Adam Ostaszewski (prezydent Płocka)
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prezydent Płocka | |
| Okres |
od 21 września 1930 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Romuald Chmielewski |
Adam Marian Ostaszewski (ur. 21 listopada 1871 w Pyszkach, zm. 16 grudnia 1934) – prezydent Płocka w latach 1930-1934.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1871 roku na Wołyniu jako syn Adama Ostaszewskiego i Marii Huk-Żurakowskiej, właścicieli majątków ziemskich Pyszki i Mieczysławówka na Naddnieprzańskiej Ukrainie.
Gimnazjum ukończył w Kijowie, tamże studiował na Uniwersytecie na Wydziale Matematyczno-Fizycznym. Następnie studiował w Instytucie Inżynieryjno-Agronomicznym w Gembloux w Belgii, który ukończył z tytułem inżyniera agronoma.
Po studiach osiadł w rodzinnym majątku Pyszki w powiecie Nowogród Wołyński.
W 1918 roku ratował się ucieczką z terenów objętych rewolucją październikową.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 zajmował kolejno stanowiska prezydenta Łucka, Ołyki i Równego.
Od 21 września 1930 do 27 lutego 1934 był prezydentem Płocka.
Dał się poznać ze współpracy ponad podziałami partyjnymi z radnymi miasta, którzy wspierali jego inicjatywy. Dokonał w Płocku konwersji długów z krótkoterminowych na długoterminowe. Uporządkował ulice i place. Zainicjował budowę tarasu nad Wisłą. Za jego prezydentury przeprowadzona została zmiana ustawy samorządowej[1].
Współczesny mu ekonomista Aleksander Ivánka napisał o nim, że był mężczyzną "pięknej postawy, z siwymi wąsami Polonusa"[2].
Zmarł w wieku 63 lat dnia 16 grudnia 1934. Pochowany został na cmentarzu na Bródnie w Warszawie (kwatera 28A-2-10)[3].
Z małżeństwa z Zuzanną Górską miał syna Eliasza (1905-1991), uczestnika powstania warszawskiego, dowódcę kompanii sztabowej w Zgrupowaniu Kryska.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ "Głos Mazowiecki" 289/1934, s. 1: Zgon b. prezydenta m. Płocka ś.p. Adama Ostaszewskiego
- ↑ Aleksander Konstanty Ivanka, Wspomnienia skarbowca, 1927-1945, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1964, s. 224
- ↑ Kurier Warszawski, 346/1934 (wydanie wieczorne), s. 11
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mirosław Krajewski (red): Dzieje Płocka t. 2. Płock: 2006.
- Andrzej Jerzy Papierowski, Jerzy Stefański: Płocczanie znani i nieznani. Płock: Książnica płocka, 2002. ISBN 83-88028-14-6.
- Włodzimierz Mędrzecki: Inteligencja polska na Wołyniu w okresie międzywojennym. Wydawn. Neriton, 2005, s. 108. ISBN 83-89729-27-X.