Adamin
| |||||
| |||||
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||||
Inne nazwy | adamit | ||||
Skład chemiczny | Zn2(AsO4)OH – zasadowy arsenian cynku | ||||
Twardość w skali Mohsa | 3,5 | ||||
Przełam | muszlowy do nierównego | ||||
Łupliwość | wyraźna w jednym kierunku | ||||
Pokrój kryształu | kryształy wydłużone lub równe tworzą promieniste agregaty | ||||
Układ krystalograficzny | rombowy | ||||
Gęstość minerału | 4,32-4,48 g/cm³ | ||||
Właściwości optyczne | |||||
Barwa | bezbarwny, jasnozielony, żółty o różnych odcieniach, niebieskozielony; odmiany zawierające tlenek kobaltawy mają barwę różową i fioletową | ||||
Rysa | biała | ||||
Połysk | szklisty |
Adamin (adamit) – bardzo rzadki minerał z grupy arsenianów. Jego nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego mineraloga Gilberta Josepha Adama (1795–1881).
Cechy fizyczne[edytuj | edytuj kod]
- Dyspersja: silna
- Widmo absorpcyjne: nie diagnostyczne
- Luminescencja: minerał wykazuje intensywnie zielone świecenie w bliskim UV oraz zielone i cytrynowożółte w dalekim UV
Zazwyczaj tworzy małe, wydłużone kryształy o pokroju tabliczkowym, słupkowym, igiełkowym. Tworzy też kryształy izometryczne. Występuje w skupieniach drobnoziarnistych, kulistych, nerkowatych, w postaci naskorupień i nalotów oraz skupień groniastych wypełniających pustki w skałach (druzy). Jest kruchy i przezroczysty, wykazuje wyraźną fluorescencję o barwie cytrynowej. Rozpuszcza się w kwasie solnym. Zawiera domieszki tlenków Cu i Co.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Jest minerałem wtórnym strefy złóż kruszców zasobnych w cynk – (sfaleryt) i arsen.
Miejsca występowania: występuje w USA, Grecji – Lavrion, Meksyku – Durango, Namibii – okolice Windhoek, Chile, Włoszech, Turcji, Francji, Algierii.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- ma znaczenie naukowe,
- w celach jubilerskich stosowany jest bardzo rzadko ze względu na niską twardość i wyraźną łupliwość – najbardziej cenione odmiany zielone,
- poszukiwany przez kolekcjonerów.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 popr. i uzup.. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
- Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.