Agnieszka Kobus-Zawojska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Agnieszka Kobus-Zawojska
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Agnieszka Patrycja Kobus-Zawojska

Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1990
Warszawa

Wzrost

176 cm

Informacje klubowe
Klub

AZS-AWF Warszawa

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
srebro Tokio 2020 wioślarstwo
(czwórka podwójna)
brąz Rio de Janeiro 2016 wioślarstwo
(czwórka podwójna)
Mistrzostwa świata
złoto Płowdiw 2018 czwórka podwójna
srebro Sarasota 2017 czwórka podwójna
srebro Ottensheim 2019 czwórka podwójna
Mistrzostwa Europy
złoto Glasgow 2018 czwórka podwójna
srebro Płowdiw 2011 czwórka podwójna
srebro Brandenburg 2016 czwórka podwójna
brąz Belgrad 2014 czwórka podwójna
brąz Poznań 2015 czwórka podwójna
brąz Poznań 2020 czwórka podwójna
Odznaczenia państwowe
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi
Srebrne medalistki MŚ w 2019 – A. Kobus-Zawojska pierwsza z lewej

Agnieszka Patrycja Kobus-Zawojska (ur. 28 sierpnia 1990 w Warszawie) – polska wioślarka, srebrna i brązowa medalistka igrzysk olimpijskich, mistrzyni świata i Europy, zawodniczka AZS-AWF Warszawa, dziennikarka radiowa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jej rodzice należeli w latach 70. i 80. XX wieku do Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego[1].

Uczęszczała do Szkoły Podstawowej nr 54 im. Obrońców Olszynki Grochowskiej na warszawskiej Pradze Południe[1]. Ukończyła studia magisterskie na AWF Warszawa[1].

Jej pierwszym trenerem był Jacek Suchocki[1].

Pierwszy zawodowy start rangi mistrzowskiej miała podczas Mistrzostw Polski Młodzików w Kaliszu w 2003 roku, gdzie wystartowała w konkurencji jedynek, w której zajęła 3. miejsce[1].

Początkowe starty w reprezentacji Polski były dla niej bardzo udane, w 2006 roku w Regatach Nadziei Olimpijskich „Olympic Hopes” w Piestanach zdobyła złoty medal w czwórce podwójnej, a rok później biorąc udział w konkurencji czwórce podwójnej w Regatach Pucharu Bałtyku „Baltic Cup” w Brandenburgu zdobyła dwa srebrne medale (na 2000 i 500 metrów)[1].

Debiutancki udział w mistrzostwach świata juniorek miał miejsce w 2008 roku w Ottensheim, gdzie w parze z Martą Rychert w dwójce podwójnej juniorek zajęły 6. pozycję[1].

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

W 2016 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro. W rywalizacji czwórek podwójnych razem z Marią Springwald, Joanną Leszczyńską i Moniką Ciaciuch zajęła w eliminacjach drugie, przez co musiały popłynąć w repasażu. Tam dopłynęły na linię mety na drugiej pozycji i awansowały do finału[2], w którym zajęły trzecie miejsce, przegrywając w z reprezentantkami Niemiec i Holandii[3].

W 2021 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Tokio. W rywalizacji czwórek podwójnych, razem z Martą Wieliczko, Marią Sajdak i Katarzyną Zillmann, zdobyła srebrny medal. Podczas walki o medal olimpijski, zawodniczka zmagała się z depresją[4].

Jest także dziennikarką radiową. Współprowadzi „Magazyn Sportowy” w Radiu dla Ciebie[5].

W lutym 2024 poinformowała, że urodziła córkę – Urszulę Zawojską[6].

