Akapit

Tekst podzielony na akapity, wyodrębnione poprzez wcięcia

Akapit (od łac. a capite, dosł. od głowy, od początku) – podstawowy sposób dzielenia łamu na rozpoznawalne wzrokiem mniejsze fragmenty w celu zwiększenia czytelności tekstu. Podstawowa jednostka logiczna dłuższego tekstu, składająca się z jednego lub wielu zdań stanowiących pewną całość treściową (myśl). Zadaniem akapitu jest wyraźne zaznaczenie nowej myśli w bieżącym wątku wypowiedzi.

Czasami jako synonimy akapitu są stosowane terminy: ustęp, werset oraz paragraf; mają one jednak inne znaczenie.

Zasady tworzenia akapitów

Akapity buduje się poprzez:

1. Wcięcie akapitowe – odsunięcie pierwszego wiersza akapitu od marginesu. Typowa wielkość wcięcia akapitowego to 1 firet.
2. Odstęp międzyakapitowy – zwiększenie odstępu pomiędzy akapitami za pomocą stosownej opcji w programie do składu lub metodą nieprofesjonalną przez wstawienie pustego wiersza.

Pierwszy wiersz akapitu to wiersz akapitowy, a ostatni – wiersz końcowy.

Typowe błędy

Przy dzieleniu akapitu między sąsiednimi łamami (lub kolumnami) należy dbać, aby zarówno na początku, jak i na końcu akapitu znajdowały się co najmniej dwa wiersze tekstu. Najczęstszymi błędami pojawiającymi się podczas dzielenia tekstu są:

• szewc – samotny pierwszy wiersz akapitu – ostatni na dole łamu,
• bękart – samotny ostatni wiersz akapitu – pierwszy na górze łamu,
• wdowa – krótki wyraz lub końcówka przeniesionego wyrazu w wierszu końcowym,
• sierota – wiszący spójnik.