Adam Hlebowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Hlebowicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1962
Gdańsk

Zawód, zajęcie

historyk, dziennikarz

Odznaczenia
Krzyż Wolności i Solidarności Złoty Krzyż Zasługi Order Krzyża Ziemi Maryjnej IV Klasy (Estonia) Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (od 1908) Świadek Historii

Adam Stefan Hlebowicz (ur. 7 listopada 1962 w Gdańsku) – polski dziennikarz i historyk, od 2005 do 2016 dyrektor Radia Plus w Gdańsku, w latach 2016-2017 dyrektor Programu III Polskiego Radia. Od czerwca 2017 r. najpierw wicedyrektor, a następnie dyrektor Biura Edukacji Narodowej Instytutu Pamięci Narodowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Ryszarda i Aliny[1]. W 1987 ukończył studia historyczne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uzyskał tytuł zawodowy magistra.

W latach 1988–1995 pracował w Ośrodku Dokumentacji i Studiów Społecznych, gdzie pracował jako redaktor w kwartalniku „Pobratymcy” i tygodniku „Ład”. W latach 1993–2001 dziennikarz w Radio Plus w Gdańsku. Od 2001 do 2003 dyrektor Nadbałtyckiego Centrum Kultury w Gdańsku. Od 2003 redaktor naczelny, a następnie od 2005 do 2016 dyrektor Radia Plus w Gdańsku. Od 1 kwietnia 2016 był dyrektorem Programu 3 Polskiego Radia[2]. Został odwołany z tej funkcji w maju 2017[3]. Zastąpił go Wiktor Świetlik.

W latach 1993–1995 ekspert do spraw mniejszości narodowych przy Komitecie Konsultacyjnym Prezydentów Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Ukrainy, od 2000 prezes Oddziału Pomorskiego Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, w latach 2001–2005 członek Zarządu Krajowego tego Stowarzyszenia, w 1998–2002 i od 2010 członek Rady Fundacji Pomoc Polakom na Wschodzie w Warszawie.

W 1998 współzałożyciel i prezes Stowarzyszenia „Sybir – Pro Memento”, pomysłodawca i współtwórca monumentalnej wystawy poświęconej sowieckim deportacjom o nazwie „Sybir – Pro Memento” w 2000, którą w ciągu 3 miesięcy ekspozycji odwiedziło ok. 60 000 osób. W 2003 pomysłodawca i jeden z organizatorów Parady Niepodległości w Gdańsku, w 2005 Misterium Męki Pańskiej na ulicach Gdańska. Od 2015 organizator Krajowej Defilady Żołnierzy Wyklętych w Gdańsku. W latach 2002-2016 członek zarządu Stowarzyszenia SUM.

Autor 13 książek oraz ok. 600 artykułów zamieszczonych m.in. w „Więzi”, „Tygodniku Powszechnym”, „Przeglądzie Politycznym”, „Ethosie”, londyńskim „Pulsie”, „Zeszytach Naukowych KUL”, „Biuletynie IPN”, „Dzienniku Bałtyckim”, „Rzeczpospolitej”. Autor filmów dokumentalnych Wilno – miasto poetów i Buntownik z Litwy oraz programów publicystycznych dla TVP3 Gdańsk „Rekolekcje ze słowem”, „Pokolenia”, ”Oto człowiek”, „Ecce Homo”, „Droga do Ars”, „Wsieci Historii”.

Członek Kapituły Nagrody „Semper Fidelis” przyznawanej przez Instytut Pamięci Narodowej[4].

Redaktor naukowy Słownika inteligencji polskiej w ZSRS 1945–1991 pt. „Zostali na Wschodzie”[5], przypominającego sprawę obecności Polaków na Wschodzie i popularyzującego wiedzę o istniejącej tam inteligencji polskiej oraz jej pracy na rzecz kultury polskiej w powojennym okresie istnienia ZSRS[6].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony 2002 estońskim Orderem Krzyża Ziemi Maryjnej[7], 2008 watykańskim krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice oraz 2010 Złotym Krzyżem Zasługi[8]. Nagrodzony 1991 nagrodą Instytutu im. Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku za książkę „Kościół w niewoli”, 2000 „Sopocką Muzą” Prezydenta Miasta Sopot za wystawę „Sybir – Pro Memento, 2005 „Małym Feniksem” Stowarzyszenia Wydawców Katolickich za promowanie w mediach książki katolickiej. W 2016 został laureatem nagrody honorowej „Świadek Historii” przyznanej przez Instytut Pamięci Narodowej[9]. W 2020 odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[10].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Kościół w niewoli, Warszawa 1991
  • Kościół odrodzony. Katolicyzm w państwie sowieckim 1944–1992, Gdańsk 1993
  • Budujmy ołtarze!, Sopot 1999 (wspólnie z Tomaszem Arabskim)
  • Wielkie Księstwo Pana Boga i okolice, Pelplin 2004
  • Jaki, ptaki i kociaki, Pelplin 2005 (wspólnie z Michałem Targowskim)
  • Dziesięciu sprawiedliwych gdańszczan, Gdańsk 2006
  • Świadek, z abp Tadeuszem Gocłowskim rozmawia Adam Hlebowicz, Warszawa 2008
  • Biło-żowta Ukrajina, Biały Dunajec – Ostróg 2009
  • Ateiści zobaczyli świadectwo wiary, Częstochowa '91, Pelplin 2012
  • Gdańska niepodległa, Gdańsk 2012
  • Kaliningrad bez wizy, Gdańsk 2012
  • Pułapka na ptaki, Pelplin 2015

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2020-12-11] (ang.).
  2. Adam Hlebowicz z Radia Plus w Gdańsku będzie szefem radiowej Trójki [online], press.pl [dostęp 2016-03-29].
  3. Adam Hlebowicz odwołany, Wiktor Świetlik nowym szefem Trójki. Wirtualne Media, 2017-05-17. [dostęp 2017-05-17].
  4. Informacje o działalności IPN w okresie 1 stycznia 2020 r. – 31 grudnia 2020 r.. Instytut Pamięci Narodowej. s. 215. [dostęp 2021-10-08]. (pol.).
  5. Instytut Pamięci Narodowej Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Zostali na Wschodzie. Słownik inteligencji polskiej w ZSRS 1945–1991 [online].
  6. Leonard Drożdżewicz, Zostali na Wschodzie, „Znad Wilii”, nr 4(88), 2021, s. 66-68.
  7. Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-24]. (est.).
  8. M.P. z 2011 r. nr 11, poz. 113
  9. III edycja Nagrody Honorowej „Świadek Historii”. Ogłoszenie wyników – Gdańsk, 14 grudnia 2016. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-10-26]. (pol.).
  10. M.P. z 2020 r. poz. 811

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]