Akiba Rubinstein

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Akiba Rubinstein
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1882
lub 1 grudnia 1880
Stawiski

Data i miejsce śmierci

14 marca 1961
Antwerpia lub Bruksela

Obywatelstwo

polskie

Tytuł szachowy

arcymistrz (1950)

Ranking FIDE

2789 (czerwiec 1913)

FIDE Top 100

1 (25 mies. między majem 1908 a kwietniem 1914)

abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
c7 – Czarny pionek
d7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
e6 – Czarny pionek
f6 – Czarny skoczek
b4 – Czarny goniec
c4 – Biały pionek
d4 – Biały pionek
c3 – Biały skoczek
e3 – Biały pionek
a2 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
f1 – Biały goniec
g1 – Biały skoczek
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
System Rubinsteina w obronie Nimzowitscha
abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
g8 – Czarny skoczek
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
c7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
e6 – Czarny pionek
d4 – Biały pionek
e4 – Czarny pionek
c3 – Biały skoczek
a2 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
c2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
f1 – Biały goniec
g1 – Biały skoczek
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Wariant Rubinsteina w obronie francuskiej
Grób Akiby Rubinsteina na cmentarzu w Wezembeek-Oppem.

Akiba Rubinstein (ur. 12 grudnia 1882[1][2] lub 1 grudnia 1880[3][4] w Stawiskach, zm. 14 marca 1961 w Antwerpii[1][5][6]) – polski szachista pochodzenia żydowskiego[7], jeden z czołowych zawodników świata w pierwszych dekadach XX wieku, związany z Łodzią.

Urodził się w Stawiskach koło Łomży w rodzinie skromnego nauczyciela żydowskiego. Ojciec zmarł przed jego urodzeniem, dlatego wychowaniem chłopca zajęli się dziadkowie ze strony ojca, którzy zamierzali wykształcić go religijnie, oddając do szkoły rabinackiej[8].

Nauka i zajęcia zawodowe[edytuj | edytuj kod]

Zaczął pobierać nauki judaistyczne, ale już w 1898 Akiba Rubinstein porzucił naukę w jeszybocie i został zawodowym szachistą. Początkowo grał w Białymstoku. Grywano tam w kawiarniach i restauracjach, gdyż nie było w mieście klubu szachowego[9].

W 1901 przeniósł się do Łodzi, która była wówczas obok Warszawy najsilniejszym szachowym ośrodkiem na ziemiach polskich. Tu zwrócił na niego uwagę Chaim Janowski, umożliwiając mu dalszą karierę w barwach Łódzkiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej[10].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Już w 1903 podczas wszechrosyjskiego turnieju szachowego w Kijowie Akiba Rubinstein zajął piąte miejsce, wyprzedzając wielu czołowych szachistów rosyjskich.

W 1904 w spotkaniu o mistrzostwo Łodzi Akiba Rubinstein pokonał znanego łódzkiego szachistę Henryka Salwe.

W 1906 zdobył wicemistrzostwo Rosji, a w międzynarodowym turnieju w Ostendzie zajął trzecie miejsce. W następnych latach osiągał kolejne sukcesy i tytuły mistrzowskie: w Karlsbadzie (1907), Wiedniu i Pradze (1908), Petersburgu (1909) i Warszawie (1910)[11].

Uznawano go za jednego z prekursorów nowoczesnej gry pozycyjnej.

W 1910 przeniósł się do Warszawy, zachęcony stałą pensją wyznaczoną przez Warszawskie Towarzystwo Zwolenników Gry Szachowej. Tutaj nadal osiągał sukcesy, pokonując wielu wybitnych szachistów polskich i zagranicznych. Mimo iż mieszkał w Warszawie, nadal reprezentował barwy Łódzkiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej[12].

Lata od 1907 do 1912 roku to okres największych triumfów Akiby Rubinsteina. W 1907 roku zwyciężył w bardzo silnie obsadzonym turnieju w Karlowych Warach, w 1909 roku podzielił pierwsze miejsce na turnieju w Petersburgu[13]. W 1910 roku, gdy Carl Schlechter rozgrywał swój mecz o mistrzostwo świata przeciwko Emanuelowi Laskerowi, Rubinstein był uważany przez wielu za najsilniejszego szachistę świata. W tamtych czasach pretendent do szachowej korony musiał dysponować sporą kwotą na organizację meczu i nagrody. Mistrz świata sam wybierał sobie przeciwnika, głównym kryterium pozostawała wysokość kwoty, jaką kandydat był w stanie zorganizować. Z tych względów Rubinsteinowi nie dane było nigdy rozegranie meczu o mistrzostwo świata, chociaż zarówno wówczas, jak i później uważano, że był jednym z najwybitniejszych szachistów w historii, który takiej szansy został pozbawiony[14].

