Adam Benisz

Adam Benisz
	pułkownik
Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1888 ; Nowy Sącz
Data i miejsce śmierci	24 stycznia 1991 ; Nowy Sącz
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Legiony Polskie
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Adam Karol Benisz (ur. 10 listopada 1888 w Nowym Sączu, zm. 24 stycznia 1991 tamże) – doktor praw, działacz narodowy na Śląsku, pułkownik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1909 został absolwentem C.K. gimnazjum w Nowym Sączu^[1]. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1912, wspólnie z przyjacielem Tadeuszem Górskim „Szarym” założył w Nowym Sączu X Polską Drużynę Strzelecką. W 1914 walczył w Legionach Polskich.

Był członkiem Głównego Komitetu Wykonawczego dla Spraw Śląska w pierwszym powstaniu śląskim, później w trzecim m.in. dowódcą okręgu w Kędzierzynie i następnie działaczem plebiscytowym.

8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 118. lokatą w korpusie oficerów sądowych (od 1 stycznia 1937 korpus oficerów audytorów)^[2]^[3].

W 1920 uczestniczył w zakładaniu NPR, w 1932 zorganizował Związek Młodzieży Robotniczej im. Stefana Żeromskiego w Katowicach. Był też radcą Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach. 28 czerwca 1933 został przewodniczącym Sądu Brackiego Rozjemczego w Katowicach^[4].

Po wybuchu II wojny światowej, 17 września 1939, w Zbarażu trafił do radzieckiej niewoli. Dwa lata spędził w łagrze. W 1941 wstąpił do armii gen. Andersa w ZSRR, 1945–1947 przebywał w W. Brytanii, a po powrocie do kraju działał w Komisji Prawa Górniczego w Katowicach.

Zmarł 24 stycznia 1991. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu komunalnym przy ul. Śniadeckich 19 w Nowym Sączu.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Z trzeciego powstania na Górnym Śląsku. Walka o Kędzierzyn (Katowice 1926)
Górny Śląsk w walce o polskość (Katowice 1930)
Walki o Kędzierzyn i Górę Św. Anny (Katowice 1961)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości (17 września 1932)^[5]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1932)^[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wybitni absolwenci. dlugosz.edu.pl. [dostęp 2020-05-07].
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1097.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 199.
↑ M.P. z 1933 r. nr 155, poz. 195 - Obwieszczenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 28 czerwca 1933 r.
↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295 „za zasługi na polu pracy narodowej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Nowa encyklopedia powszechna PWN, t. 1, Warszawa 1998.
Benisz Adam Karol, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-11-26] .
http://www.sbc.nowysacz.pl/Content/1589/Almanach_86-87.pdf
https://dziennikpolski24.pl/zapomniany-czlowiek-historia/ar/2360368

[1] Wybitni absolwenci. dlugosz.edu.pl. [dostęp 2020-05-07].

[CITEREFRocznik_Oficerski19231097-2] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1097.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934199-3] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 199.

[4] M.P. z 1933 r. nr 155, poz. 195 - Obwieszczenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 28 czerwca 1933 r.

[5] M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[6] M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295 „za zasługi na polu pracy narodowej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]