Adolphe-Louis-Albert Perraud

Adolphe-Louis-Albert Perraud

Kardynał prezbiter
Orare et laborare – pietatis pax justitiae honor
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	7 lutego 1828 Lyon
Data i miejsce śmierci	10 lutego 1906 Autun
Biskup Autun
Okres sprawowania	1874–1906
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	filipini
Prezbiterat	2 czerwca 1854
Nominacja biskupia	4 maja 1874
Sakra biskupia	29 czerwca 1874
Kreacja kardynalska	16 stycznia 1893 Leon XIII
Kościół tytularny	San Pietro in Vincoli

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	29 czerwca 1874
Konsekrator	Joseph Hippolyte Guibert
Współkonsekratorzy	Frédéric-Gabriel-Marie-François de Marguerye Joseph-Chrétien-Ernest Bourret
Konsekrowani biskupi Etienne-Antoine-Alfred Lelong 21 listopada 1877
Współkonsekrowani biskupi Jean-Pierre Boyer 24 sierpnia 1878 François Xavier Gouthe-Soulard 25 lipca 1886

Adolphe-Louis-Albert Perraud Orat. (ur. 7 lutego 1828 w Lyonie, zm. 10 lutego 1906 w Autun) – francuski duchowny katolicki, biskup Autun, członek Akademii Francuskiej, kardynał.

Życiorys

Po ukończeniu edukacji był w latach 1850–1852 profesorem historii w liceum w Angers. W 1852 wstąpił do Oratorian św. Filipa Neri w Paryżu. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 czerwca 1854. W 1865 uzyskał doktorat z teologii na Sorbonie. Pracował jako nauczyciel w niższym seminarium, a także jako kaznodzieja w wielu diecezjach francuskich. W latach 1866–1874 był profesorem historii Kościoła na Sorbonie. W 1870 został członkiem Komitetu Szkolnictwa Wyższego, a jak również kapelanem armii Mac Mahona.

Utrzymywał znajomość z gen. Władysławem Zamoyskim i jego rodziną, a po upadku powstania styczniowego roztaczał opiekę nad polskimi emigrantami w Paryżu.

4 maja 1874 otrzymał nominację na biskupa Autun. Sakry w kościele św. Sulpicjusza w Paryżu udzielił mu kardynał Joseph Hippolyte Guibert, arcybiskup Paryża. Od 8 czerwca 1882 był członkiem elitarnej Akademii Francuskiej. W latach 1884–1901 przełożony generalny swego zakonu. Podał się do dymisji z tego stanowiska, aby uniknąć podpisania wniosku o zezwolenie na działalność zakonu od rządu francuskiego. Na konsystorzu ze stycznia 1893 kreowany kardynałem, lecz nominację ogłoszono dopiero w 1895, był bowiem kardynałem in pectore. Brał udział w konklawe 1903, gdzie głośno sprzeciwiał się wykluczeniu kardynała Mariano Rampolla przez kardynała Puzynę. Pochowany został w Paray-le-Monial.

Bibliografia

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• Catholic-Hierarchy