Przez całe swoje życie borykał się z chorobą umysłową, cierpiał na antropofobię, czyli lęk przed ludźmi. Zdawał sobie sprawę ze swoich zaburzeń psychicznych i walczył z nimi z różnym skutkiem w różnych okresach życia.

W 1912 roku Akiba Rubinstein osiągnął zupełnie niecodzienny sukces: wygrał kolejnych pięć ważnych międzynarodowych turniejów w ciągu jednego roku: w San Sebastián, Pieszczanach, Wrocławiu, Warszawie i Wilnie. Nie zdarzyło się to nigdy przedtem. Pięćdziesiąt lat później Bent Larsen wygrał pięć turniejów z rzędu, jednak zajęło mu to trzy lata. Tak więc seria Rubinsteina pozostaje rekordem do dzisiaj.

W tym czasie Akibie Rubinsteinowi coraz bardziej dokuczała choroba psychiczna. Skarżył się na muchę, która bez przerwy przeszkadzała mu skupić się w trakcie rozgrywania turniejowych partii. Trudno też było odwiedzać go w jego własnym domu. Jego żona uprzedzała potencjalnych gości, by nie zostawali zbyt długo, bo może zdarzyć się, że podczas zbyt długiej wizyty gospodarz opuści pokój przez okno.

Do 1914 roku Rubinstein zachowywał jeszcze nadzieję na rozegranie meczu o mistrzostwo świata, jednak wybuch I wojny światowej ostatecznie pokrzyżował wszystkie plany. Po wojnie Akiba Rubinstein kontynuował starty w prestiżowych turniejach szachowej elity, chociaż z mniejszym niż przed wojną powodzeniem. W latach dwudziestych jednakże wrócił do dawnej formy i w 1922 roku zwyciężył w bardzo silnym turnieju w Wiedniu aż o 1½ punktu przed Ksawerym Tartakowerem. W pokonanym polu pozostali m.in. Siegbert Tarrasch, Geza Maroczy, Aleksandr Alechin i Richard Réti. Przez następne dziesięć lat uczestniczył w wielu turniejach, zajmując zawsze czołowe miejsca. W 1930 roku poprowadził polską drużynę do zwycięstwa na III szachowej olimpiadzie w Hamburgu, przyczyniając się do zdobycia przez Polskę drużynowego mistrzostwa świata. Sam odebrał nagrodę za najlepszy wynik indywidualny (13 zwycięstw, 0 porażek, 4 remisy). Rok później w Pradze był już w nieco gorszej formie, polska reprezentacja zajęła drugie miejsce[15]. Po 1932 roku Rubinstein już nie wystąpił w żadnym turnieju. Choroba, z którą walczył przez całe życie, w końcu wzięła górę[16].

W 1926 wyjechał na stałe z Polski, początkowo mieszkał przez kilka miesięcy w Berlinie. Potem osiadł na stałe w Belgii, zachowując jednak polskie obywatelstwo. W 1927 jedyny raz wystąpił w finale indywidualnych mistrzostw Polski, zdobywając złoty medal[17].

Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyższy ranking osiągnął w czerwcu 1913, z wynikiem 2789 punktów zajmował wówczas 1. miejsce na świecie[18]. W 1950 Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu – za osiągnięcia z przeszłości – tytuł arcymistrza[19].

Schyłek życia[edytuj | edytuj kod]

W latach II wojny światowej ukrywał się w szpitalu psychiatrycznym Jean Titeca w Schaerbeek. Po wojnie zaprzestał zupełnie gry w szachy. Zapomniany, od 1954, po śmierci żony, przebywał w domu starców w Brukseli. Podczas remontu placówki przeniesiono go wraz z innymi pensjonariuszami do Antwerpii, gdzie zmarł 14 marca 1961. Pochowany w Wezembeek-Oppem w Brabancji Flamandzkiej na cmentarzu gminy miejskiej Etterbeek[20].

