Aaadonta angaurana

Aaadonta angaurana
Solem, 1976
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	mięczaki
Gromada	ślimaki
Podgromada	płucodyszne
Rząd	trzonkooczne
Rodzina	Endodontidae
Rodzaj	Aaadonta
Gatunek	Aaadonta angaurana
Kategoria zagrożenia (CKGZ)
krytycznie zagrożony

Aaadonta angaurana – gatunek ślimaka trzonkoocznego z rodziny Endodontidae. Endemit wyspy Angaur należącej do Palau. Klasyfikowany jako krytycznie zagrożony wyginięciem, a przypuszczalnie już wymarły.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1976 roku przez Alana Solema na podstawie blisko 130 okazów zebranych w okolicy stacji badawczej 175 na należącej do Palau wyspie Angaur. Holotyp pozyskała dwójka japońskich badaczy w kwietniu 1936 roku. Epitet gatunkowy wywodzi się od nazwy wyspy, będącej lokalizacją typową.

Morfologia

Muszla tego ślimaka osiąga od 3,58 do 4,21 mm średnicy i od 1,82 do 2,19 wysokości; stosunek wysokości do średnicy wynosi od 0,471 do 0,565. Na muszlę składa się od 5⅛ do 6⅛ skrętów. Szczyt muszli i skrętka są równomiernie wyniesione i od góry zaokrąglone, dość niskie. Szeroko otwarty dołek osiowy ma kształt litery U. Stosunek średnicy muszli do średnicy dołka wynosi od 3,83 do 4,7. Główne elementy rzeźby radialnej w części szczytowej i podszczytowej są zanikłe. Rzeźba skrętów postnuklearnych jest typowa dla rodzaju, złożona z delikatnie zaznaczonych żeberek radialnych i bocznych perełkowań ułożonych w spiralne rządki, będące przedłużeniem spiral wierzchołkowych. Szwy są płytkie. Bruzda nadperyferyjna jest dobrze zaznaczona, natomiast podperyferyjna słabo widoczna. Peryferia muszli wydłużone są w dziobiasty kil. Nachylone pod kątem 15° do osi muszli ujście ma kształt niemal prostokątne, mocno ściśnięty bocznie poniżej peryferiów. Wycofana daleko w głąb ujścia przegroda wrzecionowa ma postać niskiej, ostrej listewki. Występują trzy przegrody parietalne i cztery przegrody palatalne (górna leży powyżej peryferiów i jest bardzo niska), wszystkie z perełkowaniami w częściach tylnych.

Ekologia i zagrożenie

Ślimak ten zamieszkiwał nizinne wilgotne lasy równikowe. Występował endemicznie na wyspie Anagur w archipelagu Karolinów, na obszarze nie większym niż 8 km². Ostatni raz obserwowany był w 1936 roku, kiedy to zebrano wszystkie znane nauce okazy. Od tego czasu środowisko wyspy uległo silnym zmianom, w tym wylesieniu. Misji z 2005 roku nie udało się potwierdzić występowania ślimaka, stąd prawdopodobnie jest to już gatunek wymarły. Czerwona księga gatunków zagrożonych IUCN umieściła go w 2012 roku w kategorii gatunków krytycznie zagrożonych.