Adaptacja (socjologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Adaptacja (łac. adaptatio – przystosowanie) – przystosowanie się jednostki społecznej, instytucji lub grupy do nowych warunków społecznych i kulturowych.

Typologia sposobów adaptacji według Mertona[1][edytuj | edytuj kod]

  • konformizm - typ zachowania jednostki polegający na całkowitej akceptacji zarówno społecznie określonych celów kulturowych, jak i zinstytucjonalizowanych środków ich osiągania
  • innowacja - jednostka odrzuca instytucjonalne środki i drogi osiągania w pełni akceptowanych celów kulturowych, wynajdując nowe sposoby ich osiągania i realizacji
  • rytualizm - odrzucenie przez jednostkę istniejących celów kulturowych, przy pełnej akceptacji wszelkich norm instytucjonalnych i rutynowych sposobów działania społecznego
  • wycofanie - odrzucenie lub rezygnacja z realizacji kulturowo wyznaczonych celów i ze społecznego działania
  • bunt - charakteryzuje jednostki, które odrzucają panujące wartości oraz cele i metody ich osiągania oraz pragną zastąpić je nowymi wartościami i środkami.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Słownik socjologiczny, K. Olechnicki, P. Załęcki, 1997