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

  • 1. miejsce (Varese 2016, Lucerna 2016, Belgrad 2017, Poznań 2017, Lucerna 2017)
  • 2. miejsce (Bled 2015, Varese 2015, Belgrad 2018, Lucerna 2018, Poznań 2019, Rotterdam 2019)

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Rok Zawody Miejsce Konkurencja Czas Pozycja
2008 Mistrzostwa świata juniorów Austria Ottensheim Dwójka podwójna Finał A: 7:36,77 6. miejsce
2009 Mistrzostwa świata U23 Czechy Račice Dwójka podwójna Finał B: 7:34,16 9. miejsce
2010 Mistrzostwa świata U23 Białoruś Brześć Czwórka podwójna Finał B: 6:50,02 11. miejsce
Mistrzostwa Europy Portugalia Montemor-o-Velho Czwórka podwójna Finał A: 6:31,12 4. miejsce
2011 Mistrzostwa świata Słowenia Bled Czwórka podwójna Finał B: 6:32,71 8. miejsce
Mistrzostwa Europy Bułgaria Płowdiw Czwórka podwójna Finał A: 6:35,30 2. miejsce
2012 Mistrzostwa świata U23 Litwa Troki Czwórka podwójna Finał A: 7:02,97 4. miejsce
2013 Mistrzostwa Europy Hiszpania Sewilla Czwórka podwójna Finał A: 6:57,36 5. miejsce
2014 Mistrzostwa Europy Serbia Belgrad Czwórka podwójna Finał A: 6:17,81 3. miejsce
Mistrzostwa świata Holandia Amsterdam Czwórka podwójna Finał B: 6:14,36 8. miejsce
2015 Mistrzostwa Europy Polska Poznań Czwórka podwójna Finał A: 6:20,87 3. miejsce
Mistrzostwa świata Francja Lac d’Aiguebelette Czwórka podwójna Finał A: 6:31,01 4. miejsce
2016 Mistrzostwa Europy Niemcy Brandenburg Czwórka podwójna Finał A: 7:18,53 2. miejsce
Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro Czwórka podwójna Finał A: 6:50,86 3. miejsce
2017 Mistrzostwa Europy Czechy Račice Czwórka podwójna Finał A: 6:30,26 4. miejsce
Mistrzostwa świata Stany Zjednoczone Sarasota Czwórka podwójna Finał A: 6:17,71 2. miejsce
2018 Mistrzostwa Europy Wielka Brytania Glasgow Czwórka podwójna Finał A: 6:20,92 1. miejsce
Mistrzostwa świata Bułgaria Płowdiw Czwórka podwójna Finał A: 6:08,96 1. miejsce
2019 Mistrzostwa Europy Szwajcaria Lucerna Czwórka podwójna Finał A: 6:20,24 4. miejsce
Mistrzostwa świata Austria Ottensheim Czwórka podwójna Finał A: 6:36,59 2. miejsce
2020 Mistrzostwa Europy Polska Poznań Czwórka podwójna Finał A: 6:27,87[7] 3. miejsce
2021 Igrzyska olimpijskie Japonia Tokio Czwórka podwójna Finał A: 6:11,36 2. miejsce

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Gwiazdy polskiego wioślarstwa – Agnieszka Kobus, pztw.org.pl [zarchiwizowane 2017-08-24].
  2. Rio 2016. Wioślarstwo: czwórka podwójna w finale. Wirtualna Polska, 2016-08-08. [dostęp 2020-04-09]. (pol.).
  3. Rio 2016. Mamy brązowy medal w wioślarstwie!. Wirtualna Polska, 2016-08-11. [dostęp 2020-04-09]. (pol.).
  4. Agnieszka Kobus-Zawojska: Nie wiem, jak zdobyłam medal olimpijski z depresją. newonce.sport, 2022-08-15. [dostęp 2022-08-20]. (pol.).
  5. Agnieszka Kobus-Zawojska poprowadzi „Magazyn Sportowy” w RDC. www.rdc.pl, 2021-11-09. [dostęp 2022-08-20]. (pol.).
  6. Znakomita polska sportsmenka przekazała cudowną wiadomość! Posypały się gratulacje. polsatsport.pl, 2024-02-12. [dostęp 2024-04-02]. (pol.).
  7. Polska zdobyła trzy medale wioślarskich ME. Niespodziewane srebro. przegladsportowy.pl [dostęp 2020-10-12].
  8. M.P. z 2016 r. poz. 1208.
  9. Odznaczenia państwowe dla Olimpijczyków. prezydent.pl, 2016-10-05. [dostęp 2016-10-06].
  10. M.P. z 2021 r. poz. 1023.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]