9 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
9 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1950

Tradycje
Rodowód

3 DAPlot (1944-1945)
86 paplot (1945-1950)

Kontynuacja

3 DA OPK (1967-1991)
3 BR OP(1991-

Organizacja
Dyslokacja

Legionowo

Rodzaj wojsk

Wojska obrony przeciwlotniczej

9 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej (9 DA OPL) – związek taktyczny artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

W związku z przejściem Wojska Polskiego na etat pokojowy, rozkazem nr 0236 Naczelnego Dowódcy WP z 8 września 1945 roku dotychczasowa 3 Łużycka Dywizja Artylerii Przeciwlotniczej została rozformowana, a na jej bazie został utworzony 86 Łużycki pułk artylerii przeciwlotniczej. Pułk został dyslokowany do Legionowa, z zadaniem osłony przeciwlotniczej Warszawy. Na początku 1950 roku 86 paplot został przeformowany w 86 pułk artylerii OPL. Latem 1950 roku, w oparciu o ten pułk, została sformowana 9 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej.

W 1962 roku 9 DA OPL została przemianowana na 9 Dywizję Artylerii Obrony Powietrznej Kraju, a w 1967 roku na 3 Łużycką Dywizję Artylerii Obrony Powietrznej Kraju. W tym czasie dowództwo dywizji i jej 83 dywizjon dowodzenia stacjonowały w koszarach przy ul. 11 Listopada.

W 1991 roku dywizja została przeformowana w 3 Warszawską Brygadę Rakietową Obrony Powietrznej.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

W skład dywizje weszły:

  • dowództwo i sztab
  • bateria dowodzenia;
  • trzy pułki artylerii OPL średniego kalibru (86, 87 i 94 pa OPL);
  • 64 pułk artylerii OPL małego kalibru;
  • Podoficerska Szkoła Artylerii nr 17.

Dywizja liczyła 4200 żołnierzy.

W 1951 roku dowództwo i wszystkie oddziały dywizji rozlokowano w Warszawie.

Ponadto w skład dywizji włączono 142 pułk reflektorów.

Stan osobowy dywizji zwiększył się do 4300 żołnierzy.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]