Przejdź do zawartości

Adiuwant (rolnictwo)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Adiuwant, wspomagacz (łac. adiuvare „pomagać”, „wspierać”) – substancja pomocnicza stosowana razem ze środkami ochrony roślin, obecna w ich składzie lub dodawana do cieczy roboczej w celu zwiększenia efektywności działania substancji aktywnej poprzez zmianę właściwości fizycznych cieczy. Najczęściej adiuwantami są surfaktanty oraz oleje roślinne i mineralne z emulgatorami. Skuteczność adiuwantów zależy od rodzaju herbicydu, ich właściwości fizykochemicznych, zastosowanej dawki oraz fazy rozwojowej rośliny uprawnej i chwastów[1].

Klasyfikacja

[edytuj | edytuj kod]

Wśród adiuwantów wyróżnia się m.in.:

  • dodatki poprawiające mieszalność środków ochrony roślin między sobą i z nawozami,
  • dodatki wspomagające pobieranie i transport środka w roślinie,
  • oleje zmniejszające parowanie, zwiększające przyczepność do powierzchni woskowych i przyspieszające wysychanie,
  • preparaty zatrzymujące substancje czynne w górnej warstwie gleby, co zapobiega zanieczyszczeniu wód gruntowych,
  • preparaty zwiększające przyczepność cieczy do powierzchni agrofagów i odporność na zmywanie,
  • środki ograniczające znoszenie cieczy przez zwiększanie wielkości kropel,
  • środki ułatwiające wnikanie substancji aktywnej w głąb tkanek agrofagów,
  • zwilżacze zmniejszające napięcie powierzchniowe cieczy i umożliwiające jej rozprowadzenie na trudno zwilżalnych powierzchniach,
  • adiuwanty łączące kilka z powyższych funkcji[1].

Przykłady

[edytuj | edytuj kod]

Stosowanie adiuwantów pozwala ograniczyć zużycie środka ochrony roślin nawet o 20–25%. Przykładowe produkty: Adbios, Adpros, Atpol, Atpolan, Olejan, Olemix[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Zimny 2003 ↓, s. 7.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]