Przejdź do zawartości

Adam Józef Karasiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Józef Karasiński
Data i miejsce urodzenia

1868
Warszawa

Data i miejsce śmierci

20 września 1920
Warszawa

Instrumenty

skrzypce, fortepian

Gatunki

muzyka rozrywkowa

Zawód

skrzypek, pianista, kompozytor

Grób Adama Józefa Karasińskiego na cmentarzu Powązkowskim

Adam Józef Karasiński (ur. 1868 w Warszawie, zm. 20 września 1920 tamże) – polski kompozytor, skrzypek i pianista

Jego żoną była Cecylia Kipman[1]. Nazywany był polskim królem walca. Do 1915 roku prowadził własną orkiestrę rozrywkową, z którą koncertował w Paryżu, Moskwie, Wiedniu i Budapeszcie.

Był autorem licznych tańców salonowych i ludowych. Jego synem był Zygmunt Karasiński, który uczył się początkowo pod kierunkiem ojca. Miał dwie córki Aleksandrę i Helenę, które były pianistkami. Napisał walc François w 1905 roku. Walc François powstał na przyjęciu towarzyskim muzyka Franciszka Brzezińskiego w 1905 roku jako utwór dedykowany gospodarzowi. Był pierwszym utworem w historii polskiej muzyki rozrywkowej, który zdobył międzynarodową popularność. Został wydany w Londynie i Wiedniu. Po śmierci kompozytora utwór został na nowo opracowany przez jego syna, Zygmunta Karasińskiego. Słowa piosenki napisał Andrzej Włast, który zadedykował je Toli Mankiewiczównie. Melodię tę śpiewał m.in. Tadeusz Faliszewski[2].

Napisał jedno z pierwszych polskich tang - Tango Messal dedykowane Lucynie Messal[3]. Przypuszczalnie tango zostało wydane koło 1914 roku. Na okładze nut Tanga Messal jest zdjęcie Lucyny Messal z Józefem Redo w pozie "corte" (patrz figury tanga argentyńskiego); 28 października 1913 Lucyna Messal i Józef Redo w Teatrze Nowości tańczyli jako jedni z pierwszych w Polsce tango w operetce Targ na dziewczęta.

Został pochowany na Starych Powązkach (kwatera 159-6-23/24)[4].

Kompozycje

[edytuj | edytuj kod]
  • Walc François 1905
  • Mała rączka, walc do śpiewu lub na fortepian, słowa Władysław Jus
  • Jak Kochać: walc. Wielmożnej pani Wiktoryji Kaweckiej, słowa MIRA
  • Polonez jubileuszowy ok. 1907[5]
  • Zaŝita Varšavy : marš : dlâ roâlâ[6]
  • Serce mojej królowej - valse (à Madame Hanna Kryńska)[7]
  • Tonia Valse (dedykowany Etienne Dziewulskiej)[8]
  • Mariola: valse (dedykowany Marioli Łęckiej)[9]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Władysław Konopczyński, Polski słownik biograficzny, Nakł. Polskiej Akademii Umiejętności, tom 12, 1967
  2. W starych nutach babuni (Karasiński, A., słowa Andrzej Włast), Syrena Elektro, SE2229, numer matrycowy 25787
  3. Tango Messal, Adam Karasiński, Varsovie: [nakł. autora] : [skł. gł.] Gebethner & Wolff, [1912-1915] (W-wa, Nowy Świat 47 : Lit. J. F. Konarzewski i J. Mękarski). Dostęp http://polona.pl/item/23625708/0/
  4. Cmentarz Stare Powązki: IGNACY KARASIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-07].
  5. Ded.: „Panu Robertowi Wolffowi Seniorowi Księgarzy Polskich oraz P. Janowi Gebethnerowi i Józefowi Wolffowi w 50-ą rocznicę istnienia firmy”, Karasiński, Adam Józef (1868-1920), ok. 1907
  6. Karasiński, Adam (1868-1920). Zaŝita Varšavy : marš : dlâ roâlâ : [op. 98]. Data powstania dokumentu: cenz. 24 IV 1915. Adres wydawniczy: [Warszawa : nakład aut.] : [skł. gł.] Gebetner" i Vol'f" ; Moskva : [skł. gł.] A. Guthejl', cenz. 24 IV 1915 (Varšava, Novyj-Svět" 47 : Lit. Konarževskago i Menkarskago) Dostęp http://polona.pl/item/23625712/0/
  7. Karasiński, Adam (1868-1920) Coeur de ma Reine = Serce mojej królowej : valse pour piano : op. 41. Data powstania dokumentu: [post 1912]. Adres wydawniczy: Varsovie : Gebethner et Wolff, [post 1912]. Dostęp http://polona.pl/item/39077185/0/
  8. Karasiński, Adam (1868-1920) Tonia : valse : pour piano. Data powstania dokumentu: [post 1910]. Adres wydawniczy: Warszawa : Gebethner & Wolff, [post 1910]. http://polona.pl/item/30581054/0/
  9. Karasiński, Adam (1868-1920), Mariola : valse : [op. 133], Data powstania dokumentu: [ante 1920], Adres wydawniczy: Warszawa : Gebethner i Wolff, [ante 1920]. Dostęp https://archive.is/20151023041051/http://polona.pl/item/24325528/1/

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]