Achille Baraguey d’Hilliers

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Achille Baraguey d’Hilliers
Ilustracja
Marszałek Francji
Data i miejsce urodzenia

6 września 1795
Paryż

Data i miejsce śmierci

6 czerwca 1878
Amélie-les-Bains

Przebieg służby
Siły zbrojne

Królestwo Francji
Republika Francuska
Cesarstwo Francuskie
Królestwo Francji
II Cesarstwo Francuskie

Główne wojny i bitwy

wojny napoleońskie
wojna krymska

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)[1]

Louis Achille Baraguey d’Hilliers (ur. 6 września 1795 w Paryżu, zm. 6 czerwca 1878 w Amélie-les-Bains) – francuski generał, marszałek Francji[2].

Achille był synem napoleońskiego generała Louisa Baraguey d’Hilliers zmarłego w 1813 roku.

Miał tylko jedenaście lat, kiedy wcielono go do 9. pułku dragonów, co miało miejsce w 1806 roku. W następnym roku wstąpił do Prytanée National Militaire. W 1812 roku służył w 2 pułku strzelców w randze porucznika. Brał udział w wyprawie na Rosję w 1812 roku. W sierpniu 1813 roku został mianowany porucznikiem i adiutantem marszałka Marmonta. Kilka miesięcy później, 18 października 1813, stracił nadgarstek lewej ręki od kuli armatniej w bitwie pod Lipskiem. Walczył pod rozkazami Napoleona pod Quatre-Bras.

W latach 1823–1825 pozostawał w Hiszpanii. W 1830 po zdobyciu Algieru został pułkownikiem[2].

W 1854 roku dowodził francuską ekspedycją na Bałtyku w czasie wojny krymskiej. Zdobył fortecę Bomarsund w Sund. To niewielkie zwycięstwo dało mu tytuł marszałka Francji, co stało się 28 sierpnia 1854[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. odznaczenie na portrecie w infoboxie
  2. a b The Napoleon Series ↓.
  3. Valynseele ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]