Akapit
Akapit (od łac. a capite, dosł. od głowy, od początku) – podstawowy sposób dzielenia łamu na rozpoznawalne wzrokiem mniejsze fragmenty w celu zwiększenia czytelności tekstu. Podstawowa jednostka logiczna dłuższego tekstu, składająca się z jednego lub wielu zdań stanowiących pewną całość treściową (myśl). Zadaniem akapitu jest wyraźne zaznaczenie nowej myśli w bieżącym wątku wypowiedzi.
Czasami jako synonimy akapitu są stosowane terminy: ustęp, werset oraz paragraf; mają one jednak inne znaczenie.
Zasady tworzenia akapitów[edytuj]
Akapity buduje się poprzez:
- Wcięcie akapitowe – odsunięcie pierwszego wiersza akapitu od marginesu[1]. Typowa wielkość wcięcia akapitowego to 1 firet[2].
- Odstęp międzyakapitowy – zwiększenie odstępu pomiędzy akapitami za pomocą stosownej opcji w programie do składu lub metodą nieprofesjonalną przez wstawienie pustego wiersza[3].
Pierwszy wiersz akapitu to wiersz akapitowy, a ostatni – wiersz końcowy[2].
Typowe błędy[edytuj]
Przy dzieleniu akapitu między sąsiednimi łamami (lub kolumnami) należy dbać, aby zarówno na początku, jak i na końcu akapitu znajdowały się co najmniej dwa wiersze tekstu. Najczęstszymi błędami pojawiającymi się podczas dzielenia tekstu są:
- szewc – samotny pierwszy wiersz akapitu – ostatni na dole łamu,
- bękart – samotny ostatni wiersz akapitu – pierwszy na górze łamu,
- wdowa – krótki wyraz lub końcówka przeniesionego wyrazu w wierszu końcowym[4],
- sierota – wiszący spójnik.
Przypisy
- ↑ Podstawy formatowania akapitów (pol.). [dostęp 2014-05-15].
- ↑ a b Robert Chwałowski: Akapit (pol.). typografia.info, 12.04.2010. [dostęp 2016-10-03].
- ↑ Andrzej Gołąb: Akapit na celowniku (pol.). Chochlikdrukarski.com. [dostęp 2014-05-15].
- ↑ Rafał Świątek: Mikrokosmos (pol.). W: Typografia po polsku [on-line]. 30 grudnia 2010. [dostęp 2014-05-15].
