Wikipedia:Strona główna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Czy wiesz…

Z nowych i ostatnio rozbudowanych artykułów w Wikipedii:

…jak skuteczne były hamulce aerodynamiczne szybowca DFS Rhönsperber (na zdjęciu)?

kto jako pierwszy Chorwat w historii przepłynął La Manche?

…co krakowski plac Biskupi ma wspólnego z paryskim placem Pigalle?

…dokąd pod koniec ubiegłego wieku zawleczono opiętka bruzdkowanego?

…który polski podchorąży wyróżnił się 22 lipca 1920 r. w walce z bolszewikami o Tomasze?

Wydarzenia

Inwazja Rosji na UkrainęPuchar Świata w Rugby 2023

Zmarli: Giorgio Napolitano (na zdjęciu)Walewska Moreira de OliveiraRuth FuchsLou DeprijckJohn MarshallAbd al-Ati al-UbajdiFranco MigliacciRoger WhittakerMircea SnegurJan Wieczorek

Rocznice

23 września: imieniny obchodzą m.in.: Krzysztof, Tekla i Zofia
Okrągłe, pięcioletnie rocznice:

Artykuł na medal

Piotrowice-Ochojecdzielnica Katowic, położona w południowej części miasta, nad Kłodnicą, Ślepiotką oraz Mleczną. Początki Piotrowic, będącej dawniej jedną z najstarszych wsi na ziemi pszczyńskiej związane są z dawną wsią – Uniczowy, która w XV wieku rozpadła się na trzy osobne, w tym na Piotrowice. Początki samego Ochojca sięgają końcówki XVIII wieku, kiedy to osiedlono w jej rejonie pierwszych kmieci. Tereny Piotrowic i Ochojca w 1951 roku włączono do Katowic, dzielnicę Piotrowice-Ochojec powołano 1 stycznia 1992 roku. Piotrowice-Ochojec jest dzielnicą wielofunkcyjną – poza funkcją mieszkaniową występują tutaj działalności związane z edukacją, opieką zdrowotną, usługami i handlem, szkolnictwem wyższym oraz przemysłem. Główną osią komunikacyjną dzielnicy jest droga krajowa nr 81 relacji Katowice – Skoczów, przebiegająca ulicą Kolejową i Tadeusza Kościuszki. Przez dzielnicę przebiega kilka linii kolejowych, w tym magistralne, przy których położony jest przystanek osobowy Katowice Piotrowice. Piotrowice-Ochojec jest trzecią największą powierzchniowo i ludnościowo dzielnicą Katowic. Czytaj więcej…

Dobry artykuł

Kodeks Tischendorfa III – grecki kodeks Nowego Testamentu, pisany na pergaminie. Pierwsza część kodeksu pisana jest minuskułą, druga natomiast uncjałą. Paleograficznie datowany jest na IX lub X wiek. Kodeks posiada cenne noty marginalne, przede wszystkim na marginesie Ewangelii Mateusza, gdzie przynajmniej trzykrotnie cytuje Ewangelię Hebrajczyków. Zawiera mało błędów i stosuje dobrą gramatykę. Na marginesie tekstu znajduje się pełny system podziału tekstu, odwołań oraz wskazówek liturgicznych. Posiada kolofon jerozolimski. Rękopis przywieziony został z Synaju przez Konstantina von Tischendorfa, który jako pierwszy zbadał i opisał rękopis. Rękopis badany był przez Samuela Tregellesa oraz Ernsta von Dobschütza. Obecnie przechowywany jest w Bodleian Library w Oksfordzie oraz w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej w Sankt Petersburgu. Czytaj więcej…