Agnia (Błagowieszczenska)
| Anna Błagowieszczenska | |
| ihumenia | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 listopada 1868 |
| Data i miejsce śmierci |
25 stycznia 1938 |
| Przełożona monasteru Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Leuszynie | |
| Okres sprawowania |
1915–1922 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1905 |
Agnia, imię świeckie Anna Nikiticzna Błagowieszczenska (ur. 28 listopada 1868 w Dosifiejewej Pustyni, zm. 25 stycznia 1938 w Czerepowcu) – rosyjska mniszka prawosławna, ostatnia przełożona monasteru Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Leuszynie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jej ojciec służył w cerkwi jako psalmista i lektor (bez chirotesji lektorskiej). Ukończyła szkołę parafialną, gdzie nauczyła się czytać i pisać. Jako czternastoletnia dziewczynka zamieszkała w żeńskiej wspólnocie żyjącej według reguły zakonnej w Leuszynie (otrzymała ona w 1885 status monasteru). W 1891 została w niej posłusznicą. Zaliczała się do najbliższych uczennic duchowych i współpracownic przełożonej wspólnoty, ihumeni Taisy. Znaczący wpływ na nią miał także ojciec duchowy ihumeni Taisy, Jan Kronsztadzki[1]. W monasterze była przełożoną posłusznic, od 1904 – pomocnicą ekonomki, a następnie ekonomką (pełniąca dotąd te obowiązki mniszka Serafina została przełożoną nowo utworzonego Monasteru Terapontowskiego). W 1905 złożyła wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię zakonne Agnia. Rok później otrzymała nagrodę synodalną "Błogosławieństwo Świętego Synodu"[1].
Po śmierci ihumeni Taisy w 1915 została przez inne siostry wybrana na nową przełożoną monasteru. Świątobliwy Synod Rządzący potwierdził jej nominację i nadał jej godność ihumeni. Kontynuowała działalność swojej poprzedniczki, w tym kierowanie szkołą nauczycielską[1].
Po rewolucji październikowej monaster, aby przetrwać, oficjalnie został przekształcony w rolniczą spółdzielnię pracy. Początkowo jej działalność – w tym działalność ihumeni Agni, przewodniczącej spółdzielni – była wysoko oceniana. W 1922 mniszka została jednak aresztowana, a następnie skazana na pięcioletnią zsyłkę[1]. Następnie żyła z kilkoma siostrami w domu w Czerepowcu[2]. W listopadzie 1937 cała grupa ośmiu mniszek oraz przebywająca z nimi młodsza siostra ihumeni została aresztowana. Wszystkie kobiety zostały skazane na dziesięć lat łagrów, jedynie ihumeni wymierzono karę śmierci. Wyrok został wykonany w styczniu 1938[1].