Adam Ptaszyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Ptaszyński
podpułkownik SB podpułkownik SB
Data i miejsce urodzenia

14 października 1924
Grodziec (Będzin)

Data śmierci

13 marca 1984

Przebieg służby
Lata służby

1945-1971

Formacja

Ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

Brygada Zaporowa KBW

Późniejsza praca

funkcjonariusz Służba Bezpieczeństwa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej” Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Medal „Za udział w walkach o Berlin” Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrna Odznaka „W Służbie Narodu”

Adam Ptaszyński (ur. 14 października 1924 w Grodźcu, zm. 13 marca 1984) – podpułkownik aparatu bezpieczeństwa publicznego PRL.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Adam Ptaszyński urodził się 14 października 1924 roku w Grodźcu, w rodzinie Andrzeja i Marianny. Od 28 kwietnia 1945 roku do 18 września 1947 roku pełnił służbę w Brygadzie Zaporowej Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego[1]. Brał udział w walkach z podziemiem niepodległościowym w województwach białostockim, gdańskim i bydgoskim.

Na początku 1948 roku przeszedł ze służby w KBW do UB. Od 20 stycznia 1948 roku był wartownikiem w Powiatowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Tczewie, a od 1 czerwca 1948 roku młodszym referentem Referatu III. 15 lutego 1949 roku został młodszym referentem Referatu I tego urzędu. Od 1 kwietnia 1950 roku referent, a od 1 kwietnia 1951 roku starszy referent Sekcji 5 Wydziału I Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Gdańsku.

15 stycznia 1952 roku został szefem Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Malborku. 10 września 1952 roku został słuchaczem rocznej Szkoły Oficerskiej Centrum Wyszkolenia MBP w Legionowie. 15 września 1953 roku został szefem Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Wejherowie. W 1954 roku został awansowany na porucznika. Następnie szef Powiatowego Urzędu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego w Wejherowie. Od 21 kwietnia 1956 roku starszy oficer operacyjny Departamentu I Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego. Od 1 lutego 1957 roku do 19 lipca 1958 roku był słuchaczem dwuletniej Szkoły Departamentu I Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

1 sierpnia 1959 roku został starszym oficerem operacyjnym Departamentu I MSW. W 1961 roku został awansowany na kapitana. Od 1 listopada 1963 roku pełnił służbę w Wydziale IX Departamentu I MSW. 1 czerwca 1965 roku został mianowany inspektorem tego Wydziału. W maju 1966 roku został awansowany na majora. 1 września 1966 roku został inspektorem Departamentu I MSW. 5 czerwca 1970 roku został awansowany na podpułkownika. W latach 1959-1963 był rezydentem Departamentu I MSW w Berlinie Wschodnim, a w latach 1970–1972 wykonywał zadania Departamentu I MSW w Hagenwerder w NRD, oficjalnie jako asystent dyrektora polskiego przedsiębiorstwa budowlanego „Energoexport”. 30 września 1971 roku został zwolniony ze służby.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]