Adam Macedoński



Adam Jan Macedoński (ur. 29 stycznia 1931 we Lwowie) – polski artysta plastyk, poeta, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL. Kawaler Orderu Orła Białego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie patriotycznej. Ojciec był funkcjonariuszem Policji Państwowej i żołnierzem Armii Krajowej, Stryj Józef Macedoński, porucznik 52 pułku piechoty w Tarnopolu został zamordowany przez Sowietów w Charkowie w 1940 roku[1].
Adam Macedoński w kwietniu 1940 wraz z rodziną opuścił okupowany przez Sowietów Lwów i udał się do Krakowa. W 1945, jako uczeń Liceum im. Witkowskiego w Krakowie, zorganizował Ruch Oporu Armii Krajowej. Uczestniczył w krakowskiej demonstracji z okazji obchodów 3 Maja w 1946 i strajku uczniowskim. W 1950 zdał maturę w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych (1950–1951) i Uniwersytecie Jagiellońskim historię kultury materialnej (1951–1952). Był represjonowany przez UB i zmuszony do przerwania studiów i podjęcia pracy w hucie szkła. W 1956 uczestniczył w działaniach Studenckiego Komitetu Rewolucyjnego Politechniki Krakowskiej oraz był organizatorem pomocy dla powstania na Węgrzech. W 1960 uczestniczył w obronie krzyża w Nowej Hucie. Był pomysłodawcą i wydawcą pisma „Krzyż Nowohucki”. Od 1976 współpracował z KOR-em, w 1977 uczestniczył w ROPCiO. W 1978 założył Instytut Katyński, który już 1978 wydawał „Biuletyn Katyński”. W 1979 został współzałożycielem Chrześcijańskiej Wspólnoty Ludzi Pracy (1979–1985), a w 1979 sygnatariuszem deklaracji założycielskiej KPN. Z okazji 20 rocznicy obrony krzyża, w kwietniu 1980, współorganizował pierwszą niezależną manifestację w Nowej Hucie. W sierpniu 1980 uczestniczył w głodówce, popierającej strajkujących w Gdańsku stoczniowców, w nowohuckim kościele „Arka Pana”. Od 1980 należał do NSZZ „Solidarność”, działał w krakowskim Komitecie Obrony Więzionych za Przekonania. Po wprowadzeniu stanu wojennego internowany 13 grudnia 1981, a zwolniony w lipcu 1982. Więziony w ZK w Nowym Wiśniczu i Załężu. W 1984 współtworzył w Krakowie Inicjatywę Obywatelską w Obronie Praw Człowieka „Przeciw przemocy”. W 1986 założył w Krakowie Rodzinę Katyńską, a w 1989 był jednym z współzałożycieli Niezależnego Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej[2]. Został członkiem Kapituły Medalu „Niezłomnym w słowie”[3].
Jest bohaterem filmu dokumentalnego "W imię prawdy", zrealizowanego w 2020 r. przez Jarosława Mańkę[4].
Wszedł w skład komitetu wspierającego kandydaturę Karola Nawrockiego na prezydenta RP w wyborach w 2025[5].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Od 1953 aktywny artystycznie publikując rysunki satyryczne w prasie polskiej (Dziennik Polski, Przekrój, Szpilki, Panorama Północy, Magazyn Polski, Tygodnik Powszechny) i zagranicznej (Paese Sera, Dikobraz, Izwiestia, Eulensspiegel). Od 1967 r. na łamach Tygodnika Powszechnego i Przekroju publikuje wiersze i krótkie utwory prozatorskie. W latach 1969–1979 był twórcą i realizatorem Międzynarodowego Studia Folksongu. Autor wielu plastycznych wystaw krajowych i zagranicznych. W 2013 została wydana jego książka Pod czerwoną okupacją[6]. Mieszka i tworzy w Krakowie.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Orła Białego (2 listopada 2021, postanowieniem prezydenta RP Andrzeja Dudy w uznaniu znamienitych zasług dla kultury polskiej, za niezłomną postawę w obronie godności i praw człowieka w PRL oraz działalność na rzecz upowszechniania prawdy historycznej)[7]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (16 marca 2007, postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce)[8]
- Medal Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej (8 kwietnia 2008, przyznany przez Radę Polskiej Fundacji Katyńskiej)[9]
- Nagroda Kustosz Pamięci Narodowej (2011)[10]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tadeusz Isakowicz-Zaleski , Wspomnienia Adama Macedońskiego [online], Ks.Tadeusz Isakowicz-Zaleski [dostęp 2022-09-05] (pol.).
- ↑ Komunikat o powstaniu Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 1), Warszawa 1990, str. 4
- ↑ Medal Niezłomnym w Słowie. 13-grudnia.pl. [dostęp 2012-10-13].
- ↑ W imię prawdy [online], VOD Tvp.pl [dostęp 2022-09-05] (pol.).
- ↑ Komitet poparcia Karola Nawrockiego. wszystkoconajwazniejsze.pl, 6 grudnia 2024. [dostęp 2025-03-12].
- ↑ Ryszard Terlecki,Recenzja książki na stronie Isakowicz.pl
- ↑ M.P. z 2022 r. poz. 167.
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 42, poz. 479.
- ↑ Pierwsze nadanie Medalu Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej 8 kwietnia 2008 r., [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 24), Warszawa 2008, str. 253–255
- ↑ Kustosz Pamięci Narodowej 2011. ipn.gov.pl. [dostęp 2018-03-01].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Biogram w Internetowej Encyklopedii Solidarności
- Who is Who w Polsce
- Dane z prowadzonego przez IPN katalogu osób rozpracowywanych przez organy bezpieczeństwa PRL
- Mirosław Lewandowski, Maciej Gawlikowski: Prześladowani, wyszydzani, zapomniani... Niepokonani. Tom I. ROPCiO i KPN w Krakowie 1977–1981. Kraków: DAR-POINT Leszek Jaranowski, 2009, s. 264. ISBN 978-83-927061-1-3
Media
[edytuj | edytuj kod]- Członkowie Komitetów Obrony Więzionych za Przekonania
- Członkowie Niezależnego Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej
- Członkowie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (1980–1989)
- Honorowi Obywatele Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa
- Działacze ROPCiO
- Internowani w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1981–1982
- Kustosz Pamięci Narodowej
- Ludzie urodzeni we Lwowie
- Nagrodzeni Medalem Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (III Rzeczpospolita)
- Politycy Konfederacji Polski Niepodległej
- Polscy plastycy
- Polscy poeci
- Rodziny katyńskie
- Uczestnicy wydarzeń Sierpnia 1980
- Więźniowie więzienia w Nowym Wiśniczu (Polska Ludowa)
- Żołnierze Ruchu Oporu Armii Krajowej
- Urodzeni w 1931