].
- ↑ Sztandary wojskowe. tradycje.wp.mil.pl, 2009-04-20. [dostęp 2017-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-22)].
- ↑ Dziennik Urzędowy Ministra Obrony Narodowej poz. 35. [dostęp 2022-03-12]. (pol.).
- ↑ 6.Batalion Desantowo-Szturmowy im. gen. dyw. Edwina Rozłubirskiego. RYS HISTORYCZNY. jednostki-wojskowe.pl. [dostęp 2015-12-30].
- ↑ Grzegorz Zasępa: Wojskowy niewypał. katowice.naszemiasto.pl, 2002-06-18. [dostęp 2020-04-05].
- ↑ Patrole rozminowania ciągle w drodze. polska-zbrojna.pl, 28 stycznia 2013. [dostęp 2017-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-28)].
- ↑ Dane teleadresowe patroli rozminowania. sgwp.wp.mil.pl. [dostęp 2015-12-30]. (pol.).
- ↑ Nie żyje dwóch saperów z 6. Brygady po wybuchu w Kuźni Raciborskiej. gazetakrakowska.pl, 2019-10-08. [dostęp 2019-10-27]. (pol.).
- ↑ Pomoc po tragedii saperów z 6. Brygady Powietrznodesantowej. Jest odzew!. dziennikpolski24.pl, 2019-10-18. [dostęp 2019-10-27]. (pol.).
- ↑ Nie żyje trzeci saper z 6. Brygady Powietrznodesantowej. dziennikpolski24.pl, 2019-10-17. [dostęp 2019-10-27]. (pol.).
- ↑ Uroczystości w Kuźni Raciborskiej. Tablica upamiętniająca saperów zawisła na placu Zwycięstwa [online], www.nowiny.pl [dostęp 2020-10-10].
- ↑ 6 batalion powietnodesantowy. jednostki-wojskowe.pl. [dostęp 2014-03-06].
- ↑ Poczet Dowódców. 6batalion.wp.mil.pl. [dostęp 2015-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)].
- ↑ Skok w ciemność. polska-zbrojna.pl, 2023-05-16. [dostęp 2023-07-04].
- ↑ Święto spadkobierców Sosabowskiego. mon.gov.pl, 2013-10-04. [dostęp 2013-10-16].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hubert Marcin Królikowski: 6 Pomorska Dywizja Powietrznodesantowa. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1997. ISBN 83-87103-19-5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- strona internetowa 6 bpd. 6batalion.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-13)].
| Skład |
|
|---|