Znaczenie dla światowego życia szachowego[edytuj | edytuj kod]

Rubinstein uważany jest dzisiaj za jednego z największych klasyków szachów, mimo że nie pozostawił po sobie artykułów ani książek, ani nawet zbyt wielu notatek. Znamy jego osiągnięcia głównie z zapisów partii i wspomnień jemu współczesnych. Wiele wariantów szachowych otwarć nawiązuje w swoich nazwach do Rubinsteina (np. obrona Nimzowitscha – wariant Rubinsteina). W samym tylko gambicie hetmańskim można znaleźć kilka głównych wariantów nazwanych nazwiskiem Rubinsteina.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W Polsce (w Polanicy-Zdroju) od 1963[21][22] rozgrywany jest Międzynarodowy Festiwal Szachowy im. Akiby Rubinsteina[23]. W 2010 Europejska Unia Szachowa ogłosiła rok 2012 „Rokiem Akiby Rubinsteina”[24]. W 2011 w Polanicy-Zdroju ustawiono pomnik – ławeczkę Rubinsteina[25]. W 2019 w Stawiskach w centralnym punkcie miasta, w ramach upamiętnienia, w rewitalizowanym parku podłoże ma kształt szachownicy oraz ustawiono stoły do gry w szachy[26].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rubinstein Akiba, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-12-12].
  2. Data urodzin Rubinsteina budzi wśród biografów kontrowersje: 12.10 1882, 12.12. 1882, 1.12.1880. J. Gajewski, J. Konikowski, 2017, s. 15  opowiadają się za tą ostatnią datą.
  3. Magazyn Szachista czerwiec 2014, s. 17.
  4. Ken Whyld Foundation. [dostęp 2014-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-03)].
  5. Z cyklu „Nieznani, a szkoda”: Akiba Rubinstein. www.zczuba.pl, 2009-03-12. [dostęp 2016-12-12].
  6. Akiba Rubinstein 12.12.1882 – 14.03.1961. [dostęp 2012-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-30)].
  7. Chess and Jews.
  8. Jacek Gajewski, Jerzy Konikowski: Akiba Rubinstein. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2017, s. 16.
  9. Jacek Gajewski, Jerzy Konikowski: Akiba Rubinstein ... 2017, s. 17.
  10. Jacek Gajewski, Jerzy Konikowski... 2017, s. 18.
  11. Jacek Gajewski, Jerzy Konikowski..., s. 22 nn.
  12. Jacek Gajewski, Jerzy Konikowski: Akiba Rubinstein... 2017, s. 28.
  13. Felietony: Rubinstein sto lat temu.
  14. Jacek Gajewski, Jerzy Konikowski... 2017, s. 40 nn.
  15. Jacek Gajewski, Jerzy Konikowski... 2017, s. 54 nn.
  16. Jacek Gajewski, Jerzy Konikowski... 2017, s. 56 nn.
  17. II Szachowe Mistrzostwa Polski Łódź 1927. [dostęp 2014-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-06)].
  18. Chessmetrics Player Profile: Akiba Rubinstein.
  19. Bill Price: Historia szachów w 50 ruchach. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press 2021, s. 175.
  20. Jacek Gajewski, Jerzy Konikowski... 2017, s. 63.
  21. I Festiwal – idea. rubinstein.polanica.pl. [dostęp 2017-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-10)].
  22. I Turniej im. Akiby Rubinsteina, Polanica Zdrój 05-25.08.1963r.. szachyinfo.pl. [dostęp 2017-02-10].
  23. Międzynarodowy Festiwal Szachowy im. Akiby Rubinsteina. rubinstein.polanica.pl. [dostęp 2017-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-26)].
  24. 2012 rokiem Akiby Rubinsteina!. [dostęp 2011-02-08].
  25. 54. Festiwal im. Akiby Rubinsteina, Polanica-Zdrój 2018. mlodytechnik.pl. [dostęp 2020-12-06].
  26. Nowe alejki i odnowiony pomnik, a na środku szachownica – park w Stawiskach odzyska swój blask? [online], kolniak24.eu [dostęp 2020-12-28] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jacek Gajewski, Jerzy Konikowski: Akiba Rubinstein. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2017.
  • Polski Słownik Biograficzny (A. Essen).
  • Mała encyklopedia sportu. Warszawa 1987.
  • Władysław Korcz, Akiba Rubinstein. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1989.
  • Księga Jubileuszowa Łódzkiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej XXXV 1903–1938, Łódź 1938.
  • W. Litmanowicz, J. Giżycki, „Szachy od A do Z”, tom II, Warszawa 1987, s. 1045–1048.
  • Bill Price: Historia szachów w 50 ruchach. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press 2021. Tłum. z angielskiego: Jerzy J. Malinowski.
  • Magdalena Prokopowicz (red.): Żydzi polscy. Historie niezwykłe. Warszawa: Demart, 2010, s. 268–270.
  • Akiba Rubinstein 12.12.1882 – 14.03.1961. akibarubinstein.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-30)].
  • Akiba Rubinstein: Wielki polski arcymistrz. polbase.w.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-06)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]