Ałła Pugaczowa

Ałła Pugaczowa Алла Пугачёва
Ałła Pugaczowa, 2009.
Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1949 Moskwa, Rosyjska FSRR, ZSRR
Alma Mater	Rosyjski Uniwersytet Sztuki Teatralnej

Ałła Pugaczowa w Berlinie, 1976

Ałła Borisowna Pugaczowa, ros. Алла Борисовна Пугачёва (ur. 15 kwietnia 1949 w Moskwie) – radziecka i rosyjska piosenkarka

kompozytorka, aktorka, autorka tekstów, reżyser i producent muzyczny; Ludowy Artysta ZSRR (grudzień 1991).

Ukończyła wydział dyrygentury chóralnej Szkoły Muzycznej im. M. Ippolitowa-Iwanowa w Moskwie oraz wydział reżyserii estradowej w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej im. A. Łunaczarskiego w Moskwie (1981).

Pugaczowa dysponuje głosem o rozpiętości ponad 3 oktaw (sopran - kontralt) i charakterystycznej barwie z chrypką. Wykształciła swoisty styl interpretacji, z pogranicza piosenki aktorskiej i rockowej, prezentowany w ramach konceptualnych widowisk estradowych: teatru piosenki.

Kariera

W 1975 roku otrzymała Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Piosenki "Złoty Orfeusz" w Słonecznym Brzegu za interpretację piosenki Arlekino. Grand Prix prestiżowego socjalistycznego festiwalu otwierało możliwość wydania płyty w monopolowej wówczas radzieckiej wytwórni „Melodia”. Wydany w 1975 roku winylowy krążek z 3 nagranymi przez Pugaczową piosenkami stał się sensacją w ZSRR. Jaskrawa odmienność stylu wykonawczego Pugaczowej wobec dotychczasowych standardów radzieckiej estrady wywołała niesłychany rezonans wśród publiczności. „Arlekino” utorowała sobie drogę do radia, piosenkarka pojawiła się w telewizji, a singel „Ałła Pugaczowa” sprzedano w nakładzie ponad 15 mln, co jest porównywalne ze światowymi rekordami w tej dziedzinie.

W 1978 wykonywaną przez artystkę piosenkę Wsio mogut koroli nagrodzono Grand Prix II Festiwalu Interwizji w Sopocie. Jednocześnie wokalistka zbierała pochwały za główną rolę w filmie muz. Żenszczina, kotoraja pojot (reż. A. Orłow), do którego skomponowała muzykę i kilka piosenek.

Od początku lat 80. stała się w ZSRR obiektem swoistego kultu. Poświęciła się wówczas także pracy kompozytorskiej, tworząc wiele sławnych piosenek, zwłaszcza we współpracy z poetą Ilją Rieznikiem. Od 1985 zwróciła się ku muzyce rockowej. W 1997 reprezentowała Rosję na konkursie Eurowizji w Dublinie. W 1998 roku zaprezentowała jubileuszowy program Izbrannoje. Występowała z koncertami w większości krajów europejskich, także w USA, Izraelu i Indiach. Jest m.in. laureatką przyznawanego przez International Biographical Centre w Cambridge imiennego medalu 2000 Outstanding Musicians, nagród w plebiscytach popularności. Szacuje się, że płyty Pugaczowej osiągnęły na całym świecie łączny nakład 250 mln egzemplarzy, co stawia ją w gronie absolutnych liderów światowego show-biznesu zaraz po The Beatles, grupie ABBA i Elvisie Presleyu.

Została odznaczona m.in. Orderem Zasług dla Ojczyzny II i III klasy oraz azerbejdżańskim Orderem Przyjaźni.

Od 2011 roku jest przewodniczącą jury w rozrywkowym programie Faktor A "Фактор А", którego nazwa została specjalnie utworzona na cześć Ałły Pugaczowej.

Życie prywatne

Słynne były też wielokrotne małżeństwa i rozwody piosenkarki (kolejni mężowie to: Mykołas Orbakas (1969-1973) z tego związku urodziła się córka Pugaczowej - Kristina Orbakaitė, również piosenkarka; Aleksandr Stefanowicz (1976-1980); Jewgienij Bołdin (1985-1993) i dwukrotnie młodszy od niej Filipp Kirkorow (1994-2005)). 24 grudnia 2011 roku poślubiła o 27 lat młodszego rosyjskiego aktora i piosenkarza Maksima Gałkina stając się dodatkowo w wieku 64 lat matką. Pugaczowa należy do najbogatszych Rosjan, pod swoim nazwiskiem produkuje perfumy, buty i odzież. Znana również z poddania się licznym operacjom plastycznym.

Wybrane piosenki

• Robot (Робот) (1965)
• Arlekino (Арлекино) (1975)
• Wsio mogut koroli (Всё могут короли) (1977)
• Sonet Szekspira (Сонет Шекспира) (1977)
• Nie otriekajutsia lubia (Не отрекаются любя) (1977)
• Maestro (Маэстро) (1981)
• Stary zegar (Старинные часы) (1981)
• Milion szkarłatnych róż (Миллион алых роз) (1982)
• Przyszłam i mówię (Пришла и говорю) (1984)
• Ałło (Алло) (1987)
• Miłość podobna do snu (Любовь похожая на сон) (1994)
• Primadonna (Примадонна) (1997)
• Miłość jak ... (2008)
• Pierwoje słowo (2008)
• Sady wiśniowe (Сады вишнёвые) (2008)
• Gdie że ty, ljubov (Где же ты, любовь) (2012)
• Nas bjut, my lietajem/Ja smogu (Нас бьют, мы летаем/Я смогу) (2014)
• Wojna/Tjaniet sierdce ruki (Война/Тянет сердце руки) (2015)
• Ty mienia nie ostawliaj (Ты меня не оставляй) (2016)

Bibliografia

• Grzegorz Piotrowski: Ałła Pugaczowa - fenomen piosenkarstwa rosyjskiego. Toruń 2003.

Linki zewnętrzne

• AllaPugacheva.pro - oficjalna strona Ałły Pugaczowej