Agostino Gambino
| Data i miejsce urodzenia |
16 lipca 1933 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 października 2021 |
| Zawód, zajęcie |
prawnik, nauczyciel akademicki |
Agostino Gambino (ur. 16 lipca 1933 w Genui[1], zm. 2 października 2021[2] w Rzymie) – włoski prawnik i nauczyciel akademicki, w latach 1995–1996 minister poczty i telekomunikacji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Z wykształcenia prawnik. Zajął się działalnością akademicką. Wykładał na Uniwersytecie w Sassari i na Uniwersytecie Ca’ Foscari w Wenecji. Później był profesorem na Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza” (od 2011 profesor emerytowany). W pracy naukowej specjalizował się w zagadnieniach z zakresu prawa handlowego w tym upadłościowego. Jednocześnie podjął prywatną praktykę w zawodzie adwokata[3].
Powoływany również w skład organów różnych przedsiębiorstw, a także resortowych komisji legislacyjnych. W 1994 został członkiem trzyosobowego zespołu mającego opracować rozwiązanie problemu konfliktu interesów premiera Silvia Berlusconiego[4]. Od stycznia 1995 do maja 1996 sprawował urząd ministra poczty i telekomunikacji w rządzie Lamberta Diniego[1].
Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (1996)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Agostino Gambino na stronie Senatu XIII kadencji. [dostęp 2017-08-14]. (wł.).
- ↑ Agostino Gambino è morto: era stato Ministro della Repubblica nel 1995–1996. Fu l’artefice della legge sulla Par Condicio. ilmessaggero.i, 2 października 2021. [dostęp 2021-10-03]. (wł.).
- ↑ Il Fondatore. studiogambino.it. [dostęp 2017-08-14]. (wł.).
- ↑ ECCO IL GOVERNO DEI PROFESSORI. repubblica.it, 18 stycznia 1995. [dostęp 2017-08-14]. (wł.).
- ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 21 maja 1996. [dostęp 2017-08-14]. (wł.).
