Akademia Nauk Społecznych KC SED

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Akademia Nauk Społecznych Komitetu Centralnego SED
Akademie für Gesellschaftswissenschaften beim ZK
Data założenia

1951

Data likwidacji

1990

Państwo

 NRD

Adres

Johannes-Dieckmann-Straße 19-23,
Berlin

Liczba pracowników

1000 (1989)

Rektor

Rolf Reißig

Położenie na mapie Berlina
Mapa konturowa Berlina, w centrum znajduje się punkt z opisem „Akademia Nauk Społecznych Komitetu Centralnego SED”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Akademia Nauk Społecznych Komitetu Centralnego SED”
Ziemia52°30′47,3″N 13°23′39,0″E/52,513139 13,394167

Akademia Nauk Społecznych Komitetu Centralnego SED (Akademie für Gesellschaftswissenschaften beim ZK – AfG) – uczelnia funkcjonująca w NRD w latach 1951–1990.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Uczelnia została powołana w dniu 21 grudnia 1951 jako Instytut Nauk Społecznych Komitetu Centralnego SED (Institut für Gesellschaftswissenschaften beim ZK der SED – IfG), w dniu 21 grudnia 1976 podniesiony do rangi akademii. Siedzibą był Berlin. AfG była najważniejszą instytucją naukowo-badawczą SED i wiodącą instytucją ideologiczno-teoretyczną w zakresie nauk społecznych w NRD. Wchodziła w zakres obszaru odpowiedzialności sekretarza KC ds. nauki. AfG rozwiązano w 1990. Pracownicy AfG założyli w Berlinie w marcu 1990 Instytut Nauk Społecznych (Berliner Institut für Sozialwissenschaftliche Studien GmbH).

Zadania[edytuj | edytuj kod]

  • Legitymizacja i propagowanie polityki SED.
  • Udział w przygotowaniu decyzji SED.
  • Koordynacja badań w zakresie nauk społecznych w NRD.
  • Szkolenie kadry nomenklatury i pracowników naukowych w zakresie nauk społecznych.
  • Działalność informacyjna, dokumentacyjna i wydawnicza; w 1967 powierzono AfG rolę „Centralnego Ośrodka Informacji i Dokumentacji” w zakresie filozofii i socjologii.
  • Działalność edukacyjna.
  • Prowadzenie szkolenia grup zagranicznych, m.in. z Niemieckiej Partii Komunistycznej (Deutsche Kommunistische Partei – DKP), Socjalistycznej Partii Jedności Berlina Zachodniego (Sozialistische Einheitspartei Westberlins – SEW), oraz z partii i organizacji marksistowsko-leninowskich „Trzeciego Świata”, w tym OWP.
  • Utrzymywanie kontaktów międzynarodowych i współpracy naukowej z odpowiednimi instytucjami pozostałych państw Europy Wschodniej.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • Instytut Filozofii Marksizmu-Leninizmu (Institute für marxistisch-leninistische Philosophie)
  • Instytut Ekonomii Politycznej (Institute für politische Ökonomie)
  • Instytut Naukowego Komunizmu (Institute für wissenschaftlichen Kommunismus)
  • Instytut Historii (Institute für Geschichte)
  • Instytut Niemieckiego i Międzynarodowego Ruchu Robotniczego (Institute für die deutsche und internationale Arbeiterbewegung)
  • Instytut Socjologii (Institute für Soziologie)
  • Instytut Marksistowsko-Leninowskiej Kultury i Sztuki (Institute für marxistisch-leninistische Kultur- und Kunstwissenschaften)
  • Instytut Badań Imperializmu (Institute für Imperialismusforschung)

Koordynacja działalności rad naukowych[edytuj | edytuj kod]

Na mocy decyzji Biura Politycznego KC SED z 22 października 1968 poszczególne instytuty AfG koordynowały w NRD prace utworzonych w 1969 rad naukowych:

  • Rada Naukowa Filozofii Marksistowsko-Leninowskiej (WR für marxistisch-leninistische Philosophie)
  • Rada ds. Naukowego Komunizmu (Rat für wissenschaftlichen Kommunismus)
  • Rada Naukowa Ekonomii Politycznej Socjalizmu (WR für politische Ökonomie des Sozialismus)
  • Rada Naukowa Badań Socjologicznych (WR für soziologische Forschung)
  • Rada Naukowa Marksistowsko-Leninowskich Nauk o Kulturze i Sztuce (WR für marxistisch-leninistische Kultur- und Kunstwissenschaften)
  • Rada Naukowa Międzynarodowego Marksistowsko-Leninowskiego Ruchu Robotniczego (WR für internationale Arbeiterbewegung (Marxismus-Leninismus))

Dyrektorzy/rektorzy[edytuj | edytuj kod]

Siedziba[edytuj | edytuj kod]

Uczelnia mieściła się w zespole odbudowanych po II wojnie budynków przy Johannes-Dieckmann-Straße 19-23, ob. Taubenstraße, m.in. w budynku z około 1905 b. Domu Bankowego Hardy & Co. (Bankhaus Hardy & Co.) przy Taubenstrasse 19.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lothar Mertens, Rote Denkfabrik? Die Akademie für Gesellschaftswissenschaften beim ZK der SED, Münster: LIT Verlag Münster, 2004, ISBN 3-8258-8034-6, OCLC 56966901.