Adam Krasiński (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Krasiński
Herb
Ślepowron
Rodzina

Krasińscy herbu Ślepowron

Data urodzenia

1690

Data śmierci

1744 lub 1745

Ojciec

Paweł Krasiński

Matka

Ludwika Zielińska

Żona

Franciszka Podoska

Adam Krasiński herbu Ślepowron (ur. 1690, zm. 1744/1745), od 1739 podkomorzy ciechanowski, cześnik ciechanowski w 1733 roku, generał- major wojsk litewskich, poseł na sejmy.

Był synem Pawła, cześnika ciechanowskiego (zm. przed 1710). Politycznie związał się z familią Czartoryskich i dzięki jej poparciu otrzymał po ojcu urząd cześnika, a 1720 występował już jako pułkownik wojsk królewskich. Wielokrotnie pełnił funkcje poselskie. Najpierw w 1726 z powiatu ciechanowskiego na sejm grodzieński, posłował następnie z województwa płockiego na sejmy nadzwyczajne grodzieńskie 1729 i 1730, a z ziemi ciechanowskiej na sejm warszawski w 1732. Jako poseł na sejm konwokacyjny 1733 roku z województwa płockiego był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na tym sejmie[1]. Jako poseł na sejm elekcyjny 1733 roku i deputat podpisał pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego z województwa płockiego[2]. Po uznaniu Augusta III otrzymał stopień generał-majora i szefostwo regimentu konnego w wojsku litewskim. Z ziemi ciechanowskiej posłował na sejm w 1738, a z województwa płockiego jeszcze w 1740. W 1740 wszedł do sejmowej deputacji do spraw artylerii. W 1741 był arbitrem w sporze Teresy Załuskiej z Antonim Wodzińskim[3].Pod koniec życia zamieszkiwał w swych posiadłościach w województwie płockim, zmarł bezpotomnie, a majątkiem po nim podzielili się w 1745 dwaj jego bracia: Franciszek, podstoli zawskrzyński, i Stanisław.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 46.
  2. Porządek na Seymie Walnym elekcyi między Warszawą a Wolą dnia 25 Sierpnia roku Pańskiego 1733 postanowiony, s. 58.
  3. Aleksander Kraushar, "Starościna rawska. Nowy przyczynek do życiorysu Teresy z Rostworowa Załuskiej, oratorki polskiej (1676–1759)", [w:] Drobiazgi historyczne, St. Petersburg–Kraków, t. I, 1891, str. 32n

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]