Adiabene
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
 |
Ten artykuł od 2015-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
|
||
| 15 - 116 | ||
| Stolica | Arbela | |
| Typ państwa | monarchia | |
| Pierwszy król | Izates I | |
| Ostatni król | Meharaspes | |
| Podbój | Imperium Rzymskie 116 r. n.e. |
|
 |
||
| Armenia za czasów Tigranesa II | ||
Adiabene (aram. Hadyab) – starożytna nazwa obszaru między Wielkim i Małym Zabem a także terenów przyległych od północy, z głównym miastem Arbelą. Adiabene wchodziła w skład Asyrii. W I w. p.n.e., jako państewko zależne od Partów, rządzone było przez lokalną dynastię, która przeszła na judaizm w 116 r. n.e. zdobyta przez cesarza Trajana, stała się rzymską prowincją Asyrią. Autonomię przywrócił jej Hadrian. Często najeżdżali ją Rzymianie w trakcie wypraw wojennych przeciw Partom. W czasach Sasanidów (224-651 n.e.) istniały na tym terenie liczne gminy nestoriańskie[1].
