Adrianus Petit Coclico

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adrianus Petit Coclico
Ilustracja
Adrianus Petit Coclico, drzeworyt z 1552
Data i miejsce urodzenia

1499 lub 1500
Flandria

Pochodzenie

flamandzkie

Data i miejsce śmierci

po wrześniu 1562
Kopenhaga

Gatunki

muzyka poważna, muzyka renesansowa

Zawód

kompozytor, śpiewak, teoretyk muzyki

Adrianus Petit Coclico (ur. w 1499 lub 1500 na terenie Flandrii – zm. po wrześniu 1562 w Kopenhadze)[1][2]flamandzki kompozytor, śpiewak i teoretyk muzyki okresu renesansu.

Jako muzyk służył w Paryżu na dworze króla Francji, a także w Rzymie w kapeli papieskiej Pawła III. Początkowo cieszył się uznaniem papieża, lecz prawdopodobnie ze względu na przejście na protestantyzm został oskarżony o niemoralne prowadzenie się i poddany represjom (ze źródeł wynika, że przez pewien czas przebywał w więzieniu papieskim) i musiał opuścić Rzym[3]. Wiele podróżował po Europie – w 1545 przebywał w Wittenberdze[1], w 1546 we Frankfurcie nad Odrą, a w 1547 trafił do Szczecina[2].

W Szczecinie Coclico zamierzał uzyskać posadę w Pedagogium Szczecińskim i skierował do ówczesnego księcia szczecińskiego Barnima IX (XI) Pobożnego list w tej sprawie, datowany na 4 lipca 1547[4]. Zapewne zależało mu na stanowisku kantora Pedagogium, ale pozostaje niejasne, czy takie stanowisko otrzymał (mogło być już obsadzone). Prawdopodobnie po kilku miesiącach pracy w Szczecinie Coclico wyjechał do Królewca. W roku 1552 wyjechał do Norymbergi, stamtąd do Wismaru, by wreszcie osiąść w Kopenhadze[1][2].

Jako kompozytor był Coclico przedstawicielem szkoły flamandzkiej – prawdopodobne jest, że był uczniem Josquina des Prés[1]. Był człowiekiem wykształconym, znał łacinę i nauki wyzwolone, pisał muzyczne traktaty teoretyczne. Komponował głównie wielogłosowe motety.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Chodkowski 1995 ↓, s. 162.
  2. a b c Dunning 2004 ↓.
  3. Sam Coclico w swoim liście do księcia szczecińskiego Barnima XI pisze: „(...) Nie będę przeto ukrywał, żem urodziwszy się we Flandrii i nawróciwszy na zrozumienie świętego Evangelion, został papieskim rozkazem wtrącony do więzienia, gdziem przebywał przez dłuższy czas.” W: Kompozytorzy szczecińscy, t. I, pod red. Eugeniusza Kusa, Mikołaja Szczęsnego i Edwarda Włodarczyka, s. 59, Szczecin 2003, ISBN 83-916790-4-7.
  4. Tamże.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]