Adam Rębacz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Rębacz
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1946
Janowice, Polska

Data śmierci

4 lutego 2016

Przebieg służby
Lata służby

19642005

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

Warszawski Okręg Wojskowy
Śląski Okręg Wojskowy

Stanowiska

dowódca okręgu wojskowego

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju Srebrny Medal za Zasługi dla Obronności Kraju Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju

Adam Rębacz (ur. 13 kwietnia 1946 w Janowicach, zm. 4 lutego 2016[1] w Żaganiu) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1964–1967 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych w Poznaniu. W latach 1967–1975 był dowódcą plutonu i kompanii czołgów, a następnie pomocnikiem szefa sztabu ds. operacyjnych w 27 Pułku Czołgów Średnich w Gubinie. W latach 1975–1978 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie.

W 1978 został wykładowcą taktyki w Katedrze Taktyki Ogólnej Akademii Sztabu Generalnego w Warszawie. W 1980 objął stanowisko starszego oficera operacyjnego w Sztabie Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. Następnie pełnił funkcję szefa sztabu 73 Pułku Czołgów Średnich w Gubinie. W latach 1981–1984 dowodził 23 Pułkiem Czołgów Średnich w Słubicach. Następnie został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej w Żaganiu. W 1987 został dowódcą tej dywizji. W latach 1987–1989 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie. Po ukończeniu studiów powrócił na stanowisko dowódcy 11 DPanc.

W listopadzie 1991 otrzymał stopień generała brygady. W 1992 pełnił obowiązki szefa Departamentu Wychowania WP. W 1993 został zastępcą dyrektora, a w 1996 dyrektorem Departamentu Kontroli MON. W tym samym roku został mianowany na stopień generała dywizji. W latach 1997–1998 sprawował funkcję dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego, a w latach 1998–2001 dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego. W kwietniu 2001 roku został pełnomocnikiem dowódcy Wojsk Lądowych do spraw przekazania mienia wojskowego. 28 lutego 2002 został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Żaganiu. W latach 2005–2010 pełnił funkcję Prezesa Zarządu Głównego Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego, a od maja 2010 do września 2013 prezes Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.

Zmarł 4 lutego 2016 roku w Żaganiu. Pochowany został 10 lutego na Cmentarzu Komunalnym w Żaganiu[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Warszawski Okręg Wojskowy. Historia i współczesność, Bellona, Warszawa 1997.
  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski i Marek Paszkowski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej 1989–2002, Wydawnictwo von Borowiecky, Warszawa 2002, ISBN 83-87689-46-7.