Adamin

Adamin
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	adamit
Skład chemiczny	Zn2(AsO4)OH – zasadowy arsenian cynku
Twardość w skali Mohsa	3,5
Przełam	muszlowy do nierównego
Łupliwość	wyraźna w jednym kierunku
Pokrój kryształu	kryształy wydłużone lub równe tworzą promieniste agregaty
Układ krystalograficzny	rombowy
Gęstość minerału	4,32-4,48 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	bezbarwny, jasnozielony, żółty o różnych odcieniach, niebieskozielony; odmiany zawierające tlenek kobaltawy mają barwę różową i fioletową
Rysa	biała
Połysk	szklisty

Adamin (adamit) – bardzo rzadki minerał z grupy arsenianów. Jego nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego mineraloga Gilberta Josepha Adama (1795–1881).

Cechy fizyczne

• Dyspersja: silna
• Widmo absorpcyjne: nie diagnostyczne
• Luminescencja: minerał wykazuje intensywnie zielone świecenie w bliskim UV oraz zielone i cytrynowożółte w dalekim UV

Zazwyczaj tworzy małe, wydłużone kryształy o pokroju tabliczkowym, słupkowym, igiełkowym. Tworzy też kryształy izometryczne. Występuje w skupieniach drobnoziarnistych, kulistych, nerkowatych, w postaci naskorupień i nalotów oraz skupień groniastych wypełniających pustki w skałach (druzy). Jest kruchy i przezroczysty, wykazuje wyraźną fluorescencję o barwie cytrynowej. Rozpuszcza się w kwasie solnym. Zawiera domieszki tlenków Cu i Co.

Występowanie

Jest minerałem wtórnym strefy złóż kruszców zasobnych w cynk – (sfaleryt) i arsen.

Miejsca występowania: występuje w USA, Grecji – Lavrion, Meksyku – Durango, Namibii – okolice Windhoek, Chile, Włoszech, Turcji, Francji, Algierii.

Zastosowanie

• ma znaczenie naukowe,
• w celach jubilerskich stosowany jest bardzo rzadko ze względu na niską twardość i wyraźną łupliwość – najbardziej cenione odmiany zielone,
• poszukiwany przez kolekcjonerów.

Zobacz też

• minerał
• Oliwenit
• Libetenit

Bibliografia

• Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 popr. i uzup.. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
• Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.