Kleiszcze smakowite

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Aegle marmelos)
Kleiszcze smakowite
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

mydleńcowce

Rodzina

rutowate

Rodzaj

kleiszcze

Gatunek

kleiszcze smakowite

Nazwa systematyczna
Aegle marmelos (L.) Corrêa
Trans. Linn. Soc. 5:223. 1800
Synonimy
  • Belou marmelos (L.) A. Lyons
  • Crateva marmelos L.[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Kleiszcze smakowite[5], klejowiec jadalny[5][6] (Aegle marmelos) – gatunek rośliny należący do rodziny rutowatych. Pochodzi z Półwyspu Indyjskiego i Indochin, jest uprawiany również w innych rejonach[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Owoce w różnym stadium dojrzałości
Pokrój
Cierniste drzewo osiągające wysokość do 20 m[5].
Liście
3-listkowe, złożone z podłużnie eliptycznych listków[5].
Kwiaty
Zebrane w szczytowe lub boczne grona. Kwiaty białozielone, dość duże, pachnące, złożone z 4-5 płatków korony, 1 słupka i 8 lub więcej pręcików[5].
Owoc
Żółtawozielona jagoda o wielkości jabłka. Z zewnątrz jest skórzasta, w środku soczysta[5].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Linga udekorowany liśćmi kleiszcza

Znaczenie w hinduizmie[edytuj | edytuj kod]

  • Drzewo to, nazywane w Indiach बिल्व bilwa lub बेल bel, otaczane jest kultem przez hinduistów. Patronują mu Parwati, Surja i Lakszmi. Pod tym drzewem praktyki medytacji upodobał sobie też Śiwa[8]. Liście klejowca wykorzystywane są do celów rytualnych podczas święta Mahaśiwaratri. Wtedy dekoruje się nimi szczyt lingi w świątyniach śiwaickich.
  • Znaczenie jego części opisuje Skandapurana: bogini Giridźa zamieszkuje jego korzenie, boginie Maheśwari i Lakszmi mieszkają w pniu, natomiast Dukszajani w gałęziach, Parwati w liściach, Gauri w kwiatach[9].
  • Literatura wedyjska uznaje to drzewo za jadźńawrykszas, czyli jeden z jedenastu gatunków drzew indyjskich, odpowiednich do wyrobu przyrządów stosowanych w trakcie ceremonii ogniowych jadźńa[10].
  • Liście i drewno używane są w ceremonii pudźy samagri i ognia hawan[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-02] (ang.).
  3. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-10].
  4. Aegle marmelos, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b c d e f g h i Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989, s. 153. ISBN 83-09-00256-4.
  6. Ludmiła Karpowiczowa (red.): Słownik nazw roślin obcego pochodzenia łacińsko-polski i polsko-łaciński. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1973, s. 83.
  7. Konsekwencje wycofania antybiotykowych stymulatorów wzrostu z żywienia zwierząt. [dostęp 2008-06-10].
  8. Mahaśiwaratri. W: Natalia Goraj: Mitologie świata:Hindusi. Wyd. 1. Warszawa: New Media Concept sp. z o.o., 2008, s. 126, seria: Mitologie świata. ISBN 978-83-89840-06-6.
  9. G.Chatterjee , "Sacret hindu symbols" s.98-99
  10. Yajna implements. W: Sannyasi Gyanshruti, Sannyasi Srividyananda: Yajna. A Comperehensive Survey. Wyd. 1. Munger, Bihar, India: Yoga Publications Trust, 2006, s. 114. ISBN 81-86336-47-8. (ang.).
  11. Hindus, however, regard the Bel tree as a plant of Lord Shiva : Bel. Haryana Flora. [dostęp 2010-07-04]. (ang.).