Abram Alichanow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Abram Alichanow (Alichanian)
ilustracja
Państwo działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

4 marca 1904
Jelizawietpol

Data i miejsce śmierci

8 grudnia 1970
Moskwa

Specjalność: fizyka atomowa
Alma Mater

Leningradzki Instytut Politechniczny

Uczelnia/Instytut/Instytucja
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Abram Isaakowicz Alichanow (Alichanian) (ros. Абрам Исаакович Алиханов (Алиханян), orm. Աբրահամ Իսահակի Ալիխանով, ur. 4 marca 1904 w Jelizawietpolu (obecnie Gandża), zm. 8 grudnia 1970 w Moskwie) – radziecki fizyk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie ormiańskiego maszynisty kolejowego. Od 1913 mieszkał wraz z rodziną w Aleksandropolu (obecnie Giumri), gdzie uczył się w szkole komercyjnej, jednak później rodzina przeniosła się do Tbilisi, gdzie w 1921 ukończył szkołę komercyjną. Później studiował na Wydziale Chemii Instytutu Politechnicznego w Tbilisi, jednak wkrótce z powodu ciężkiej choroby ojca wrócił do Gandży i pracował jako kasjer w młynie i jako telefonista i pomocnik szofera w Centrogramocie. W 1923 wyjechał do Piotrogrodu, gdzie studiował na Wydziale Chemii Leningradzkiego Instytutu Politechnicznego (w 1924 w ramach reorganizacji uczelni wydział przemianowano na fizyczno-mechaniczny), podczas studiów w latach 1925–1927 pracował jako technik rentgenowski w szpitalu, w 1929 ukończył instytut. W latach 1927-1941 pracował w Leningradzkim Instytucie Fizyczno-Technicznym Akademii Nauk ZSRR jako fizyk-eksperymentator i od 1928 jednocześnie jako kierownik laboratorium rentgenowskiego, od 1932 kierował laboratorium pozytonów w tym instytucie. Na początku lat 30. pracował przy opracowywaniu cyklotronu Instytutu Radiowego pod kierunkiem Witalija Chłopina, wraz z M. Gamowem, Igorem Kurczatowem i Ł. Mysowskim.

Jednocześnie w latach 1939–1941 wykładał fizykę i był kierownikiem katedry fizyki Leningradzkiego Instytutu Inżynierów Transportu Kolejowego, po ataku Niemiec na ZSRR został ewakuowany do Kazania, 1942-1943 przebywał w Armenii wraz z grupą pracowników naukowych. Od 1943 był zaangażowany w prace nad radzieckim projektem atomowym, był jednym z głównym twórców pierwszej radzieckiej bomby atomowej. Pracował w Laboratorium nr 2 Instytutu Problemów Fizycznych Akademii Nauk ZSRR, w sierpniu 1945 został sekretarzem naukowym Rady Technicznej Specjalnego Komitetu Państwowego Komitetu - późniejszego Pierwszego Głównego Zarządu przy Radzie Ministrów ZSRR, od 9 kwietnia 1946 był członkiem Rady Naukowo-Technicznej Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego. 1 grudnia 1945 został dyrektorem nowo utworzonego Laboratorium nr 3 Akademii Nauk ZSRR, przemianowanego w 1947 na Laboratorium Techniki Cieplnej Akademii Nauk ZSRR. Pracował nad konstrukcją reaktorów atomowych i akceleratorów cząstek naładowanych. Jednocześnie między 1947 a 1951 kierował katedrą w Wydziale Fizyczno-Technicznym Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego. Od 1939 był członkiem korespondentem, a od 1943 akademikiem Akademii Nauk ZSRR. W 1962 został członkiem Serbskiej Akademii Nauk i Sztuk. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Jego bratem był Artiom Alichanian.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]