Ałtimir
 Cerkiew pw św. Paraskiewy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Gmina | |
| Kmet |
Błagowest Błagoew |
| Powierzchnia |
32,058 km² |
| Wysokość |
82 m n.p.m. |
| Populacja (2020) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
09138 |
| Kod pocztowy |
3251 |
| Tablice rejestracyjne |
ВР |
Położenie na mapie obwodu Wraca  | |
Położenie na mapie Bułgarii  | |
 43°31′58,70″N 23°47′59,16″E/43,532972 23,799767
| |
Ałtimir (bułg. Алтимир) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Wraca, w gminie Bjała Słatina. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 czerwca 2020 roku miejscowość liczyła 1 078 mieszkańców[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Najwcześniejsi mieszkańcy okolic wsi to ludzie prymitywni. Osiedlili się tam na początku neolitu, tworząc osadę w miejscowości Bresta, 1 km na północny zachód od dzisiejszej wsi Ałtimir[2]. Jest to naturalnie ufortyfikowane wzgórze pośrodku równiny, otoczone od wschodu i południa bagnem[2]. Pozostałości tej osady odkryto w 1924 roku podczas wykopalisk na trasie linii kolejowej Orjachowo–Czerwen Brjag[2]. Znaleziono artefakty z krzemienia, kości zwierzęcych, gliny[2]. W 1951 r. podczas wykopów pod nowo powstającą linią kolejową Wraca–Orjachowo, znaleziono jeszcze kilka kamiennych siekier i młotów, kawałki ceramiki i skrobaki krzemienne[2]. Po najeździe rzymskim wioska stała się własnością Cesarstwa Rzymskiego[2]. Świadczą o tym odkryte na tym terenie fundamenty rzymskiej willi rustica[2].
Osoby związane z miejscowością[edytuj | edytuj kod]
Urodzeni[edytuj | edytuj kod]
- Chinko Georgiew (1940–2013) – bułgarski poeta
- Bogdan Nikołow (1926–1997) – bułgarski archeolog
- Cwetko Nikołow (1929–1970) – bułgarski aktor
- Jordan Milew (1933–2019) – bułgarski pisarz
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Таблица на населението по постоянен и настоящ адрес [online], Единна система за гражданска регистрация и административно обслужване на населението [dostęp 2021-11-11] (bułg.).
- ↑ a b c d e f g Богдан Николов: От Искър до Огоста. София: ИК „Алиса“, 1996, s. 15–18. ISBN 954-586-011-1.