Adalbert Falk
Paul Ludwig Adalbert Falk (ur. 10 sierpnia 1827 w Mieczkowie[1], zm. 7 lipca 1900 w Hamm) – pruski polityk i urzędnik państwowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Falk urodził się w dolnośląskiej wsi Mieczków jako syn ewangelickiego pastora. W 1847 rozpoczął pracę w pruskiej administracji państwowej. W 1853 objął stanowisko prokuratora w Ełku. W 1858 został deputowanym z okręgu Ełk, Olecko i Pisz. Po dziesięciu latach został urzędnikiem w ministerstwie sprawiedliwości.
22 stycznia 1872 roku został pruskim ministrem edukacji i w związku z trwającą od 1871 roku wojną kulturową był obok Ottona von Bismarcka współodpowiedzialny za walkę z kościołem katolickim. Był jednym z „ojców” ustaw majowych z 1873 roku[2]. W 1879 osłabła jego pozycja i zrezygnował z urzędu, jednakże jeszcze trzy lata zasiadał w Reichstagu.
Po odejściu z polityki został prezesem sądu najwyższej w Hamm, gdzie zmarł w 1900 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Adalbert Falk [online], osiek-info.pl:80 [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-30] (pol.).
- ↑ Adalbert Falk Kurier Lwowski 1900 nr 189 s. 1.
- Ludzie związani z Ełkiem
- Niemieccy sędziowie
- Deputowani do Reichstagu I kadencji (1871–1874)
- Deputowani do Reichstagu II kadencji (1874–1877)
- Deputowani do Reichstagu III kadencji (1877–1878)
- Deputowani do Reichstagu IV kadencji (1878–1881)
- Deputowani do Reichstagu V kadencji (1881–1884)
- Pruscy parlamentarzyści
- Urodzeni w 1827
- Zmarli w 1900