Absorber energii słonecznej
Zaczerniona powierzchnia kolektora słonecznego, która pochłania promieniowanie słoneczne i przetwarza je w energię cieplną. Absorbery różnią się skutecznością pochłaniania energii. Skuteczność tę określamy za pomocą współczynnika absorpcji.
Najprostszym i już rzadko spotykanym wariantem była metalowa płyta absorbera pomalowana czarną farbą. Rozwiązanie takie było najtańsze jednak generowało duże straty w cieple. Nowoczesne absorbery obecnie wykonane są z[1]:
- powłoki galwanicznej z czarnego niklu
- czarnego chromu
- czarnej miedzi
- napylanej powłoki wysokoselektywnej z tlenku tytanu
Płyn, który zawarty jest w rurkach, który ogrzewany jest przez ciepło absorbera to roztwór glikolu. Bardzo ważnym czynnikiem, który wpływa na skuteczność wymiany ciepła między absorberem a elementami transportującymi jest sposób łączenia. Stosowane metody to m.in.:
- wykonywanie kanałów w absorberach w których zagłębia się rurki
- spłaszczanie rurek
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jak działają kolektory słoneczne płaskie i próżniowe. 2013. [dostęp 2013-05-14]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Energy in Architecture, © European Communities 1992
- The European Passive Solar Handbook Edited by John R. Goulding, J. Owen Lewis, Theo C. Steemers Published by Batsford 1992, Reprinted 1993 ISBN 0-7134-6918-8