Actio depositi contraria

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Actio depositi contraria – w prawie rzymskim powództwo depozytariusza przeciwko deponentowi z tytułu kontraktu depozytu.

Charakterystyka powództwa[edytuj | edytuj kod]

Umowa przechowania (depositum) jako bezpłatna leżała w interesie deponenta, w związku z czym odpowiadał on za omnis culpa. Ponadto miał obowiązek zwrócić przechowawcy wszelkie nakłady poczynione na rzecz oraz wynagrodzić szkody powstałe w wyniku wypełniania umowy.

Pierwotnie roszczenia przechowawcy chroniło pretorskie powództwo in factum. Od przyjęcia depozytu do systemu kontraktowego miejsce skargi pretorskiej zajęła skarga cywilna – actio depositi contraria.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]