Adam Kroebl

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Kroebl
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1880
Kraków, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

9 maja 1950
Kraków, Polska

Poseł na Sejm IV kadencji (II RP)
Okres

od 1935
do 1938

wojewoda kielecki (p.o)
Okres

od 1 lipca 1923
do 31 sierpnia 1923

Poprzednik

Stanisław Pękosławski

Następca

Mieczysław Bilski

wojewoda kielecki (p.o)
Okres

od 20 sierpnia 1927
do 20 października 1927

Poprzednik

Ignacy Manteuffel

Następca

Władysław Korsak

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Adam Kroebl (ur. 13 grudnia 1880 w Krakowie, zm. 9 maja 1950 tamże) – polski taternik, alpinista, narciarz, także urzędnik, starosta, notariusz, poseł na Sejm II Rzeczypospolitej[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po studiach na Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskał tytuł doktora prawa. Był starostą, później wicewojewodą w województwie kieleckim. W latach 30. XX wieku pracował jako notariusz w Tomaszowie Lubelskim, w roku 1940 musiał zaprzestać tego z racji zakazu niemieckich władz. Przez jedną kadencję był posłem na Sejm[1].

Od ostatnich lat XIX wieku Kroebl chodził po Tatrach, a w latach 1902–1914 należał do najaktywniejszych taterników – dokonał wtedy wielu pierwszych wejść. Najczęstszym jego partnerem wspinaczkowym był Janusz Chmielowski. Chodził na wyprawy z przewodnikami takimi jak Klemens Bachleda lub bez nich[1]. W roku 1903 brał udział w pierwszej wycieczce zorganizowanej jako szkolenie dla przewodników (Klimka Bachledy i Jana Bachledy Tajbra) przez Chmielowskiego[2]. Bywał też w Alpach (np. z Chmielowskim w 1907 roku w Alpach Tyrolskich), a w 1909 roku prawdopodobnie był pierwszym Polakiem, który w Górach Fogaraskich wspiął się na szczyty takie jak Negoiu i Piatra Craiului[1].

Od początku funkcjonowania Sekcji Turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego (1903) był jej członkiem. Później w latach 1907–1903 pełnił funkcję jej wiceprezesa, a po II wojnie światowej (1947–1949) należał do jej sądu koleżeńskiego. Z kolei w latach 1906–1909 był skarbnikiem zarządu Towarzystwa Tatrzańskiego, później zaś stał na czele Oddziału Kieleckiego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. W 1912 roku należał do zarządu krakowskiego Tatrzańskiego Towarzystwa Narciarzy[1].

Był autorem licznych artykułów o tematyce taternickiej w czasopismach takich jak „Przegląd Zakopiański” (1901–1902), „Pamiętnik Towarzystwa Tatrzańskiego” (1903–1905) i „Taternik” (1907). Cykl Kroniki turystyczne, zapoczątkowany przez niego, został stałym elementem „Pamiętnika TT” i później „Taternika”. Kroebl był też autorem Szkicu rozwoju narciarstwa polskiego w broszurze „O narciarstwie” wydanej przez TTN w 1912 roku[1].

W 1928 otrzymał członkostwo honorowe ST PTT, później także Klubu Wysokogórskiego i TTN[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Osiągnięcia taternickie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, s. 598. ISBN 83-7104-009-1.
  2. a b c Bolesław Chwaściński: Z dziejów taternictwa. O górach i ludziach. Warszawa: Sport i Turystyka, 1988, s. 96, 102, 122–123. ISBN 83-217-2463-9.
  3. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.
  4. M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 139 „za zasługi na polu obrony powietrznej i przeciwgazowej”.